Borys Silver

lepiła z piasku i wyobraźni naszą infrastrukturę włóż miłość do najwyższej wieży by nasze jestestwo mogło dotykać najbliższego a wraz z nią wklej nas kochanie w czasoprzestrzeń byśmy jak gwiazdy sobą mogli rozświetlać drogę każdemu spragnionemu i stali się przykładem drogowskazem tej soli na niebie i ziemi

dotychczas poddając transformacji przyszłe otworzyła szeroko ramionami tuląc przemiany i wyłuskuje nieosiągalne tak by szczęśliwe znów odzyskało chwile a wszystkie za i przeciw stały się bezbolesne kiedy już kalejdoskop nowego poskłada szalone w jedną całość zmieniając trwać w zaufanie zmysły rozbłysną pożądaniem a oddanie sięgnie zenitu wtedy nasze razem przytuli jesteśmy

sprawiłaś że rozkwitłem za sukcesami mężczyzn zawsze stały kobiety seksapil wdzięk moc magia jak zwał tak zwał i nie wiem co jeszcze może tylko zmysłowość wrażliwość i ten cholerny siódmy zmysł którym paraliżujesz mój strach twój dotyk sprawia że wyrosłem w chwale oddając ci każdy czerwony pocałunek pokazałaś drogowskaz więc nie puszczaj dłoni która każdym twoim szeptem maluje obrazy a wszystkie cisze przemienia w słowa

chcę być snopem nie snobem pijąc sake twojego światła zakładam trykot z godłem naszej epopei bo kiedy z tarota nieprzychylni wróżą upadek przewrócony na drugi bok swój skarb znajduję u twego a moje dziś zaczyna się jutro

a może feliks i taki legendarny że w mieście aż huczy odradza się każdego dnia by ogrzać kolejne tajemnice nowym żarem mówią o nim ognisty ptak zwłaszcza spragnione w łóżkach nad ranem

twoje chwile ze mną są tak urocze że aż wołają o litość szalejesz skarbie mam tylko nadzieję że sprostam a wyobrażenia nie nadwyrężą możliwości ponieważ pragnę jak ty postaram się kochanie przytulic tę miłość bez wspomagania bo z tobą zbyteczne jest wszystko co zbędne

na drugim biegunie rozdwoiłem jaźń kiedy tam dotrę wyprostuję twój azymut a ty będziesz moja

kiedy wciąż idziemy a istota pokryła się kurzem którego nie sposób jak odnaleźć pamiętające grzechy ojców dawno zapomniane ulotne namiętności błyski oczu jak nadbagaż zagubione w szarej poczekalni naszego dworca teraz kiedy złoto na twoim od serca mimowolnie przemieniło się w tombak a pożądanie nie pamięta jak smakuje prawdziwe szczytowanie nasz fortepian przestał grać a droga nie jest już taka kosztowna

był ;) pozdr. B.

idę do lasu rozglądam się i czegoś mi brakuje patrzę a tu nie ma drzew

czy naprawdę pochodzą z jednego wszechświata wiele na to wskazuje choć z drugiej strony różnią się i to właśnie jest piękne biologiczne imperatywni wspólną miłość inwestują w dziecko jak w kapsułę czasu mająca unieśmiertelnić geny tak powstaje spółka z ograniczoną kiedy usiłują przechytrzyć swoje nawzajem w celu uzyskania maximum zysków przy minimum nakładów a jednak te usiłowania są tonowane przez rodzaj kagańca nałożonego przez matkę naturę na ich egoizmy tym właśnie tylko i aż jest miłość

widząc barwy w tych samych odcieniach postrzegają bezkres jednookim malują tym samym pędzlem oprawiając rezultat we wspólny blejtram namiętność płonie kiedy już wiedzą kiedy już naprawdę są a jedna melodia im w duszy gra to pewni siebie tańczą tańczą do białego rana dotąd aż pożądanie padnie na pysk

niespodziewana przychodzi samotnie naga piękna i tajemnicza a twórcza taka że łyżek mało by jeść trąca neurony strzepuje kurz polerując rzeczywistość wpycha obrazy w ramy podświadomości by dać świadectwo że ewolucja człowiekiem jeszcze potrafi wtedy przelewam czarne na białe chwytając błysk jaki niesie a chcąc dać upust rozsiewam ziarno by wzrosło aczkolwiek niekoniecznie w chwale i jestem spełniony i o to cho moja Veno niekontrolowana artystycznie

trafnie ujeżdżony słowem motyl na szpilce Ran :))) pozdr. B

powstaje z chaosu jak wszechświat zdobiący kaprys stwórcy nieodgadniony zagadkowy tajemniczy zwariowany w tym pięknie którego nie sposób nie skorupka bowiem nasiąka trąceniem lecz wena stara i dobra która pod nią w młodości ukryta no ale cóż kiedy tylko nielicznym dane przeniknąć targające sens znaczenie zrozumienia gdy istota pławi się w patosie niewrażliwości a w tym szaleństwie jest metoda pojmie ten który nie rozmienia się na drobne dopiero wtedy przebłysk nierzeczywistej świadomości zatriumfuje wśród niewielu spośród

kiedy zawsze nie wychodzi jak trzeba a splot nieoczekiwanych podkopuje zaufanie nie ma lekko czasami to prawda powoli wychodzi z worka jak to szydło ale niekiedy w spełnieniu miesza zwykła pomyłka wtedy masz bracie pecha tłumaczysz się za nie swoje mimo że podobno winni tylko wiesz że ktoś cierpi choć nie chciałeś by tak więc naprawiasz pogubione biorąc w dłonie odpowiedzialność a gdy już w końcu pewne staje się jasne wiara znów reanimuje skołatane

to kilka słów Ran ale krajobraz ten sam :))) pozdr. B

kiedy tak piszę tylko odpoczywaj nie jesteś sama pośrodku bębna kiedy burza w górach gdy rozwiewam chmury i wychodzę słońcem nie frasuj myśli podziwiaj widoki każda wspinaczka zakończona sukcesem po adrenalinie powoduje wydzielanie endorfiny wtedy czysta euforia da ci odpowiedź na pytanie kim jestem a kalejdoskop sam ułoży się w krajobraz

skąd wiesz jakim rezonatorem dysponuję :))) pozdr. b

hehehe zrobił jak to troll poprawiam po nim :))) pozdr. B

wedlowska słodko-gorzka :))) pozdr. B

pobudza receptory szczęścia powodując stan rozkoszy czasami nocą i też nie zawsze całkiem darmo odczuwam tak samo najadam się choć równie słodka nie jesteś przecież podobna do czekolady bezcenna

:))) jak to u lekarza pozdr. B

czasem proste mini jest skomplikowane zanim się nie stanie maxi :))) pozdr. B.

skoro ON może powiedzieć że w dupie ma nowo narodzone bo było fajnie tylko wtedy kiedy jeszcze nie zatrzasnęła się swoista pułapka zastawione przez biologię i ustawodawców wnyki polegające na tym że kobieta może robić wszystko co chce byle nie zaszła to ONA również ma prawo gdy stwierdza że samotne macierzyństwo ją przerasta