Lilka_Laszczyk

O wiośnie? No nie wiem, co roku jestem na nią obrażona. Każe za długo na siebie czekać, ale proszę, Lilko :) jeszcze dni tylko parę chwila mała lub kilka przyjdzie wiosna już czuję wystrojona na szpilkach co dzień czekam przy w oknie być nie może inaczej pewno będą czerwone O i tego sie trzymajmy! Czerwonego z twojego wiersza! A wiersz optymistyczny. Od razu nadziejniej. Pozdrawiam ponownie i dziekuję, przyjmując jako osobiste spełnienie prośby( to nawet lepsze niz dedykacja!) Lila więc z daleka zobaczę jeszcze o tym nikt nie wie ale jej się pochwalę na czerwono zdążyłam znów miłośnie oszaleć

Fajne! Przeszkadzają mi dwie rzeczy: powtórzenie (niepotrzebne wg mnie) ...z mokrą głową... i jeszcze sformułowanie (jakieś takie nie na miejscu) kotłuje. Kojarzy mi się z kotłująca się w pościeli parą, albo z psiakami kotłującymi się gdzieś tam... Dym jest leciutki i powinien może bardziej unosić się, albo optować w stronę okna...? To takie moje dwie sugestie, bo Twój wiersz naprawdę mi się podobał (i podoba w dalszym ciągu) Pozdrawiam Lilka

Jesiennie zagadałaś Alicjo! I jeszcze te piękne neologizmy, troche jak ze "Starej baśni" klimacik. A teraz poproszę w podobno-liryczno-neologicznym wymiarze o wiośnie! Na życzenie Pozdrawiam serdecznie Lilka

Obsceniczne nieco, chociaż na pewno trafne. martwi smutni... przeżarci komercyjni zawistni Ok....zgoda! Jedynie nie mogę nijak oderwać zastanowienia (się) od sutek suki. Tak jakby przypadkiem ta suka (nie wspomnę już o jej sutkach...) Pozdrawiam Lilka

Sebku, Wiersz z dużym potencjałem. Jednak dla mnie niekonsekwencja są wersy pisane kursywą. Zmiana powinna zaznaczać, wyłaniać, podkreslać. A tutaj podkresla tylko w drugim wersie. To raz. Co oznacza metaforyczne....ciemnieją przybrzeżne głazy zrozumienia(zrozumienia czego? i dlaczego akurat głazy?) Zwrot okulbaczę mrówkę jest troszeczkę pretensjonalny moim zdaniem. Ogólnie wiersz podoba mi się, pomimo wymienionych uwag. Pozdrawiam Lilka

Sylwestrze, Rzeczywiście początek kokieteryjny nieco... Ale po kolei. Przeczytałam w całości. Jesli chodzi o formę to już porzednik zwrócił uwagę na lekkie niedopracowanie w postaci gubiącego się rytmu i niekonsekwencji. Raz rym jest, a raz go nie ma. Teraz treść. Przegadane troszeczkę i można było by skrócić bez utraty przekazu, ale to nie jest najważniejsze w moim odczuciu. Mnie przeszkadza brak logiki w ciągnięciu wątku. król, książę który jak podkreslasz był niezbyt mądry przywozi do zamku Ideologie i Postęp, czyli dwie dobrze wróżące na przyszłość cechy.(więc chyba jednak mądry!) Zaraża nimi podwładnych. A później nic z tego nie wynika. Migracje! Dlaczego? Skoro postęp i Ideologia to dla własnego kraju. W czasie oblężenia zamu wychodzą na jaw złe cechy króla w postaci konformizmu i tchórzliwości.(i tu znów nie ma dalszego ciągu w wierszowanej bajce) Koniec jest dla mnie zupełnie niezrozumiały jesli chodzi o jakiś przekaz? Morał? Strzeż się ukrytego wroga? ( w odniesieniu do króla) Mogłabym wymieniać niezrozumiałe dla siebie wątki... Krótko mówiąc...podziwiam zamysł i lekkość opisania no i oczywiście prace włożoną w wiersz, ale wydaje mi się, że nie przemyslałes go do końca. Pozdrawiam serdecznie Lila

Długa ta Twoja opowieść, ale przeczytałam z zainteresowaniem jak beletrystykę. Zastanawiam się nad celowością napisania tego utworu. Jest strarannie dopracowany. Zgadza się ilośc zgłosek w każdym wersie i rym i nawet rytm. Tylko brakuje mi tutaj poezji i emocji. Wiersz jest "opowiedziany" beznamiętnie jak sprawozdanie z cudzego smutnego życia. Nic nie wynika z tej opowieści, oprócz goryczy i żalu ,że są też i takie życia. Smutne i przegrane juz na starcie. Tym niemniej podziwiam konsekwencję i trud włożony w napisanie tej opowieści! Pozdrawiam Lilka

Niestety po prostu słaby wiersz. O formie nie wspomnę, ale nawet sama treśc która z założenia miała być zjadliwa i krytykująca, pozostaje jedynie...rozczarowująca. Poz.

Natko, Wiersz...dzwny. Zaskakuje tematyką. Trudno mi oceniać w kategorii dobry, zły, ale jako opowiastka "spod celi" jest napisana trafnie, krótko i charakterystycznie. Dla mnie oprócz narracji rzetelnej ,poetyckie są te marzenia ze szlugów no i wolność w myslach. Ciekawa opowieść tak jak i egzoytyczna tematyka. Pozdrawiam Lilka

Oksywio, O Twoim wierszu przedmówcy powiedzieli już wszystko. Że prawdziwy, że szczery, że piękne neologizmy (pomimo nagromadzenia nie nużą, tylko ciekawią, bo fajnie użyte) Ja mogę się tylko podpisać pod tymi innymi słowami i pogratulować kolejnego, liryczno-wzruszającego wiersza. Pozdrawiam i powodzenia w przebijaniu się przez te zaprzeszłe poprzedniości Lilka

Może to wina nastroju, ale ten wiersz jakos nie trafił. Ale i tak pozdrawiam Lilka

Oksywio, Chciałabym staczać takie walki ja Twoje. Bo u mnie zaraz rejterada i zostaje sama na polu bitwy.... Jak widac i o codzienności można tworzyć fajne wiersze! Pozdrawiam ciepło Lilka

Podoba mi się ten słodko-gorzki klimat wersza, niby prostego, ale nie do końca. Życzę Autorce rośnięcia skrzydeł...do ramion Pozdrawiam serdecznie Lilka

Dobrze oddałaś klimat bezosobowych miejsc w jakich niektórym dzieciom starszym i młodszym przyszło żyć. Trafna zwłaszcza ta namiastka bliskości.... Pozdrawiam Nato serdecznie Lilka

Ulu, Podoba mi sie Twoja konsekwencja w trzymaniu się własnej tematyki i formy. Wierszyk równiez mi sie podoba, chociaz gdzieniegdzie wyrównałabym niesforne rytmy. Pozdrawiam Lila

Roklinie, To jest jeden z Twoich lepszych wierszy. Przynajmniej w moim odczuciu. Może ze względu na temat. Psychologia tlumu jest ciekawym zjawiskiem. Zarówno w średniowieczu jak i współcześnie. Przypomiała mi się ostatnia scena z "Pachnidła" Patricka Suskinda. I totalny amok i ogłupienie tłumu pod wpływem..tłumu. Nieprzewidywalne reakcje... Pozdrawiam serdecznie Lilka

Zapachniało horrorem. Trochę straszno w Twoim wierszu Grażyno. Sama forma wydaje mi się nieco niezrozumiała i niepotrzebnie udziwniona. Pozdrawiam serdecznie Lilka

Wiersz może i stary, ale aktualny i dziś i za rok i pewnie nawet wtedy gdy nas juz nie bedzie, a pozostana trawy i słońce i śnieżne zaspy. Ładnie to oddałeś. PS. Nie rozumiem dlaczego większość ludzi kojarzy wrony z czarnym kolorem. Stereotypy myślenia! Pozdrawiam Cezary Lilka

Ulu, Zgadzam się z przemówcami ( a przynajmniej z większością). Liczy sie myśl i oberwacja. A i forma zdecydowanie lepsza. Równiutko się robi w Twoich wierszach. Pozdrawiam ciepło Lilka

Tym bardziej dziękuję. Za podpowiedź i nieruszenie tych pelargonii (a niech sobie rosną, a nawet kwitną) Pozdrawiam również Lilka

Roklinie Wiersz napisany trochę archaicznym językiem. Stare wyrażenia często zahaczają o błędy ( np. ksobie, albo lijan) Masz niewątpliwie wyobraźnię, chociaż ta opowiastka nie ma końca i to znięchęca, bo do niczego nie prowadzi. Wydaje mi się że albo powinieneś "podać" ją już w skończonej formie, albo po prostu skrócić. Powodzenia życzę Pozdrawiam serdecznie Lilka

Roklinie, Temat przemijania, wieku, starości i refleksji nad tym nieuchronnym stanem jest mi jakos szczególnie bliski. Wracam do niego az do znudzenia ( czytelników i domowników). Moja babcia mówiła kiedyś że starość jest brzydka. I wewnętrznie i zewnętrznie, stąd tez tytuł mojego wiersza. Jaka będzie nasza to zalezy od nas ( no, nie tylko niestety).... Miło Cię było przeczytać pod moim wierszem Pozdrawiam serdecznie Lilka

Tak, tak Zbyszku wiem zgrzytanie trzeciej. Ale próby naprawienia...impas! Jednak co do inicjacji i obcości terminu nie zgodze się. Starsi ludzie mają problemy z "ułożeniem" sobie dnia. Każda niespodziewana zmiana rytmu dziennego jest jednym wielkim chaosem, problemem. Stąd ta inicjacja czyli rozpoczęcie procesu działania. Próba poskładania z nieposkładanego... Ciesze się,że jednak znalazłeś coś dla siebie w postaci piasku zamienionego w wodę i czytelności obrazu. Dziękuje bardzo za komentarz i pozdrawiam serdecznie Lilka

Tytuł rzeczywiście mocny, ale przemyślany i trochę z przekorą. Poprawiłam zgodnie z Twoimi sugestiami. Kurz jak najbardziej, ale przymiotnik do pelargonii...sama nie wiem, pomimo zmiany. Starsze panie lubią pelargonie i tak uszczęśliwiłam swoją peelkę skrzynkami pełnymi pelargonii, które i tak więdną w swoim czasie i nie ma na to rady. Dziękuje Ci Aniu za komentarz i bardzo cenne rady (zawsze mile widziane!). Ciesze się że przekaz czytelny i nie zakłóca komunikacji z czytelnikiem. Pozdrawiam serdecznie Lilka

Wpadłam na moment, żeby dopowiedzieć słówko, bo wczoraj bardzo uogólniłam. Lilka, chodziło mi o przejście z drugieo wersu na trzeci, w I- szej oraz ostatni wers.. "ulotną urodę".. mnie czyta się, urodą, może źłe robię, sorry. Potrzymuję zdanie o wyczytanym przemijaniu i to zostaje. Zostawiam pozdrowienie. Nato, W przejściu do trzeciego... zgrzyta i odbiega, ale nie mam pomysłu. Ale w ostatnim wersie musi zostać urodę, nie tylko dlatego, że pasuje do rymu, bo to pikuś, ale byłoby nielogicznie ciągi....TRACĄ na logice, pelargonie.....urodę( tracą) Dzięki, dzięki