Stary_Kredens

dobre, może lepsze pozdrawiam ciepło Ran

Ach ! kruszy się dusza moja Targają nią niepokoje Jak wiatr jesienny , co hula po polach W smutku mgielne zawoje Czas , co czasem strat nazwany będzie Przyjdzie , choć nie chce Nadejdzie Ach! kruszy się dusza moja Targają nią niepokoje I tylko otuchy dodać mi mogą Oczy twoje Usta twoje dłonie twoje

Smutno tym co umierają Zatrzaskują się drzwi Osobliwy to dźwięk, bo ostatni Jak ten pierwszy trzask W pośladki Wybieram kwiaty Zgodnie z symboliką I gest wybieram Rzucam w dół białą różę Błękitno fioletowe wzgórze Płacze deszczem Chociaż ciepło jeszcze ciepło jeszcze

To koniec To jak dżuma Nieodwołalność śmierci zawisła Po coś tu teraz przyszła Gdy jeszcze jest mi potrzebna ta miłość ? Jeszcze się nie wypaliła. Niedługo może bym zapomniała? Byłabym obojętna z sercem, co już mocniej nie zabije A może jednak zawsze będę pamiętać Jak już teraz Jasnymi plamami spojrzeń Tamtym majem Tamtym błękitem nieba Nie zadawałam pytań o czas Wiedziałam , że to na zawsze Powiedziałam ci o tym Wyznałam Tak łatwo to przyjąłeś i tak łatwo odrzuciłeś coś, co nie zdarza się co dzień. To koniec , to jak dżuma Co dotyka naiwnych gdy biegną z wiarą Pośrodku dnia I już teraz tylko umrę, już jestem Zadżumiona A nawet gdyby , nawet gdybyś ... To już będę inna.

Byłaś ze mną tutaj wczoraj Powiedzialem ci Załóż szal Biały szal na ramiona Jeszcze zimno Jeszcze wiosny nie ma tu I chodz zobacz ze mną Jak Werona Budzi się ze snu Kiedy słońce wzejdzie I oświetli przestrzeń Ja cię zawsze widzieć będę Jakby to nie było wczoraj Jakby było wieczne dzis Tę dziewczynę w białym szalu Która idzie pośród mgły Zakochana rozmarzona W miasto Julii zapatrzona Piękne prawie tak jak ty