klubo

Aniu- wkleję ten wiersz następnym razem-ciekawa jestem twojego odbioru na mój w tym temacie-pozdrawiam

każdy wiersz powinien mieć tytuł-pozdrawiam

bardzo fajna piosenka- z przymrużeniem oka- :))

leciutki i tkliwy- ładny- pozdrawiam

oryginalny- gratuluję:)

dwuznaczności w wierszu - przenikają- podoba mi się-pozdrawiam

mroczny klimat- wywołuje ciarki- pozdrawiam

wywołał uśmiech- a to już plus dla wiersza- czasem widuje się takie obrazki gdy ktoś z zewnątrz kieruje- jest to komiczne widowisko- fajnie ujęte to w wierszu- pozdrawiam

no cóż interpunkcja- do poprawy- spację robi się tylko po przecinku- a nie przed, i te duże litery przecież to nie list do chole..- :)a poza tym po przecinku nie stawia się dużych liter- do korekty:))

kiedyś też napisałam o tym wiersz- twój jest piękny- pozdrawiam

audrick n- bardzo dziękuję zadziałało- co do "skromnie" to być musi bo kiedyś ta cecha była bardzo na topie- wszystkie panienki powinny być skromne i niewinne - :))

kurcze- nie umiem włączyć kursywy- powinna być - w miejscu siedź w kącie a... uwija się jak w ukropie skromnie- :))

siedź w kącie a… świat pędzi bezustannie nie pamiętam ile świec zdążyło się wypalić na białym obrusie świąteczna zastawa sztućce wypolerowane czekają kieliszki do wina i patera z filiżankami tylko gości wciąż brak samotność doskwiera a świat za oknem uwija się jak w ukropie tu gęste powietrze mrozi płuca spowalniając rytm skromnie opuszczam zasłonę

piękny chłopcze zerwij różę… w głowie mi wiruje wzlatuję pod obłoki w srebrnym blasku ten zapach odurza pieści zmysły czaruje piękny chłopcze rozbujaj róża mnie ośmiela szukam gwiazdy pomyślnej powędruję patrz tu kasjopeja z głową podniesioną tam koziorożec ze strzelcem i łabędź zaślepiony piękny chłopcze a mnie w głowie wiruje niebo nocne czaruje rozbujaj pod obłoki

kochani- ciut zmieniłam- może będzie teraz lepiej- dziękuję wszystkim za zajrzenie- pozdrawiam

P. Marku- może i przykurzone ale dekoracje jednak- pozdrawiam

myśli przecinają horyzont gdy mewa krzykiem oznajmia swoją obecność a w blasku słońca życie przesypuje złote ziarenka skóra pachnie solą pieszczona przez wiatr i usta wysuszone spragnione dotyku dochodzą zewsząd szeptane zaklęcia lecz światło tonie nieubłagane

wiersz zmusza do myślenia- wiara i materialny świat i jeszcze twarze skostniałe bezdusznie odsłuchujące słów pasterza- podoba mi się wiersz

myślę , że miało być na wesoło ale nie wyszło- niestety- przetworzyć na poezję- okropny zwrot

wiersz to trochę więcej niż kapeczka literek- tu raczej tylko kapeczka- pozdrawiam

tytuł wymaga wręcz uzupełnienia- zbyt krótko- pozdrawiam

2x płonie zbyt blisko- wart dopracowania- pozdrawiam

podoba mi się - rzeczywiście serce zamieniłabym- może na słońce- pozdrawiam

Panie Biały- jak się nie może poruszyć ręką ani nogą to tylko myśli mogą unieść się wysoko- gdyby w wierszach pisać dosłownie- nie byłoby wierszy- żal , że pan tego nie rozumie- albo zgrywa pan mądrego - dla mnie pan się ośmieszył tym komentarzem

Krysiu- tak - refleksyjny- dziękuję za komentarz:)