Bartosz Wojciechowski

Bajko, widzę, że popracowałaś nad warsztatem - liczysz sylaby, pilnujesz średniówki, naprawdę się cieszę (choć w drugim wersie trzeciej strofki potknęłaś się: masz 13 sylab ze średniówką 7/6 i jeszcze literówkę w "widział"). Nie możesz jednak zapominać o rytmie, który tutaj jest w strzępach i dodatkowo utrudnia czytanie oraz o rymach (jeśli wiersz miał być rymowany). Otóż musisz wiedzieć, że jedynymi rymami są tu: wewnętrzny "pieści/ pomieści" w pierwszej strofce oraz "zmroku/kroków" w drugiej. Jeżeli wiersz miał być pozbawiony rymów - bądź konsekwentna i wyrzucić obydwa. Trzeba też popracować nad większą klarownością przekazu. Przede wszystkim szyk zdań. Musiałem cztery razy czytać pierwszą strofkę, żeby w ogóle połączyć słowa w logiczną całość. Zdecydowanie przeestetyzowałaś tekst i to jest jego podstawową wadą - wg mnie jest on wręcz skrajnie nieczytelny, w kwiecistej mowie zagubiłaś gdzieś cały sens. Przepraszam cię za tę w gruncie rzeczy nieprzychylną opinię, wiedz jednak, że bardzo doceniam twoje postępy i wiem, że twoje pisanie się rozwija. A wpadki ma każdy. Pozdrawiam:)

słońce spada za domami cień kładzie się przeciąga do granic dnia i dalej tym torem - zmierzch jako układający się kot, na przykład. Tutaj naprawdę nie przedstawiła pani niczego, co odróżniłoby ten tekst od miliona wcześniejszych i miliona późniejszych na ten sam temat. Szkoda. Pozdrawiam.

Sugestywny, nader mocny obraz, nic ponadto. A szkoda. Ale jeśli chodzi o opisanie sceny - zdecydowanie plusuję. Pozdrawiam.

Jest cholernie trudny w czytaniu, Espeno, jeszcze trudniejszy w rozumieniu - stworzyłaś świat dla mnie niedostępny. Właściwie podzielam zdanie Kamili. Tym niemniej doceniam twoją pracę i awangardowy zmysł:) Pozdrawiam.

Znów lirycznie, mnie się podoba nawet bardziej niż przed tygodniem - taki bardziej plastyczny, skondensowany jest ten wiersz. Najbardziej podoba mi się to, że po pierwszych dwu czytaniach miałem to za pustosłowie, ale po trzecim i czwartym odkryłem wreszcie treść i sens. Jest to dla mnie otuchą, ponieważ często piszę dość podobnie - też mam nadzieję, że ktoś się wczytuje:) Pozdrawiam.

Przytulając się zaciskam petlę na twojej szyi wiszę pod złocistym niebem Wg mnie jeśli już to tak, ale to wciąż za mało, by to nazwać wierszem. Warto coś dopisać. Pozdrawiam.

Bez myślników - ze względu na zapis w tytule? Bo ja też bym wolał z nimi. Ale jakoś przeżyję. Czy rym "rad - świat" jest zamierzony? Cóż, od biedy można go potraktować jako taki "formalny" spinacz tych dwu strofek. Pzdr.

Owszem, pomysłowo pan to napisał i z pewnością dużo pracy włożył w tekst. Z drugiej jednak strony żałuję, bo o ile pierwsze dwie strofki faktycznie są śpiewne (choć to zasługa nagromadzenia rymów, nie rytmiki), o tyle w trzeciej poświęca się pan bez reszty zabawom słownym, zapominając o tej tytułowej "śpiewności". I proszę, niech pan mi jeszcze wyjawi sens tych myślników oraz braku "ę". Pozdrawiam.

Dzieki jeszcze raz i zapraszam, kiedy tylko dusza zapragnie:)

Oj faktycznie II-jka lepsza, tutaj jeszcze jakbyś szukał odpowiedniej formuły. Choć niewątpliwie tekst ma swoją moc i pazurki, nie pozostawia obojętnym, został umiejętnie napisany. Np. taki fragment jak ten: "jeśli chodzi o stan polskiej kultury panie kolego jestem zasadniczo spokojny i w przyszłość patrzę z optymizmem by tak rzec bo czy wie pan panie kolego że to właśnie my mówiąc my mam tutaj na myśli my polacy piszemy najwięcej na świecie esemesów?" kupuję w całości. Pzdr.

Przyznaję - głupi byłem, w ogóle nie rozumiałem tytułu/ów i szlag mnie trafiał. Ale wreszcie skojarzyłem i w nagrodę dostałem zupełnie nowy tekst, tekst klarowny i czytelny:) Muszę jeszcze wrócić do stacji pierwszej, bo ją też olałem w pewnym momencie z braku pomysłów na sensowną interpretację. Zgadzam się ze wszystkimi krytycznymi uwagami Oscara, warto je przemyśleć. Nie będę piał nad tym wierszem, ale niewątpliwie jest to bardzo udany tekst, doceniam go nie tyle za wprawne stosowanie gorzkiej i zgryźliwej ironii, co za fakt, że po lekturze oferuje też możliwość refleksji. Pozdrawiam, utwór godny prawdziwego sceptyka:)

Dobrze już dobrze, gdzie jest biała flaga?:) Przyznaję - masz rację, formalnie te rymy kuleją lub po prostu ich nie ma. Choć będę się upierał, że podczas czytania to nie jest rażące. Chętnie bym pozmieniał, żeby było konsekwentnie, w tę albo drugą stronę, ale póki co nie mam czasu ni ochoty się nad tym zastanowić. Jeszcze raz dzięki za poświęcony czas i lekcję, pozdrawiam:)

Mam tu takie coś: "(...) Generalnie w polskiej wersyfikacji działa zasada rymów "dla ucha", tzn. opartych na współbrzmieniach i niezależnych od pisowni. Oto przykłady różniących się formą zapisu, a funkcjonujących jako dokładne, komponentów rymowych w Ojcu zadżumionych J. Słowackiego: l-ica - księż-yca, potrz-ebą - ni-ebo, in-aczej - rozp-aczy. (...) Liczba rymów niedokładnych, inaczej: r. przybliżonych jest nieograniczona. Operują one identycznością lub podobieństwem nie wszystkich głosek w obrębie ustalonego obszaru rymowego, przesuwają granice tego obszaru, zmieniają kolejność odpowiadających sobie głosek, rozpraszają je, przeplatając głoskami nie uczestniczącymi w rymowych współbrzmieniach itp." (Słownik terminów literackich, red. J. Sławiński, Warszawa 2002, s. 488) W świetle tego wydaje mi się, że tylko do "tatę" można mieć zastrzerzenia. Obiecuję na przyszłość szukać nieco bardziej dokładnych rymów:) Pozdrawiam!

Dzięki za odzew:) Natomiast jeśli ty nie potrafisz mi udowodnić, że ich tam nie ma, to obawiam się, że czeka nas pat - ponieważ ja nie umiem ci udowodnić, że one tam są:) Moim zdaniem (żaden argument, co?;) słowa takie jak: hangary-fale-pianę oraz tatę-tłumaczy-rozpaczać to asonanse oraz rymy przybliżone, owszem - wyjątkowo niedokładne, ale jednak (wszystkie mieszczą się w słownikowej definicji). Wspomagane dodatkowo rytmem, który ku mojej radości raczyłeś pochwalić. Przyznaję - mogę nie mieć racji, ale w uszach mi to gra jak rymy i to mi wystarczyło podczas pisania. Ty masz prawo nie zgodzić się ze mną. Tak czy inaczej miło mieć dociekliwego czytelnika - zapraszam w przyszłości, jeśli akurat będziesz w pobliżu. Pzdr.!

CAP zdecydowanie lepszy, powiem nieskromnie - nie dość, że poprawny, to jeszcze dosadny:) Co do rytmu, to wycofuję się - musiałem mieć wczoraj jakieś chwilowe zaćmienie. Pozdrawiam:)

Tak, wg mnie jest całkiem fajnie:) Klarowny, choć niebanalny tekst:) Papap.

:) Fakt, tu nie ma nic lekkiego i płynącego - jest ciężkie i zatopione:) Nie mam oczywiście żadnych pretensji, dziękuję za chwilkę czasu i dobrą wolę doczytania do końca:) A udało ci się w końcu znaleźć coś dla siebie?

Można tu zaczerpnąć oddechu, jest przyjemnie. Ale musisz mieć świadomość, że to nawet nie jest aforyzm, trudno by mi było nazwać to poezją - jest spokojna refleksja w pastelo- -wych barwach. Pozdrawiam:)

Heh, w sprzyjających okolicznościach to miałbyś za ten utwór kilka browców za darmo w jakimś nastrojowym lokalu;))) Uśmiech, mrug do barmanki, melorecytacja... i gotowe!:) Pisanie wreszcie by się opłaciło, co?:) Pzdr.!

Dokładnie tak jak mówisz - zmienić wg schematu z części pierwszej. Wówczas również i podtytuł do wymiany. Albo... Zmienić w obydwu częściach "dwa latka" na np. "sześć" albo "osiem", to nawet bardziej pasuje do asortymentu zabawek:) I to jest moim zdaniem złoty środek; przy czym nie wracaj już do pierwotnej wersji pierwszej części. Pozdro wieczorne:)

Dzień dobry i dowidzenia zatem? :) Dzięki, że jeszcze znalazłaś czas, życzę udanego wyjazdu (zazdroszczę:) Papap.

Dziękuję za bardzo pozytywną opinię, przynajmniej w najważniejszych aspektach:) Co do rymów - nie zgodzę się z krytyką, nie wiem czemu pan tam rymów nie widzi; śmiem twierdzić, że w pierwszych dwu tercynach są nawet dokładniejsze niż w następnych:) Ale jeśli mi pan udowodni, że ich tam nie ma - nie będę się upierał, spróbuję znaleźć zmienników, bo tekst miał być rymowany od góry do dołu. Pozdrawiam i jeszcze raz dzięki za miłe słowa:)

Pełen sympatii - odwzajemniam ukłon, podłogę kapeluszem zamiatając:) Co do kompetencji, to nie spiesz się z opiniami waćpanna:) Zajrzę jednak, a jakże. Pzdr!

Aniu, po namyśle uznałem, że z nawiasów nie zrezygnuję. Co do jednoznaczności - jest całkowicie zamierzona. Przyznasz chyba, że na pewne tematy nie można pisać inaczej. Za taki temat uznaje m.in. właśnie ten. Pozdrawiam, dziękuję za odzew:)

Czy ten ogródek poezji nie powinien nas relaksować? POzdrawiam Jacek - SGA Syćkiego po troszku, ot co:) Pa.