Czarek Płatak

reportaż spod skóry nadal cię nie ma spuszczam kroplę wody na szkło obserwuję litery spływają poprzez uśmiech pęka i jak kanał przechodzi przez ulice miasto odpowiada szmerem noszę w tobie gałąź noszę w tobie stołek który kiedyś kopniesz ale teraz slow mo] przedmiot jaki był w dłoniach sunie poprzez powietrze w stronę podłogi obraca się koziołkuje i jest tam ten krzyk niezgody upadania w przepaść kiedy na niezgodę za późno ale przysiądę sobie na tej jesionce jeszcze skręcę zapalę

Jest dobrze. Mało słów, tyle treści i to niedomknięcie na koniec 👍

zostawił mnie z lekko rozdziawioną japą. Znaczy, chyba dobrze - bez dwóch zdań, heheh

Mam w sobie taką, hmm niezgodę wobec tego przeniesienia katastrofy z gruntu ziemi i dosłownie Ziemi w kosmos. Ja to widzę tzn z punktu Kosmosu jak jakieś nawet nie drobne instrukcje, ot, bączek i to cichacz

to jest czyste piękno. Kłaniam się Pani nisko!!!

och, czasem tak trudno być obecnym, ale trzeba się starać :)

ja wiem - kałasznikowów...

Panie Kochany, wińcyj takich!!

uuu, a to je dobre!!!!

daję serce treści, w rymy nie wchodzę, bo będzie chłosta bigosem :p

Bardzo mnie ta ludyczność języka bierze :))

to byłoby pięknie,że do niemożliwości... Dziękuję za te punkty. Ostatnimi czasy bardzo rzadko ktoś tutaj na to teges Tak, takie trochę masło maślane, ale celowe, bo, no właśnie ten zgrzyt. Jakoś jeszcze chciałem go podakcentować Tęskni mi się za takim zgrzytem pod butem chyba :)) albo się dobrze odkazi, hehe Dzięki, dzięki. Pozdrawiam! Dziękuję. Tak, ten stan rozgraniczenia, gorączki. Dziękuję. Mam nadzieję, że miałeś z nim dobre chwile. Pozdrawiam @Rafael Marius @Christine @piąteprzezdziesiąte @sisy89 @Marek.zak1 bardzo dziękuję i pozdrawiam!!

@Waldemar_Talar_Talar proszę :))

rozstaje możesz pominąć ten wątek jest śniegiem który zgrzyta pod butami daleko od świateł wsi wódką jest bez gaśnicy pod kapliczką wmrażali się psy kręciły przez nich ósemki ryły pyskami wybiegały szczekaniem kule srebra u nozdrzy smakują jak elektryczność jak krew i żelazo smakują tak samo powiedziała otwierając ranę na czubku palca skrzą iskry i ogień wieje chłodem pośród czerni gałęzi nie przestaje padać zaciera ślady saren

@Annna2 Dziękuję :))

@Leo Krzyszczyk-Podlaś @Berenika97 @Waldemar_Talar_Talar @Leszczym @akowalczyk @Rafael Marius @Marek.zak1 @huzarc wielkie dzięki!

@MIROSŁAW C. dzięki za jego odkurzenie

bardzo!

@Nata_Kruk @akowalczyk @Waldemar_Talar_Talar @Berenika97 @Rafael Marius @Andrzej P. Zajączkowski @Whisper of loves rain @wierszyki @violetta @KOBIETA @Radosław @Leo Krzyszczyk-Podlaś @huzarc dziękuje wszystkim najserdeczniej

free coasting pisanie po wodzie sto zastygnięć a ziemia milczy o wszystkim żyć bez adresu najgorzej się wznieść z dymem rozpłynąć rozrzedzić jak owi ztwórcy którzy w weekend lecząc piątek znowu widząc nowe w starym loopie rozpłynąć przesunąć obok konwencji ortografii rytów naskalnych i tropów żeby przebudzić się na ławce w parku macając w kieszeniach okruchy szukając śladów dotyku na dłoni smaku słów w ustach

migotanie wróciliśmy do mieszkań na trzecich piętrach ja i ona w złotej aureoli nie mieliśmy telefonów ale nie chcieliśmy przerywać rozmowy ustaliliśmy własny alfabet oparty na znakach świetlnych migotaliśmy do siebie ponad pustką nocy kiedy wokół gasły wszystkie okna migotaliśmy aż zbladły gwiazdy i świt zakrzyczał nasze światło aż pękła ziemia pomiędzy nami rozstępem jak pół kontynentu o brzegu odległym jak młodość dziewczyno w złotej aureoli dziękuję że nigdy nie przestałaś migotać

@Nata_Kruk ależ Ty sobie bardzo fajnie po nim podróżujesz. Nie mam co tu szeptać więcej niż szepcze sam tekst ;) @Nata_Kruk @Łukasz Wiesław Jasiński @Leszczym @akowalczyk @sisy89 @Andrzej P. Zajączkowski @Berenika97 @Rafael Marius @wierszyki @Witalisa @MIROSŁAW C. @huzarc dziękuje serdecznie

ziąb z mgły lepkiej jak obszył asfaltem lis wysuwa pysk przygasa u zarania zmierzchu niemal stopił się z czernią jeszcze jego oddechem zieje w ciszy ziąb

@Natuskaa @Nata_Kruk @wierszyki @Waldemar_Talar_Talar @Rafael Marius @akowalczyk @Laura Alszer @Berenika97 @huzarc dziękuje serdecznie

przypole przedświt ostrza kreatorzy nie biorą odpowiedzialności wszystko zaciskało usta wszystko krzyczało przez zamieć wszystko jest na swoim miejscu i śni się wciąż nieswoje okna przez które wzrok skakał przestrzenie za które wybiegał grudki ziemi na naszych dłoniach