Stary_Kredens

@Dawid Rzeszutek ależ masz oczywiscie rację, jesli chodzi o te lajki, co do wartości poezji, co kto lubi i co się komu podoba tu i teraz , to nic nie poradzisz, TU nie ma fachowców od literatury kimkolwiek oni są. Po prostu każdy sobie pisze, a Pan Talar o ile wiem jest tutaj chyba od początku, stąd też jego popularność. W pewnym sensie na nią zasłużył. Wielu juz nie ma, a on jest wierny temu portalowi i jest bardzo aktywny. Czy to stanowi o wartości jego poezji ? Nie mnie to osądzać . Merytorycznie można pokusić się o analizę literacka , jeśli ktoś czuje się na siłach, ale w końcu albo się coś podoba albo nie. Mnie osobiście poezja Pana Talara się podoba ze względu na jej prostotę i uważam, że jest piewcą fundamentalnych wartości, którym we współczesnym świecie niekoniecznie się hołduje. Jeszcze raz pozdrawiam Kredens

@Dawid Rzeszutek poezja sama się obroni, nie potrzebuje chyba nikogo, a ludzie czytają co chcą I oceniają jak chcą I mają do tego prawo. Trzeba to zaakceptować i po prostu być sobą. Pan Waldemar pisze tak jak umie I chce i ma do tego prawo, a czytelnicy , to wiesz już zupełnie inna para kaloszy i w sumie nic nam do tego. Życzę zdrowia I rozwoju o resztę się nie martw Kredens pozdrawia

Pewnie, ale czasem to tylko pobożne życzenia Kredens pozdrawia

Uważaj, bo jeszcze Ci się to życzenie spełni. Ja tam uważam, że pieniądze, to słodka rzecz,ale ze słodyczami trzeba ostrożnie, jak za dużo to nie zdrowo, jak ze wszystkim zresztą. Fajnie jak się o pieniądze nie trzeba martwić. Jak jest ich za mało, to też niedobrze. Itp itd. Forma , rzeczywiscie do bani Kredens pozdrawia

Taką noc, każdy chyba zna , a żartobliwie mówiąc, może moskitera albo jakieś środki z firmy Johnson &Johnson. Dobrze napisane Kredens pozdrawia

@Rafael Marius tak , ale może właśnie w tych proporcjach pies jest pogrzebany Kredens pozdrawia

@violetta tak, czasami emocje biorą górę, właściwie często Kredens pozdrawia

Brzmi jak manifest. Jeśli tak naprawdę czujesz , to jest afirmacja, pożądany stan, który niektorzy osiągają, przeważnie u schyłku życia. Czy wiersz przegadany? Nie sądzę ja raczej powiedziałabym, że temat mało odkrywczy, łącznie z tytułem, ale może odkrywcze emocje dla autora, to w takim wypadku bardzo cenne. Godne pozazdroszczenia. Wielu gorzknieje. Kredens pozdrawia

Trochę w słowach pobrzmiewa żal, bo w końcu nie było się w tych może pożądanych, może wymarzonych miejscach, ale wrócić do siebie , to zawsze najlepiej Kredens pozdrawia słonecznie również, chociaż wolałabym deszczowo

Niektorzy są pełni kurtuazji Mędlą w ustach gotowe słowa Przecinają wstęgi Ściskają wzajemnie prawice Składają gratulacje A tak naprawdę nic ich nie obchodzi Przecież to oczywiste A może tylko mnie się tak wydaje Przez pryzmat własnych doświadczeń patrzę A można inaczej? pewnie można z wolna i z ostrożna dociekać Kto kochał? Kto cenił? Kto wspierał ze wzajemnością Kto się nie odwrócił gdy nie było sukcesu Gdy noga się powinęła Już nie zapraszają i nawet nie mają gotowych słów na tę okoliczność Szkoda zachodu bo przecież tak naprawdę nic ich nie obchodzi Kto kocha? Kto ceni ? Kto wspiera ze wzajemnością?

Dodałaś coś do tej chwili , co mija Pozdrawiam kredens

Jakbyś pisała o mnie Pozdrawiam kredens

Ładnie piszesz, Pozdrawiam kredens

@Rafael Marius tak, życie czasem daje w kość, ale...trwa i w końcu jeszcze nie zajrzeliśmy w otchłań, oby nie Kredens

@Rafael Marius myślę że jak się trochę pożyje dłużej , to kazdy się o coś takiego ociera, a ja pisząc, to że mogą nas pocieszyć seriale , w sumie konstatuje, że raczej nic Pozdrawiam Kredens

Gdy jest się smutnym samotnym i chorym Nie przysiada się motyl nadziei Lecz krąży szara ćma codzienności od świtu do zmierzchu Od niedzieli do niedzieli Lecz niedziela nie jest niedzielą Czasem powitań i radości Więc co ma na pocieszenie Ktoś samotny kogo boli Kto patrzy przez okno i wraca do zmiętej pościeli? Ma Tureckie lub brazylijskie seriale Gdzie dobro zawsze zwycięża A szczęście młodym do nóg się ścieli

@Arsis erotycznie, ładnie, i tylko nie wiem, czy to prawda, czy marzenie skoro usta są zmyślone, trochę literówek Kredens pozdrawia

Przejrzałam na oczy i pożałowałam i co z tego? prawda nie wyzwala przynajmniej nie zawsze cały ogrom spraw stanowi wyjątek od reguły można w nim utkwić na wieki albo ruszyć do przodu w pył obrócić brzemię szkaradne co uczepiło się grzbietu i ściąga w dół melancholii lecz to wymaga wysiłku za darmo wszak nic nie jest na tym świecie ale co tam niech się święty dalej uświęca ja tam wolę pozostać człowiekiem

Pięć pierwszych proszę w cudzysłowów i będzie ok Kredens pozdrawia

Dawno nie czytalam tak przejmującego wiersza i trudno tu z czymkolwiek dyskutować skoro wszystko wiesz. Tym "wiem " odgradzasz się od tego czegoś co można by nazwać nadzieją , a skoro jej nie ma - toniesz. Co Ci powiedzieć nieparszywego skoro ma być parszywie, bo parszywie w gruncie rzeczy jest, ale ja w przeciwieństwie do Ciebie nie wiem i w tym obszarze czuję odrobinę wolności i nadziei Kredens pozdrawia

Czuje się bardzo wyraźnie nutę zawodu. No cóż nuta zawodu może dotyka prędzej czy później każdego, każdy wchodzi w smugę cienia. U ciebie zostajemy w niej jakby na zawsze chociaż życie trwa dalej. To ciekawy temat i na pewno do dyskusji. Bo co mają mówić Ci którym los skradł życie, np przeżyli obozy zagłady, wojnę, jest teraz toczy się. Oni chętnie by płynęli w nurcie o którym piszesz . Albo bez wojny ciężka choroba wytrącająca z tego nurtu, poza tym można było się zastanowić ile z tego o czym piszesz jest z naszej winy np. Z nietrafnych wyborów, lenistwa etc. Można by jeszcze pisać o tym w duchu egzystencjalizmu, determinizmu, czy np. reinkarnacji, ślepym losie, przeznaczeniu etc. Pisać dyskutować , a tymczasem trzeba żyć nowy dzień i jakie to sxczescie , że mogę sama o własnych siłach wstać z łóżka i iść do swoich spraw. Póki co mogę, a co dalej? No cóż " nikt nie zna ścieżek gwiazd, wybrańcem któż wśród nas?" Kredens pozdrawia

Wiem Ja też jestem okropna Jak odbicie wszystkich twoich złych uczynków Nie potrafię przez nie być dobra Niech wybaczają wszyscy ci co chcą Niech nie mówią mi że powinnam Może gdy wystarczająco długo będę żyć I mnie czas przeora i będę już tylko czekać i wzruszać ramiona A tymczasem wolę pójść tym lasem wśród zapachów sosen Wolę sobie nucić dawne piosenki i wcale nie chcę wrócić I nie chcę byś Ty wrócił Bo wtedy też wracają Stare udręki

najbardziej przerażająca prawda kryje się w urokach dnia za czyimś oknem firanką poranną kawą ze śmietanką za drzwiami gdy się stanie żyje się dalej lepiej nie słyszeć nie widzieć nie mówić i tak zło je śpi i płodzi się między nami lecz czy wzorem mądrych małp lepiej zamknąć oczy zasłonić usta zakryć uszy niby to słuszne niby to mądre ale kto losem maluczkich się wzruszy

@Manek coś w moim stylu Pozdrawiam kredens

@Adriana Gawrysiak ale raczej od kuchni