Wędrowiec.1984

@viola arvensis Znam to, oj znam. Piękny przekaz, zwłaszcza końcówka, z którą mocno się identyfikuję.

@viola arvensis Tak, przeciążenie sensoryczne to bardzo duży problem dla osób w spektrum. Ciężko się pozbierać. Potrzebny jest najlepiej ciemny i przytulny pokój, a do tego cichy. @Dagna Po pierwsze, nie jestem na nic chory. Po drugie, jak tytuł zapewne sugeruje, tekst prezentuje przeciążenie sensoryczne w spektrum autyzmu, a to jest stan, w którym naprawdę bardzo ciężko pozbierać myśli, bo człowiek odczuwa np. jak każde kliknięcie myszki rozsadza głowę. Świat wtedy przytłacza i potrzeba dużo spokoju, by wrócić do równowagi. Nikogo o nic nie oskarżam, a że świat coraz bardziej się rozpędza i jest coraz bardziej głośny, to owszem, jest nie do zniesienia i jak zawsze mi to przeszkadzało i pisałem o tym, tak pisać nie przestanę.

@Dagna Tekst mówi o bardzo dużym sensorycznym przebodźcowaniu, kiedy ma się dość wszystkiego. I tyle, nic więcej.

@andreas Dziękuję sa serduszko, no i limeryk bardzo fajny.

@sisy89 Dziękuję.

@sisy89 Dziękuję. Rozumiem. Też bardzo dużo o tym wiem.

Uważam, że to bardzo dobry kierunek. :)

@Alicja_Wysocka Bardzo fajnie napisane. Podoba mi się. Czy to jest wiesz o tym, jakobyś wstydziła się swoich cech przed kimś bardziej finezyjnym, ale jednak na końcu wiersza dajesz sobie ze wstydem spokój i postanawiasz być sobą? Takie mam przemyślenia z literalnego zapisu, ale pewnie pod spodem kryje się jakaś tajemnica, której jestem ciekaw, a być może nieświadom. :)

@Annna2 @Berenika97Zachwycam się. Najlepsze jest to, że czytając, instynktownie zwalniam.

@Berenika97 Niesamowicie kojący obraz. Cisza i spokój są wręcz namacalne. Super, bardzo mi się podoba. Gratuluję.

@Marek.zak1 Bardzo fajne, ale SOR to skrót. Powinieneś napisać: na SOR-ze.

@Somalija Masz rację. Dziękuję za serduszko. @Ewelina Dziękuję również. @Natuskaa Dziękuję.

@MIROSŁAW C. Tja... a dużo tych bodźców, to prawda. Dziękuję. @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję. Tak jak pisałem wcześniej, chodziło mi o mocne sensoryczne przebodźcowanie, które ostatnimi czasy w ogóle nie chce odpuścić. Co do technologii, rozwój jest naturalną koleją rzeczy, to prawda, ale jego efektem ubocznym jest coraz to większe tempo życia. Jeszcze a propos fotografii analogowej, wciąż ma przewagę nad cyfrową. Kolokwialnie pisząc, piksel jest wciąż większy od atomu. :)

@Rafael Marius Dziękuję za serduszko.

@Berenika97 Dziękuję. Niestety, bodźców informacyjnych z czasem będzie więcej, ponieważ żyjemy w coraz szybszym i coraz bardziej zinformatyzowanym świecie.

Dokładnie tak. Dziękuję za serduszko.

@Alicja_Wysocka Odczuwam od kilku dni niesamowicie silne przebodźcowanie i postanowiłem się tym uczuciem podzielić na forum w formie wiersza. Odgradzam się od dźwięków wszelakich i od światła, a dni są teraz niesamowicie prześwietlone i jasne. Dziękuję. Taki miał być, ponieważ uczucie przebodźcowania jest naprawdę mocne. Krótko mówiąc, jestem naprawdę poskładany. :) Cisza jest dla mnie prawie zawsze ulgą. W ogóle, jeśli o światło chodzi, ludzie się smucą, kiedy są pochmurne dni, a ja się wtedy cieszę, jak małe dziecko. :-D Można powiedzieć, że literalnie tak się czuję, dlatego właśnie w ten sposób napisałem.

Każde z nich. Wszystko zależy od kontekstu. Mam dokładnie takie samo zdanie.

@Marek.zak1 Dziękuję Marku, ale tutaj nie chodzi o żadne czarowanie, a o mocne przeciążenie sensoryczne.

@Robert Witold Gorzkowski Listy wymuszały na człowieku cierpliwość, natomiast informatyzacja zwiększa bez przerwy tempo życia. Czy chciałbym powrotu listów? Na pewno nie w sferach, gdzie szybki obieg informacji jest kluczowy, aczkolwiek odnoszę wrażenie, że ludzkość zachłysnęła się komunikatorami internetowymi.

Wściekłe spektrum Dlaczego żeś bez przerwy taki rozgadany? Nie umiesz siedzieć cicho? Weźże chociaż spróbuj. Naprawdę nie rozumiem, skąd ten dziwny upór, Jak gdybyś chciał obwody we łbie mi przepalić. Nie słuchasz. Zamiast tego, coraz mocniej walisz, I drzesz się, jakbyś nie miał ani krzty rozumu. Mam dosyć, bo śród trzasków i nieznośnych szumów, Nie umiem najdrobniejszej w mózgu sprzęgnąć fali. A teraz jeszcze światłem chcesz manipulować? Nie krępuj się, och proszę! Pobaw się włącznikiem, I migaj, gaś, zapalaj - nigdy się nie cofaj, Aż do cna prześwietloną pozostawisz kliszę. Po wszystkim, zanim zacznę sklejać ją od nowa, Postaram się, by w ciemni wreszcie było ciszej. ---

Dlaczego właśnie tyle?

@Annna2 Doceniam podejście gwarowe, ponieważ wychowałem się na wsi, w centralnej Polsce, czyli w sumie w takim jakby tyglu wszelakich rodzajów polszczyzny, niemniej jednak chciałbym usłyszeć te utwory, recytowane przez osoby, dla których wspomniana mowa jest całkowicie naturalna. Dlaczego? Ponieważ częstokroć okazuje się, że zgłoski zapisane w tekście brzmią gwarowo zupełnie inaczej, czego doświadczyłem, chociażby żyjąc na wsi i gwary wiejskiej używając.

@lena2_ Wiersz w zasadzie sam siebie komentuje. Super, naprawdę mi się podoba.

Grzegorz, lubię.