Marek Konarski

Jeżeli to "pióro jest wprawne" a wiersz dobry, to jak wygląda pióro niewprawne i zły wiersz ?! :)

Święta, czy po świętach - wszystko jedno, BOR czuwa nieustannie ;)

z cyklu kolory: brudny Spodziewałem się czegoś w stylu "Odrażający, brudni i źli" Scoli, a tu : zmaltretowana róża i dusza ;) Kolor...hmm...powiedzmy - przybrudzony :)

Żałosny ten macho...majtkowe stwardnienie, knajpa i "lądowe żeglowanie"...

W otchłani bez słów tkwimy my dwudziestosiedmioletnie stworki, wymagają od nas Stworki mogą być nastoletnie, trzydziestka na karku, do czegoś jednak zobowiązuje... Syndrom Piotrusia Pana ;)

Bieeedny miś... Się wzruszyłem i popłakałem ;)

wymawiasz mnie jakby cały świat zawierał się w jednym słowie. Czasami można cały świat zawrzeć w jednym słowie, a wiersz w dwóch wersach... Całe to późniejsze rozpisywanie świata na lukrowane elementy, jest bardzo niedobre i rozmienia na drobne to, co zostało już dobitnie powiedziane.

Autorze, to wszystko (!) jest bez sensu...

Obserwuję od jakiegoś czasu pana twórczość i wypowiedzi, i wydaje mi się, że dorabia pan jakąś pokrętną filozofię, do zwykłej nieudolności :)

Pod względem emocjonalnym powrót Almy Mahler, jest tożsamy z doświadczeniem wielu kobiet (chyba nawet każdego człowieka), wręcz banalny. Wiersz próbuje grać "rekwizytami", bo te są zmienne i zindywidualizowane ale skutek jest taki, że postać Almy jest ledwie naszkicowana, a temat "poszukiwania straconego czasu", potraktowany powierzchownie. Nie tyle bym wiersz poprawiał, co jeszcze raz przemyślał jego koncepcję. :)

Najstarsza historia świata, z założenia nie może być oryginalna ;) Powinna być wiarygodna i taka jest... :)

świadek wydarzeń zielonych współwinny otwartych oczu Cudny dwuwers, można wybaczyć resztę... :)

To jeden z lepszych tekstów na tej stronie.

Może nie być w tym winy autora, ale po tym, jak do drzwi kamienia zapukała Szymborska, te kamienne peregrynacje wydają się mocno banalne...

Szeleszczące mruczando, to jakieś akustyczne novum :)

Nie bardzo ;) Czy mógłby pan podpowiedzieć, w jaki sposób ten komentarz łączy się z zamieszczonym wierszem ?

Mało wyraziste ;)

Wiersz "psuje się" w ostatnim wersie. Okazuje się, że całe to turpistyczne ujęcie rzeczywistości, pracuje na "wizerunek" peela - poety. Bez względu na to, czy chodzi tu o (wspomniana powyżej "paradoksalna dwuznaczność") pozerskie ustawienie peela, jako tego, który widzi więcej i nie waha się dotkąć tego "brudnym" słowem, czy też o ustawienie go w szeregu życiowych (rodzinnych) nieudaczników, jest to bardziej upozowany portret peela, niż rodzinna fotografia...Kończy się turpizm, zaczyna efekciarstwo...

a co tu jest koszmarne? chyba że twój głupawy komentarz, Lalki nie ma a peel cierpi, łka i opada z sił... ;) Wszystkie te bolesne czynności, wykonuje w sposób absolutnie wtórny i banalny, każde słowo jest tu już przeżute przez miliony poetyckich szczęk... Brak pomysłu, językowej wyobraźni i umiejętności.

Peelka, to genetyczny maratończyk - da radę :)

Peel w kałuży łez...Koszmar ;)

Podział na "przytulających" i peela, dość niewyraźny. Peel, również się przytula (do nocy i świateł czegoś mocnego), a rozlać się "jak tani nikt", można równie dobrze na ulicy, jak przy obiedzie. Jest samotność ale ona akurat, jest bardzo "demokratyczna" i niewybredna ;) Nieco wydumane.

Ambien, jak samozaciskająca pętla...nie tyle rozwiązanie, ile brak rozwiązania... Dobre.

No i nie ma się do czego przyczepić :) Dobre.

Pan został siłą wcielony w poetyckie szeregi ? ;) Na pana miejscu zajął bym się czymś innym, co nie stwarza problemów z uzasadnieniem... :) a to poezja ma się utożsamiać z marszem w równym szeregu? i nie bulgotać, morda w kubeł?? wszelkie wątpliwości będą rozstrzelane??? o w poezję, nie wiedziałam :) ażżżż sparszał ten światek czizz :)) Szczerze mówiąc, nie wiem kogo, czego dotyczy pani wypowiedź... :)