Stary_Kredens

Dobrze myślisz , tak sądzę , ale czy mówić prosto , czy zawile , abstrakcyjnie , czy obrazami , kondycja ludzka wciąż tak samo fatalnie wygląda , bo jeśli o wiarę chodzi , to wymaga dwóch rzeczy - posłuszeństwa i zaufania , niby proste , ale spróbuj tak żyć.

Dzięki , słusznie Pozdrawiam Kredens

Śmiech to zdrowie , a usrać się od czasu do czasu, też jest zdrowo, nawet po pachy , raz a dobrze. Pozdrawiam Kredens

Ubaw po pachy

Nie zabija się Anioła, co pod skrzydłami chleb przynosi A jednak i tu zło się panoszy Komandosi drugiego Mają nawet ubaw z tego Po pachy Groteska, tragikomedia Tańczy pajacyk na nitkach Drżąco O głowie zapomnieli I tak zwisa bezwładnie Tylko rękę sztywno wyciąga Jak zawsze Co mnie zadziwiło To, że nawet Jezus Powiedział: "Biednych zawsze między sobą mieć będziecie" A głodne dzieci? Głodne dzieci?

Niektórzy coś robią realnie dla poprawy losu innych , znam ich osobiście,( za dużo zniechęcenia , w tym mojego własnego), ale "upadek i-kara' , to bardzo udane Pozdrawiam Kredens

To kiedy ?

To dziwne , ale naturalny świat myśli , to biologicznie też chemia, więc może chemiczny świat o którym Ty piszesz to tylko przedłużenie ręki ? Pozdrawiam Kredens

Chciałam szybko usnąć Na spotkanie z tobą Ale sen nie przyszedł Natomiast niespodziewanie nadeszła Starość Spojrzała spod pobrużdżonych powiek Podając mi smutną mądrość Przyjrzałam się jej w dłoniach Była ciężka i gęsta Masą wszystkich zderzonych Ze sobą neutronów Gęstwą zużytych synapsów I czort wie jeszcze czego Co człowiek musi doświadczyć Choćby nie wiem jak bardzo Nie chciał tego I wyrwanych zębów I włosów ze zgryzoty Jak to dobrze, że są sztuczne Szczęki I tupeciki Cóż byśmy bez nich uczynili My próżni atleci Siły Której już nie ma ? Nie mogłoby zaistnieć żadne Spotkanie O czym świadczyć może poranne Przyłapanie Zakończone rejteradą Ach, odłożę smutną mądrość Do szklanki Na szafkę , przy nocnej lampce I wyślę ci smsa na dobranoc Może mi odpowiesz Ładnie A ja poczuję się lepiej Jak wtedy Pamiętasz?

spoko , luzik , po co tyle złości?

Dzięki pozdrawiam

W zamyślenie Dobrze wejść Pośrodku dnia Gdy Ruch dookoła Każdy coś gada Woła Ważne to Że hej A ja Znowu pomykam Po plaży w dół Piasek parzy I och , woda... Srebrzy, Migotanie Rybka podpływa I umyka O dno łódki fala uderza Lekko W zamyśleniu myślę Że to miejsce jest Tam Pewnie puste i ciche A zimowe niebo Jak tutaj.

Czy to autoironia ? Bo jeśli tak , to może raczej nie chcesz niż nie umiesz? Pozdrawiam Kredens

Życiowy , szczególnie uczula mnie ta psina Pozdrawiam Kredens

Ładnie to napisałaś , ja bym Ci mogła dodać swój smutek Pozdrawiam Stary Kredens

Czy opiszę Jak w ciszę Popołudnia Opium wiatr Podkręcił? Tańczy tysiące Baletnic Zielonookich Cyklopich Wiatr płatki Poobrywał I rzucił na niebo Mkną , mkną Przed siebie Wirują Gniazda budują marzeniom , Złudzeniom Tęsknotom chwili Tańczą Aż do ocknięcia Do ciężkiego Przebudzenia Ołowiem W dół Przenikają W zastygłą twarz Taką pamiętam.

Myślę , że żegluga przez błękitny ocean życia jest skończona , dzięki Ci jednak , za tak pocieszające słowa . Pozdrawiam Kredens

Czy niedościgły przedmiot marzeń można trzymać i to mocno? Pozdrawiam Kredens

A gdzie jest miejsce na wybaczenie? pozdrawiam Kredens

Wiedeń , Paryż , Madryt ? Dość szeroko zakrojony ten gigant , aż się nie dziwię , że nikomu nie chciało się jej szukać . Widocznie uważali , ze ma kasę nie tylko ćpa ale i podróżuje, Rodzime koty tak samo śmierdzą, a raczej ich odchody, bo same koty są bardzo czyściutkie , jak wiadomo Pozdrawiam Kredens

Czy możesz mi wskazać co miałeś na myśli w ostatniej strofce? Pozdrawiam kredens

No tak, ale koniec pesymistyczny więc z tymi akumulatorami to chyba lekka przesada Pozdrawiam kredens

Chodziło mi o utwór pod tym tytułem , który został najprawdopodobniej przez autora usunięty, podejrzewam , że pod wpływem bardzo niefortunnych i grubiańskich komentarzy , bo niestety zauważyłam , że w ostatnim czasie to forum zalała fala , tu nie boje się użyć tego słowa, chamstwa. Pozdrawiam Stary Kredens

z jakże nieznośną lekkością bywa wplecione czyjeś słowo rym myśl fraza a we mnie mgliście nadpływa stawia opór materia wszechświata nie daje się poukładać czasem jednak zabłyśnie dżetem mega olbrzyma z mega daleka lecz uchwycone prze mgnienie ucieka a może to tylko ojcu staremu przyśniło się jak dziecku i odpłynął na łodzi czasu ku krańcom i początkom życia skrytym w wiecznej tajemnicy by ze łzami na policzkach obudzić się w jeszcze jeden sen.

A moderator śpi ?