Borys Silver

z czasów w których najmniejsze potknięcie opluli nienawiścią pozostał już tylko bagaż doświadczeń wypełzam spod ociekającego jadem łez i odwalam ostatkiem sił głaz nietolerancji niczym wąż gubiąc zbyteczne przełamując bariery niedostosowania i nieczłowieczych imaginacji tworzę drugą stronę wyglądam zza skruszonego muru nienawiści który krwawiąc obficie rozbiłem własną głową aby już nigdy nie doświadczyć smaku porażki każdego teraz uczę się nowej pokory by dane mi było odnaleźć swój rewers a stojąc na krawędzi nie potrafię skamleć kiedy moje ego wciąż poszukuje ty wiesz jaki jestem po drugiej stronie lustra pozostaję wciąż silny i prędzej rozsypią trupie prochy niż dam się okiełznać jeśli mnie znów pocałujesz nawet śmierć będzie wygraną