Mieczysław_Borys

Zbyszek_Dwa - Tak to prawda. Dziękuję. Pozdrawiam.

Ten wiersz przemawia do człowieka, żeby być tolerancyjnym. Pięknie ujęte. Szacunek.

Coraz wrażliwiej, przez co coraz bardziej widzę w Tobie sentymentalność, a to mi się bardzo podoba z racji mojej osobowości. Piętka!

Oczywiście... Dziękuję i pozdrawiam.

Za to, że tyle mi dałaś wysiłku w krwawicy, Prócz Ciebie, nie pragnę innej ulubienicy. Byłaś mi i jesteś nie tylko, jak ślubna I nie tylko jak pielęgniarka, A nawet jak Matka Teresa. I na tę chwilę, co łatwo mogła być zgubna, Ty stałaś przy mnie i nade mną... Jakie to szczęście dano mi w nieszczęściu, Że żadne noce nie były mi lękliwe, Że nie zostałem sam w swoim nieszczęściu, A dalej pozostały między nami więzi żywe Na te dni pokuty, nie chwały, Był przy nas jeden i drugi syn mały. To nas scaliło - podnosząc siebie na duchu Od złego cienia i czarnego posłuchu. Teraz, kiedy nie dosięgniemy, co mogli przedtem - A jednak nie zginie to w nas, Co było nam Bożym swatem, Choć życie ciężkie trzeba znosić, jak głaz. Barbarze

Witaj Zbyszku:) - miło i serdecznie dziękuję za budujący mnie wpis. Zbyszek_Dwa - O mnie: Słowa kunsztowne, słowa piękne bledną Wobec prostego, które trafia w sedno. Sztaudynger Jan * * * siła prostoty jest ogromna, tylko trudna do odkrycia teresa943 - to nasza koleżanka z tego forum. Proste słowa są najładniejsze, bo zrozumiałe. Pozdrawiam.

Jan_Wodnik - Dziękuję, Janie, za budujący i miły wpis. Serdeczności. teresa943 - przyznaję, że "mię" to słowo na dziś archaiczne, ale gdy pisałem wiersze, nietypowe słowa na wtedy dodawały mi więcej wzruszeń, zatem świadomie to robiłem. Może być i bez tego drażniącego słowa, za tym w ogóle je wykreślam. Dziękuję za miłe słowa i zwrócenie uwagi na poprawkę. Serdecznie i miło pozdrawiam. Artur_Bielawa - Arturze dziękuję Ci za miły ciepły wpis, a zwłaszcza, że jesteś bardzo młody, a tak dużo i szczerze piszesz o miłości. O tej nieszczęśliwej i tej szczęśliwej. Ja Ci życzę miłości tylko szczęśliwej. Pozdrawiam.

Kiedy cierpienie utrudzało po nocy To choć dobrze, że nie byłem samotny. I że nie wołałem - pragnę pomocy W ten każdy dzień istotny. Widziałem Ciebie, boś była dobra i moja, Miłowałem Ciebie - bo już wcześniej dusza pokochała. Chwała Ci za to, że wiara Twoja Była przy mnie - jest - i trwała... Nad matki doceniania byłaś warta - Synów doglądałaś w kołyskach. I mnie któregoś nie byłaś wyparta, Ciepłej opieki doznając w zjawiskach... Bóg Ciebie mi przeznaczył. Barbarze

Och, chciałbym pochodzić po górach, a jeszcze tym bardziej z niewiastą. "przed ostatnią podróżą westchnienia wciąż pełne tęsknot pośpiesznie rymują wersy miłością znacząc ślady pomiędzy jeśli je znajdziesz pomyśl o kimś kto żył do utraty tchu aby kochać człowieka" Bardzo pięknie z sercem, miłością, uczuciem i natchnieniem... Szkoda, że to już było kiedyś, a lata nie wracają. Ale może wrócić miłość, może inna, ale wcale nie oznacza, że gorsza. Życzę tego. Serdecznie pozdrawiam.

Pani Krystyno, w całej rozciągłości zgadzam się z Panią, że los trzeba przyjąć bez złości do życia, ponieważ nic nie dzieje się bez powodu. To prawda, iż w mojej sytuacji odkryłem siebie w pisaniu wierszy... Co do rymów to prawda, że poszukiwałem ich na siłę, zwłaszcza na początku mego pisania. Wiersz pisany był w 2010 roku. Dziękuję za piękny, dobry i miły wpis. Serdecznie pozdrawiam. Mietko

Ja upieram się, że tak nie jest, a jest jak najbardziej uczuciowo. Może źle zinterpretowałem wiersz, niż myślę. Miło pozdrawiam.

Waldemar Talar Talar - dziękuję za budujący i miły wpis. Serdeczności.

A ja uważam, ze taka jest prawda, jak w Twoim wierszu.

Ja też jestem tego samego zdania jak Waldemar Talar Talar. Pozdrawiam.

Ja też mam dwóch synów i nawet jedną wnuczkę. "bo słowa to nic w porównaniu z gestami które plotą w śród nas od lat złotą nić" Piękne zakończenie.

"rzuć przestrzeń na kolana" - jest w tym jakaś wielka siła...

Dusza targana przeszłością, Jak gałęźmi sosen wiatr. Jednak nic nie uczynię złością, Skoro życie jest jak teatr. Zatem co sprawił los Trzeba przyjąć jak senny dar. Nie brać, jak przykry cios, Znając gorszą zgrozę życiowych kar.

Night_Rider - bardzo ładnie, pięknie i wzruszająco. Serdecznie i miło dziękuję. Ciepło pozdrawiam.

"dryfujemy meandrami przytomności" - bardzo mi się spodobało. Meandry kojarzą mi się z zakolami rzek, których jest bardzo dużo na Podlasiu, a meandrów jeszcze więcej. Pozdrawiam z Podlasia.

Janku, jak już wrócisz z wierszem, to niesamowicie w pięknej malowniczej scenerii. Wiersz bardzo mi się spodobał. Czysta poezja, jak u byłych Wieszczy z przed laty. Pozdrawia miło Mietko.

Mariusz_Sukmanowski - Mariuszu, i szczęścia i smutku, jak w moim życiu. Dziękuję za miłe pocieszenie.

@makarios_ Dziękuję, miły Makariosie za piękne słowo.

Siedzę przy miedzy - spoglądam na chłopskie rozłogi, z tęsknoty i żalu oczy łzą mam zeszklone. A nad głową pod błękitnym niebem na wdechu i wydechu skowronek śpiewa... https://plus.google.com/photos/yourphotos?banner=pwa&pid=6051141867984778338&oid=103276734392610294633

Miła Pani, zupełnie nie wystarczy, jest to czysta teoria. Może niech będzie tak - dając swoje uczucie za Jej uczucie czyli miłość i kochanie. Poprawię. Miło i serdecznie pozdrawiam. Dziękuję.

Jest tutaj jakiś dramat, ale pięknie napisane. Serdecznie pozdrawiam.