Roklin

Pisze się "badmintona". Ten tekst bardzo spłyca wszelkie nieszczęścia, odbiera im ich siłę oddziaływania, a przez to - przekaz wydaje się nieprawdziwy. Choć z drugiej strony: Mieszanie się sacrum z profanum ma tutaj charakter wręcz odrażający. Mówi to wiele o współczesnym świecie, który nie przejmuje się przeciętnym człowiekiem, tylko chce na nim zbijać kokosy. Smutne, dwuznaczne, zastanawiające... Pies Ocelot wywołał uśmiech. Pozdrawiam :)

Wspaniała ballada, brakuje tylko gitary (klasycznej bądź akustycznej), śpiewaka i wiatru w polu. Lubię takie piosenki, nastrojowe, długie i nostalgiczne. Pozdrawiam :)

Z całym szacunkiem, ale to jest złota myśl, a nie wiersz. Pozdrawiam :)

Bardzo ładny, a i smutny wiersz o starości. Starość potrafi być piękna, potrafi też być brzydka (aczkolwiek mnie do opisywanego stanu jeszcze daleko). Pozdrawiam :)

Specyficzne, ale sympatyczne hobby. Wierszyk wywołał uśmiech. Pozdrawiam :)

Przypomina mi to trochę podtrzymywanie przy nadziei/złudzeniach za pomocą czegoś, co samo w sobie jest trucizną, ale ma właściwości wyostrzania zmysłów, pozwala głębiej patrzeć i więcej dostrzegać. Trochę to taka homeopatia. Ogólnie podoba się. Pozdrawiam :)

Pogodna modlitwa wrażliwego człowieka. Brzmi przekonująco, z wyjątkiem tytułu (taka peryfraza brzmi sztucznie). Poza tym - ujmujący tęsknotą i głębią uczuć wiersz. Pozdrawiam :)

Bardzo ładny obrazek... nic się nie dzieje, wokół cisza przeplatana krakaniem wron i ujadaniem psów.... w takiej chwili można tylko podziwiać. Rzadko się zaś zdarza, by ktoś dziękował, był tak skromny, tak uczuciowy zewnętrznie (w sensie pozytywnym)... Zabieram. Pozdrawiam ciepło :)

Jeśli chodzi o formę, wiersz wydaje mi się trochę nierytmiczny. Być może przez dość krótkie wersy. Zaś jeśli chodzi o treść... ładny erotyk wiecznie zakochanego męża... Takich ludzi się podziwia, szczególnie w czasach, w których związki są bardzo nietrwałe. Spodobał mi się, pozdrawiam ciepło :)

Kolejna część cyklu: pierwszą była "Piosenka wesołego podróżnika" http://www.poezja.org/wiersz,1,135118.html drugą: "Sen na jawie"/"Czerwone Słońca" http://www.poezja.org/wiersz,1,137166.html Z nastaniem świtu ruszyłem w głąb wyspy Wstawał dzień ciepły lecz parny i dżdżysty Znad górskich szczytów płynęły obłoki Ponure i ciche ku wodom szerokim Dróżka błądziła wśród wzgórków zielonych Każdy z nich gęsto był kwieciem zroszony Moc gwiazd ognistych niemal przytłaczała Woń tęgich kielichów ksobie zachęcała Barwni sokopije zapachem znęceni I władcy przestworzy zdroju złaknieni Siadali wśród lijan i starych cyprysów Wstrzymałem bieg ot dla kaprysu W milczeniu patrzyłem na ptasie zaloty Domki pszczelich rodzin i dwie ryby-młoty Goniące wzdłuż brzegu nieszczęsnego raka Małża walczącego z naporem ślimaka I w tejże chwili w lustrze strumyka Ujrzałem niedużego czarnego ludzika Miał lejek na głowie ogromne oczy Szpice szkarłatne jakby krwią broczył Zwróciłem się wnet ku memu zdziwieniu Ujrzałem błyski w jego spojrzeniu Kiedyś go widziałem jednak mimo lat Wciąż odległy zdawał mi się ten świat Był kimś niezwykłym nieznanym ciałem Lecz modlił się pił i wspinał na skałę Zeskoczył z gałęzi wielkiego drzewa Szepnął "posłuchaj jak wronka śpiewa" Spojrzałem w górę mały czarny ptak O pięknym głosie nieznany mi wszak Wyprężył dumnie gardziel ozdobną I pieśń zanucił niemalże żałobną Patrzyłem chwilę całkiem zdumiony Ledwie wzrok oderwawszy od wrony Raz jeszcze zwróciłem się do wojownika Ten odrzekł: "burza nadchodzi więc pora znikać" Skinieniem wskazał ukrytą ścieżynę Rzekł: "tędy" weszliśmy w gęstwinę "Spokojnie" powiedział "burza przejdzie bokiem U celu będziemy jeszcze przed zmrokiem" cdn. 11.02.2013 [img]http://imageshack.us/a/img705/2725/38828431.jpg[/img]

Podoba mi się ten tekst. To taka metodologia pisania wierszy w skrócie i myśli autora/ki w trakcie tworzenia, a nawet przed. Poza tym, bardzo ładny obrazek. Tak :) Pozdrawiam :)

Co do tytułu - w pełni się zgadzam. Teraz to dostrzegam. Już chyba byłoby lepiej, gdyby było tylko "powroty", albo może jeszcze ktoś mi podrzuci podpowiedź?? Proszę. P/S czarno-białe też z czasem żółkną. Według mojej pamięci i mojego doświadczenia, najwięcej w sepii - oglądałam zdjęć tzw. przedwojennych ( moi rodzice, dziadkowie). Dziękuję Ci Roklin, pozdrawiam - baba Druga wersja świetna, czuć klimat a brzmi przy czytaniu lepiej. "Powroty" rzeczywiście brzmią najlepiej, nie mam lepszego pomysłu. Czerń i biel wydają się takie bardziej "dostojne i poważne" niż wielobarwne. Pierwsza młodość fotografii. Pozdrawiam :)

Przykład: "utwór" "Z życia twórcy" ma nieregularną formę, jest lekki i zabawny; żeby osiągnąć efekt, słuchałem progresywnego rocka spod znaku Porcupine Tree ("Moonloop"!) o nieregularnym rytmie i kojącej atmosferze. http://www.youtube.com/watch?v=hkBCa4-9h3Q Czasami konkretna fraza z piosenki daje początek nowemu tekstowi ("Ulica cudów" a "Santa Fe" Jona Bon Jovi - porównaj sobie drugie części drugich zwrotek, to jest dokładnie ten sam rytm, a i myśl podobna). http://www.youtube.com/watch?v=MQ56h4ql8Dk Różnie to bywa, czasem pomysły przychodzą od czapy.

Muszę być całkowicie odstresowany, żeby pisać. Najlepiej, kiedy w pokoju panuje półmrok, gra muzyka odpowiednia dla klimatu planowanego/tworzonego utworu, jest późna godzina, nikt nie przeszkadza. Kartka papieru, notatnik, długopis, a jeśli na komputerze, to koniecznie WordPad albo Notatnik. :)

Nigdy nie można uznawać, że teraz, że już, jest się na szczycie,że jest się najlepszym. Bo skutki nie każą długo czekać na siebie. Dziękuję za komentarz i zwrot "z humorem". Skoro rozbawił, znaczy, że spełnił w jakiś sposób swą rolę. Pozdrawiam :)

dobrze wyszło, zgodnie z Twoimi intencjami :) pozdrawiam :) Skoro tak uważasz, to chyba jest dobrze. Chociaż... zawsze znajdzie się coś, co warto poprawić. Pozdrawiam :)

Świetny wiersz, obrazowy, płynny i treściwy. Dwie pierwsze zwrotki przypominają mi miejsce mojej pierwszej pracy, pięknie nie było, za to doświadczenia bogate. Trzecia przepiękna, wieloznaczna, drugi i trzeci wers - cudo! Gazowe latarnie jak smak dzieciństwa, chęć powrotu do lat niewinności. Całość zaś przypomina mi zdjęcie, na którym szczegóły są ważne, to one tworzą pierwszy plan, którego na pierwszy rzut oka brak. Marzenia się spełniają, trzeba tylko wierzyć i... trochę im pomóc. Jak śpiewa Debbie, "marzenie jest darmowe"... http://www.youtube.com/watch?v=0xueCCyZ5V8 Oczywiście zabieram. P. S. Przepraszam za schematyczność swoich komentarzy, ale kiepsko wysławiam myśli.

I wyszło Ci. Jak się przyjrzeć bliżej, to zza zabawnych obłoków wyziera niezbyt zabawna szara ulica. Nie ma się czym przejmować, udany utwór. :)

O, i to mi się podoba. Teraz wygląda to dobrze, zwłaszcza przezabawna puenta. Zmienił się nieco sens, wprowadziłaś podteksty, tekst jest bardziej rozbudowany, podoba się. Pozdrawiam :)

Mnie też czasem zaskakują opinie na temat moich tekstów. Pozdrawiam :)

Piękny utwór, obrazowy i działający na wyobraźnię, intrygujący, ale prozatorski. Popieram poprzedników. Pozdrawiam ciepło :)

Forma sprawia kiepskie wrażenie, jakby autor nie mógł się zdecydować. A tekst przegadany, wymaga wielu cięć (np. "po połaciach zmysłów" usunąć). Pozdrawiam :)

Nie podoba mi się forma, to "się" na początku wersów bardzo zgrzyta. Puenta niezbyt przekonująca, żeby pisać, nie trzeba pić. :)

Bardzo dobry tekst, zaciekawił i zatrzymał. Niezbadane są uczuciowe ścieżki... Pozdrawiam :)

Dziękuję za odwiedziny Sylwestrze. Zgadzam się, negatywne opinie często wnoszą dużo więcej dobrego niż schlebiające (choć i pozytywne są ważne). Osobiście nie chciałbym też być takim twórcą jak peel bo to z leksza wstyd... Trochę samokrytycyzmu się przydaje. Przyznam, że pomyślałem ten tekst jako lekko ironiczną opowiastkę o niespełnionych twórcach, tzw. grafomanach, widzę, że wyszło trochę inaczej. Zdarza się. Nad tymi wielkimi literami się zastanowię, zgodnie z powiedzeniem, że jak trzech ludzi uważa cię za osła, to należy kupić sobie siodło. Raz jeszcze dziękuję, pozdrawiam :)