Kaliope_X.

sympatii promień sięga ciepłem do ziemi znika każdy cień

odmrugnie oko gwiazdy milczącej złotem w niebie wysoko

on też coś skrywa gitara w rękach mu drży jak głos dziewczyny

melodia płynie stopy w taniec rwie rzeka dziewczyna czeka ;))

Krysiu, u Ciebie, jak zawsze, warstwa na warstwie jak dobry tort :) odczytuję lekką ironię w dobrym stylu, żeby nie było za słodko, od samego początku - gorzkie słowa to oczywiście zbyt wiele, ale musi to "strawić". nie zgadniesz o czym marzy, bo te marzenia, jeśli nimi są, być może już przeradzają się w żale i sny o pięknym, nie danym jej losie ("a przecież miało być..."), w obawie przed samą sobą - by nie myśleć o powodach do nienawiści, gdy bajka dopiero się zaczyna. tylko, że gonitwa pomiędzy jedną a drugą kropką, stanie się kiedyś kolejnym pocałowaniem klamki. więc co pozostaje? kobieta nie ukryje bólu za kamienną maską. przecież welon, nie byłby wtedy tak biały... no i wciąż nie wiesz o czym marzy... póki co - na dziś. Takie tam moje gdybania, ale Krysiu uczę się od Ciebie. Dzięki. Wymownie jak zawsze. Jak to kobieta ;) pozdrawiam serdecznie, in-h.

zmruż teraz oczy uwierz w wewnętrzną siłę nie bój się nocy

:) dziękuję. K.

... bo pozwalają na chwilę wyjść ponad, unieść się, przystanąć w antrejce, zapatrzeć w bibeloty, nawet jeśli nikt nie zechce słuchać... nawet, jeśli tylko w solo odpłyną, gdy nie ich czas... bardzo dziękuję za wizytę, Duks :) cieszy mnie, że impresje Cię zainteresowały. pozdrawiam, in-h.

filozoficzny sens życia pośrodku gwiazd mrugnięć lirycznych

och ! :))) no racja. wybacz kolokwialny ton, Rihtiku. troszku z czasem na bakier, a chciałam coś wierszem powiedzieć, nie powinnam... muszę zmykać, pozdrawiam. in-h.

rację podajesz czas deszcze przegonić tak nie przystaje

jak poradzić sobie z pędem życia kiedy wkoło coraz gorsze czasy jedna rada, trzeba się nasycić tym co w garści, nie patrząc na masy trzeba zawsze mieć to na uwadze by problemy ważyć mądrą szalą trzeba szczęście widzieć w ludziach, radzę bliscy sercu, jemu dobrą falą... ... zbrakło mi weny na ciąg dalszy ;) ale Ty już wszystko powiedziałeś, Rihtiku. więc odcisk mrówczej łapki pozostawiam jedynie... z pozdrowieniem, :)

Pyrlandia górą spod Poznania nadciąga deszczowa chmura ;))

Leno, dziękuję za czytanie! :) cieszę się, jeśli dostrzegasz melodyjność. pozdrawiam, in-h.

w gwiezdny pył spadnie kiedy spostrzeże złotą jej serce na dnie

u mnie deszczowy lipcowy zawrót głowy humor wtorkowy ;))

gwiazdy nad siebie wynoszą tęskność nieba w wiersze, gdy trzeba

... chociażby dla jej uśmiechu, który zobaczyłeś, "warto" było poznać tę historię. uśmiech jest najkrótszą z dróg, najbezpieczniejszym przejściem... dzięki czytaniu nie jesteśmy skazani na jeden żywot i ci, o których piszemy, i o których czytają inni, również. "warto" więc czytać, warto żyć wielokrotnie. raz jeszcze pozdrawiam, in-h.

ale co tam ja, Anno... wiersz musi się podobać, nie ma innej opcji, bo jest po prostu sprawnie napisany i bardzo urokliwy :) serdeczności! in-h.

przyjemna pastela, a nawet akwarelka - a to trudniejsza technika ;) rym, rytm i melodia. no i coś, co potrafisz zamknąć w swoich wierszach, Anno - poezja. pozdrawiam, in-h. :)

Twoje vademecum jak życiowa mądrość. Kilka wersów, a tak wiele prawdy. O uczuciowości, o przeżywaniu emocji, o potrzebach, o brakach. O dwóch różnych światach - a jednak bez wzajemności ani rusz. trafna myśl. pozdrawiam, in-h.

Oxyvio, jak każdy czytelnik, masz prawo do własnej opinii, którą cenię, jak zdanie każdego innego czytelnika :) Bardzo dziękuję za to, co doceniłaś. Cieszy mnie Twoje dobre słowo. Będę mieć na względzie jeszcze większą troskę o jasność przekazu. Dzięki, że zwracasz uwagę, bo to bardzo ważne. Wszak, w prostocie piękno tkwi! Serdecznie pozdrawiam! in-h.

jej księgi żywe nie ma liczby najlepszej wciąż jej przybywa

Norwida echo wplotłeś gwieździe w promienie czmychają cienie ;)

spotkanie z duszą odczytuję jako słuchanie głosu sumienia - jeśli ono mówi, to perspektywa jest zawsze (dlatego zmieniłabym tytuł na "Zagubiony"). świadomość drogowskazów i zatraceń, doświadczanie samotności, niebo - nie niebieskie, to swoiste oczyszczenie. myśl niosąca nadzieję, jak przywołany fragment Bachowskiej kantaty, perełki baroku - a w wierszu perła w zapowiedzi - perspektywy. ciekawy wiersz. pozdrawiam serdecznie, in-h.