Stary_Kredens

Czas pokarze ?czy pokaże ? bo to doznanie wszak innych wrażeń

Jeśli mieszkasz nad morzem , to bardzo Ci zazdroszczę, tam chyba łatwiej być poetą

Jakoś nikt tu( ja też zresztą) nie cieszy się z teraźniejszości , a przecież jutra może nie być

Mykwa what is this ?

Stary Kredens to niekoniecznie poeta

A jakiego doczeka ?

A ja już nie palę od czterech miesięcy , więc już mnie to nie kręci, i nawet myślę teraz , że palenie , to rzeczywiście szaleństwo i to przez długą lufkę czy też nie

Nic a nic nie rozumiem

Taki film wybrać na jesienny wieczór To spora nierozwaga A przecież już przedtem Bulgotała w duszy Lawa smutku zniechęcenia I poczucia bezsensu Winy wyrzutów sumienia I wiecznej żałoby w sercu Po straconych marzeniach Tak to się musi kończyć Kto wymyśla scenariusze Bóg diabeł Może tylko czas A może to jest w nas

Miliony lat jeszcze - nie ograniczałabym się tak bardzo

A skąd Ty to wytrzasnąłeś . że bycie dobrym nie jest trudne? koń by się uśmiał. Powszechnie wiadomo , że o dobro trzeba walczyć a złu się ulega . Chyba , że człowiek się nowonarodzi , ale tylko pod działaniem Ducha Świętego nie upada,

No cóż jesienna deprecha . I któż jej nie ma ?

Nie za bardzo się nadąłeś ?

A tak mi sie jakoś chciało załączyć jeden z moich wielu wierszy dla dzieci. Pozdrawiam Stary Kredens

Kocie oczy widzą w nocy wszystko jak za dnia Już na mur cień koci wskoczył Przeleciała ćma Przeciągnęło się mrukliwie Latarkami dwiema To spojrzenie dla którego Noc tajemnic nie ma . Miejskie kąty i zaułki zna kot bardzo dobrze Przez piwniczne wskoczy okno Grzbiet o komin otrze Bije zegar na ratuszu Światła okien zgasły A na niebie gwiazdka mruga Księżyc świeci jasny Śpi już prawie całe miasto Mała myszka w norce śpi A kot cicho stąpa Pod tej myszki drzwi Myszko myszko, mała myszko Lepiej zostań tam Jeśli nie usłuchasz Pójdziesz w koci tan Kocie , kocie zwinny kocie Masz ty drogi swoje Kiedy rano dam ci mleczko Może mi opowiesz ?

Życie jest wędrówka myśli po labiryncie mózgu Widzę miliony , miliardy dróg , splątane zwoje Aby je przejść trzeba posiąść tajemnicę , ale jak i po co ? Są tacy co nie znajdą światła w tunelu Bo go tam nie ma Są też tacy , co biegną na oślep przed siebie I zmęczeni gasną gdzieś przy kolejnym ślepym zaułku Wybrańcy mają to , czego innym zabrakło Klucz Myśl , początek i koniec Alfa i omega Tę ostatnią masz jeszcze przed sobą.

Sentymentalna podróż ? tylko ten pies zaczadzony wysokim słońcem , niestety często bardzo współcześnie

Bardzo ładna ta dumka , taka prosta, od serca . pozdrawiam

Wciąż tak samo się cieszę Że cię widzę od lat wierne jest mi to uczucie Wiem , bo je w sobie odczytuję I mogę i chcę zawsze tyle ci powiedzieć na przykład o ojcu Który gdy widzialam go ostatnio Odpowiedział mi (I te słowa wpadły do mojego umysłu jesiennym wiatrem i deszczem corocznej depresji ) - Nic , czekam na kartę powołania Jak każdy zresztą, dodał -No tak , ale nie każdy ojcze, jest tym zajęty. Jak to dobrze , że jesteś.

W ostatniej zwrotce takie niestety banalne rymy , ciebie - siebie a potem dysonans - budząc się mieć w źrenicach resztki wczorajszej nocy - w sumie to ładne określenie ale , czy resztki nie kojarzą Ci się raczej z czymś małym , lichym , nic nie znaczącym np. resztki jedzenia , resztki godności ? czy o to Ci chodziło ?

Zapożyczysz ? a na jaki użytek?

Nawiedził mnie demon zazdrości O toczył koliście ramionami I uniósł nieznacznie w górę I tak trwają napięte jak łuki Słysząc tylko co on mówi do niej A ona słucha , a jakże ! Mając wyłączność adoracji Patrzy na mnie łaskawie Suka !

I znów się zakradam na ścieżki dzieciństwa Pod drzwi z klamką w kształcie znaku zapytania Otworzyły się i wpadła okna jasna plama Widzę jak na sznurze rozpiętym Trzepoczą nasze sukienki I szłyśmy w nich wzdłuz rzeki co przepłynęła w czasie dalekim Mamo nie odchodź Bądź ze mną załóż mi tę białą sukienkę Uczesz jasne włosy Twoje dobre ręce mają tyle mocy Nie odchodź, bądź ze mną Za oknem gdy cię nie ma Jest ciemno.

A ta magiczna drewniana skrzynka to właściwie co ?

Mój strach ten czarny klucznik Rozkołysaniem bioder Podzwania kluczy pękiem I drzwi pokoju otwiera Gdy sen się kończy I dzień zaczyna lękiem Zakochałam się w nim ? W jego czarnych oczach Ostatnia późną miłością ? A on ze sporą dozą fantazji Ale i z koniecznością Która z powierzonego zadania wynika Tak łatwo , tak ochoczo Wciela się w rolę mojego klucznika Drzwi dni i nocy otwiera i zamyka Czy zawsze będzie ze mną W ostatniej mej godzinie ? Czy kiedyś mnie opuści Czy razem ze mną zginie?