Justyna Adamczewska

Tak, tak wyglądają i zachowują się "schroniskowe" zwierzęta. Ale i dzieci z Domów Dziecka i wszyscy samotni - oczywiście nie mamy ogonów (mówię o ludziach). A czy piesek na zdjęciu, to owa Psina? Pozdrawiam Justyna.

To mi przypomina piosenkę "Jesteś lekiem na całe zło" Krystyny Prońko, słowa Bogdan Olewicz. Fajnie jest mieć kogoś takiego przy sobie. :)) Justyna.

E....zaraz błąd. Też serdecznie pozdrawiam. Justyna.

Waldku, ja myślę, że miłości nie trzeba się uczyć. Mam tu na myśli, taka prawdziwą miłość, a nie chore uczucia. Wiemy, ze miłość ma wiele oblicz, może rzeczywiście ranić, może drapać, może uczynić nieszczęśliwym. Sądzę też, że zamiast: Powinno być "ukłuć". Justyna.

Nieźle skondesnsowałeś. Fakt, wiersze "powinny" być płynne, jednak ja uważam, że informacje w nich zawarte, jezeli są klarowne, tępłynność, a raczej jej brak - jak piszesz, mogą "uzupełnić" niejako. Posłucham, dziękuję. Justyna. :))

Cześć, Marysiu. Oj, ta gwiazda jakby na kszałt samobójcy, bo dalej jest: Ale to ja tak towidzę. Codziennie spada masa gwiazd, umierają , rzeczywiście, choć wcześnieniej żyły miliardy lat. Kosmos - ukazany na obrazie współgra z Ziemią, która jest przecież jego nieodłączną cząstką. Zadziwiające w Twoim wierszu jest to, że łączy on w sobie mistykę z codziennością - dla mnie fajnie ujęte obie. P.S. Ja bym tylko dodała znaki int.ale to ja. Pozdrawiam :)) Justyna.

No widzisz, fajnie jest być człowiekiem - dobrym człowiekiem, który się może wcielić w psa we śnie. Ten podzia łwg wielkości, to chyba jeszcze niedopracowany jest. Dla mnie wszystkie psy, małe, średnie, duże są wspanaiłe. :))) J.

Dziękuję Nato za wpis pod moim wierszem. To taki wierszyk torcikowy. Popracuję, jeszcze raz, dziękuję.

Tu zacutuję fr. artykułu p. Weroniki Kwaśniak zamieszczonego w "Polki.pl" Doktor Deirdre Barrett z Harvardu twierdzi, że psy niewielkich ras mają o wiele więcej snów, niż powiedzmy bernardyny czy owczarki niemieckie. Szereg harvardzkich eksperymentów wykazał, że najprawdopodobniej nasi wierni pupile śnią o... swoich właścicielach.Jeśli twój piesek przebiera intensywnie łapami, doświadcza właśnie marzeń o twojej twarzy, zapachu lub wizualizuje sobie zabawę z tobą albo... dokuczanie ci. Niewykluczone również, że zwierzak śni o bieganiu lub intensywnym spacerze. :))) Justyna.

Kingo, ja Justyna jestem, jaka pani? Tak, to prawda. Spokojnego dnia, Kingo. Justyna.

cześć, Nieznajomy Niewidzialny. Smutne, nie bardzo zgadzam się z tym stwierdzeniem. Twój wiersz nie zawiera znaków int. może dlatego dość trudno odkryć zamysł Pl - a? Gdyby było: sztuka wyblakły kwiat? Wyblakłym kwiatom chyba juz nie chce się: Albo są jednak jeszcze tak silne, ze walczą o przetrwanie kosztem innych? Czyli sztuka byłaby swoistym pasożytem? Chyba, bo piszesz: A może chodzi o stałe odradzanie się? Tak, pewnie tak jest. Jedno ginie, drugie rodzi się. Ciekawy wiersz, pozdrawiam Justyna. Krąg życia. Odwieczny.

Kingo, cześć. To zastanawiające jest, czy można być dumnym, mając założony kaganiec? Dotarłam do Twojego wiersz już dośc dawno, ale jakoś nie mogłam niczego sensownego o nim napisać. Poruszasz kwestię skazanych na śmierć. Wiesz na pewno, że są ludzie, którzy po prostu na taki zasługują, choć nie tak do końca jestem przekonana, czy inni ludzie mogą się "bawić" w Boga. Ale to już kwestie innego rodzaju. Napisałam kiedyś wiersz o palonym na stosie Janie Husie - wiem, że czytałaś ów wiersz. On tylko rzekł: Marność a tłum gapiów podniecał się koszmarnym widowiskiem. Wracając jeszcze do tego kagańca, no... jednak można być dumnym. Wrócę też jeszcze to Twojego wiersza. Justyna.

Jemall, no fajne to jest. Roztkliwia, rozbawia, daje do myślenia. Tu marzenia spełnione. Sny - piękne sny, dają siłę. Twój wiersz taki też jest. Bardzo podoba mi się: Miłego dnia, Justyna.

@Don_Kebabbo. Prawda niezwykła, bo stara, jak świat: Niezbyt przychylnie o ludzkości, ale cóż tak jesteśmy stworzeni, jesteśmy inwazyjnym, agresywnym gatunkiem, zjadamy się nawzajem, choć temu zaprzeczamy. Podsumowanie - to pod gwiazdkami, niezgorsze. Taki tam bezpośredni zwrot do: Twój utwór przypomina ową piosnkę ułożoną do słów wiersz Juliana Tuwima. Pozwól, że zamieszczę: Pozdrawiam. J.

Wiesławie, to nie haiku, to tylko miniaturka. Dziękuję za komentarz, cieszę, ze się spodobało. :) J.

Wiem, Wiesławie, ze poprzedni Twój komentarz był lekko ironiczny, acz delikatny. Były bajki, była mama, była nawet faja.... eh. Ale do rzeczy. Rzeczywiście wyszła bajka - rymowanka. Cóż ja na to poradzić mogę, że moją głowę, zaprzątają czasami rymowanki takowe. Wyrywają się i każą się pisać, bo inaczej płaczą, jak, nie przymierzając, mały Zdzisio lub Krzysio. Jeszcze raz dziękuję za czytanie i komentarze. P.S. Braterstwo Dusz działa. :))) Justyna.

@tbrozda Dzięki. Dobrej nocy. J.

Dzięki, Wiesławie, a jeszcze i witam oraz czytam, czytam, czytam bajki wszelakie, ale nie pal fajki, bo owa dymi i oczy czerwieni, na kształt dojrzałych jabłek wśród liści zieleni. Słuchaj mamy, a może wspólnie poczytamy? A na serio, to: cytat? z filmu z M.M. ? Wyjaśnij , bo nie wiem. I aż się zaczerwieniłam ze wstydu

Wczytałam się głębiej, to jest , betko, baaaaaaaaaaaardzo dobry tekst. Lubię to słowo. Spokojnego wieczoru. J.

Oj, fajnie. Już mózg mój pracuje na pełnych obrotach. Ale, obym nie zawiodła :((( Pa, Kobro.

Betko, no to jest b. dobry tekst. Justyna.

??????????? Dzięki, @eMy

Betko, poprawiłam. Dziękuję.

O! Super podsumowanie. I pasuje do: Mimo, ze szaro, a może właśnie dlatego, zabawa w chowanego. :))))

Czarku, oczywiście, nie Czarki, aleć jam zaczarowana, ehhh. :))