Kaliope_X.

zamknięta w kropli życia z kryształu, tonie, brzeg rwie się - po niej.

słuszna uwaga odnośnie "się". myślę, że warto podzielić wiersz na regularne zwrotki. wybacz, że pozwoliłam sobie na poniższą ingerencję, spróbowałam nieco inaczej, ale jeszcze pozostały inwersje. ciężko się ich wyzbyć tak, aby znacznie nie przeredagować wiersza. zmieniłam trochę końcówkę. wszystko to jedynie sugestia. wiersz pozostaje do dyspozycji Autorki. jest w przestrzeni takie miejsce gdzie wszyscy spotkamy się jednak teraz, tu na ziemi bitwa nęka ciebie, mnie nawet nieświadome dziecko trzyma w ręce swoją broń może lalke, samochodzik gdy potrzeba - rzuci nią znów dorosły w swej mądrości słów dotkliwych użyć chce by ratować swoją godnoś tarczą złości broni się wszystko skończy się jednako spokój zrówna bitwy bieg gdy na górze się spotkamy dłonią ciszy będziesz strzegł pozdrawiam, in-h.

Alko, czytałam kilka razy, już wcześniej. W wierszu pojawia się kolokwializm, więc pozwolę sobie również na jeden, aby powiedzieć, jak podoba mi się tytuł - jest w dechę. całość nieprzegadana, z ciekawą myślą. oby serce nie pękło od mocowania się z murem! pozdrawiam, in-h. p.s. dla mnie wiersz jest kompletny nawet bez "post factum". ale również lubię popracować :)

Roklinie, jest w tym wierszu ciekawa myśl: cztery wiatry, jak cztery pory, kierunki, strony, cztery stany; odejścia i powroty, cisza i niepokój, ciepło i chłód, ufność i obawa... dwoje ludzi, którzy wspólnie przesadzają kwiaty, grabią ogródek, czyli porządkują własną przestrzeń, wprowadzają w nią bezpieczeństwo i stabilizację, ale smagani wiatrami - z północy, południa, wschodu i zachodu, na dobry i zły czas... aby przetrwać i nie być tylko... jak wiatr zawieje. tak odczytuję i to przesłanie wiersza bardzo mi się podoba. są miejsca bardzo rytmiczne, ale są też takie, w których rytm się nieco gubi - można jeszcze nad tym pomyśleć. ja doceniam pomysł i obrazowość utworu. pozdrawiam, in-h.

...ale rany już nie takie fajne, zbyt czerwone. Dziękuję za czytanie, Andrzeju. in-h.

tego, co pali, nie ochłodzą myśli, kiedy skończone, przemija nad ranem. tego się boję, że już się nie przyśnisz, usta czerwone, zbledną niekochane. czy cię zapomnę, staniesz się wspomnieniem, nie chcę znów tęsknić, proszę, wróć tu zaraz. dlaczego milczysz, uracz mnie pragnieniem, zanuć jak kiedyś, niech przeminie marazm. znajdź dawną drogę, przejdź na moją stronę, czas się pomylił, będzie znów świtanie i niebo będzie, z niepogodą tonięć. jeszcze nam gwiazdę, jeszcze pójdę dla niej, skradnę zachodom ciszę, głucho spłonie, ust tylko dotknę, czerwienią nie zranię. (04.06.2012)

dołączam się! :)

zastanawiałam się nad celowością, Sylwku, toteż moja delikatna "uwaga" jedynie w nawiasie (wcale uwagą nie była ;)) Twój wierszyk i moje jarmarkowe wspomnienia zaowocowały również wierszykiem: parasolki i balony, wodny młyn, wiatraki dwa, barwna ciuchcia jak szalona, pośród klaunów gna i gna. słodka biel cukrowej waty, na patyku motyl lśni, są piraci i armaty, piękne to jarmarku dni. tresowane psy, kucyki, nadmuchany zamek, las, dla dziewczynek koraliki, a chłopcom kowbojski pas. karuzela w rytm z muzyką, włoskie lody i pchli targ, korowodów moc w wierszykach, a z latawcem śmiech i czar. dzięki i do poczytania :) in-h.

pozdrawiam :)

tęczowe smaki niebo w gębie nam dają brawa przystają! ... dla Autorki tęczowych inspiracji, oczywiście :)

znów wierszyk dla niej o tęczy rymowanie nie ma granic :))

ja też zabieram. "krucha" łyżeczka nadziei przeciw "potężnej" strukturze strachu; delikatny uścisk, objęcie ramieniem przeciwko czerni przerażonych oczu; pocałunek jako antidotum na kolejne zwątpienia... "gra" żywiołów: siła i niemoc; trwoga i słońce, które rozprasza ją zwyczajnie, promykiem. prośba o niepamięć wszelkich zawahań, o niezmienność "pogody ducha". spokój wewnętrzny pokona każdą burzę myśli, gdy obok niej przebaczenie - zapewnienie stałości. tak odebrałam, z upodobaniem czytając kolejny raz. pozdrawiam, in-h.

ot, łamigłówka swoją każdy posiada - w oku tęczówka! :))

Lubię Twoje wierszyki dla dzieci, Sylwestrze. Jest w nich to, co dzieciom najbardziej się podoba: humor, melodia i rytm (trochę tylko piąta zwrotka się wyłamuje). Przypomniałeś mi czasy dzieciństwa i 3-dniowe jarmarki pod koniec wakacji. Wszystkie dzieci czekały na przyjazd wesołego miasteczka. Karuzela to było coś! :) światełka, muzyczka, koniki, balony - tak jak piszesz... Pozdrawiam, in-h.

nieraz w upale serce zbyt głupie bywa czas z nim przegrywa

nie o to chodzi związek wyrazów nie mnie, czas ma ochłodzić

bo w noc maluje niebo po drugiej stronie w rozmyciach tonie

za sznurki chwyta latawce w mig przegoni barwnie rozmyta

zgodzę się z Natą i Sylwestrem. naprawdę wiersz będzie ciekawy, jeśli nad nim popracować. jest treść, trzeba tylko trochę szlifu. ja nie potrafię, spróbowałam jedynie nieco wygładzić, ale to tylko improwizacja (z interpunkcji można całkiem zrezygnować): ostrożny łyk herbaty i zagram sobie z losem czy wygram dziś debatę? czy zaklnę znów pod nosem? niech wszystko będzie takie jak wiem - powinno być w pragnieniach lśni pokora ucięta złota nić wspomnienia złe do wora - zginą w ruchomym piachu z wielkim żalem za grzechy nadziei czas bez strachu i odchodzącą sztukę herbaty łyk za treść i cześć. Beato, pozdrawiam i powodzenia! in-h.

paleta mgławic w latawcu zawieszona gdy niebo łzawi

szukam ochłody promień daruje cienie przenika ziemię

pod słońce, w chmurę z nieba, patrzę i płonie serce na dłoni

najpiękniejsza z morskiej piany sukienka włosy w muszelkach

banan na niebie tego jeszcze nie było niebo zwątpiło ;)))))

wskazówki słońca tykają promień w promień tarcza gorąca