Duks

Witaj Krysiu. Miło mi, że zajrzałaś. Jeżeli wiersz skłonił Cię do refleksji (i to takiej) to mogę się tylko cieszyć. Bardzo dziękuję za przeczytanie i komentarz. Pozdrawiam serdecznie, Andrzej

Zgadzam się z przedmówcami. Sympatyczny wierszyk. Pozdrawiam

Witaj Aniu. Dziękuję za pochylenie się nad wierszem i za pozostawiony ślad. Bardzo dziękuję za: „Piękne rozważania Andrzeju o sensie pisania” Starałem się, a wyszło jak wyszło. ;) Co do rozterek – myślę, że większość z nas czasami je miewa. Pozdrawiam serdecznie, Andrzej

Szanowny autorze komentarza:) Rozumiem, że wiersz się nie spodobał. Takie prawo czytającego. Zgodzę się także ze stwierdzeniem : „Milczenie jest złotem” :) Jednak, co do pozostałej części komentarza, pozwolę sobie odpowiedzieć. Po pierwsze: Oczywiście, że źle zrozumiałeś. :) Po drugie: Doskonale wiem co to jest słowo, wyraz czy np. litera ;)) Istnieje jednak taki termin jak – słowo pisane:) Jest to termin zarówno potoczny jaki fachowy (np. prawny) Ponieważ podałeś przykład więc „na obronę” ja także podam. [u]Na stronie UW możesz przeczytać m.in.[/u] O roli słowa pisanego w rozwoju mowy dziecka(…) Cechy słowa pisanego Słowo pisane różni się od słowa mówionego m.in. następującymi cechami: 1. Kanałem przekazu. Źródłem przenoszenia jest zazwyczaj kartka papieru, receptorem odbierającym jest oko. Słowo mówione jest przenoszone najczęściej za pomocą fal powietrza, a receptorem odbierającym - ucho. 2.Substancją przekazu. Słowo pisane jest realizowane za pomocą znaków graficznych: liter i znaków diakrytycznych (ogonków dla oznaczenia samogłosek nosowych, przecinków i kropek nad literami). Słowo mówione za pomocą dźwięków mowy. 3.Formą wypowiedzi. Wypowiedzi pisane mają zazwyczaj postać monologową, realizowaną za pomocą różnych form gatunkowych (np. wiersza, opowiadania, sprawozdania, ale także wyżej zorganizowanych: poematu, powieści, eseju, reportażu). (…) Itd… Pełny tekst na stronie www.tkj.uw.edu.pl/poradnia/art08.htm [u]Kapuściński o sile słowa[/u] „Właśnie dlatego, że słowo pisane mogło zawsze wiele zmienić, (…)”-www.kapuscinski.info/wywiady/222,kapuscinski-o-sile-slowa.html [u]Inny przykład:[/u] „W naszych czasach słowo pisane jest ważniejsze od słowa mówionego, a co więcej uważa się, że słowo pisane jest prawdziwe, w przeciwieństwie do słowa mówionego, które uważa się za zmyślone, czyli nieprawdziwe.(…)” -www.indiaguide.pl/przekaz/przekaz_ustny_zapisany.html Nawet cytowana przez Ciebie wikipedia często używa tego zwrotu. np. W artykule Historia druku: „XV w., Europa - duch reformacji gwałtownie zwiększa zapotrzebowanie na słowo pisane,(…)” I tak można by niemal bez końca. Mam nadzieję, że wystarczająco uzasadniłem poprawność użytego w wierszu stwierdzenia: "cóż znaczą moje słowa" Pozdrawiam. :)

Bardzo dziękuję za przeczytanie, komentarz i ciekawą interpretację. Pozdrawiam.

:) Pozdrawiam.

Oraz Po pierwsze chyba nie do końca zrozumiałeś przesłanie. Po drugie przekaz jest jak najbardziej obiektywny, a do tego szczery. Dlaczego? Bo peel pisze/mówi o sobie i na dodatek na końcu umieszcza pytanie a nie stwierdzenie. I jeszcze jedno. Nigdzie w wierszu nie neguję faktu, że po człowieku coś zostaje. Pozdrawiam.

Fajne „to to” :) Pozdrawiam, Andrzej

bólem radością sercem rozumem wszystkim i niczym dumny i pokorny piszę palcem na piasku patykiem po wodzie cóż znaczą moje słowa

Witaj. Temat bardzo delikatny i trudny do opisu. Jednak w tym wierszu przedstawiony zarówno ciekawie jak i subtelnie. Bez pompatyczności, „wodotrysków”. Zaciekawił, zatrzymał… Jak dla mnie naprawdę dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie, Andrzej Ps. Nie wiem czy konieczne są 1) z przesypującym się piachem 2) na poddaszu Ale to tylko pytanie/sugestia :)

O przepraszam Fajny wierszyk zapewniam Ciebie że złych wierszy nie komentuje się wierszem Pozdrawiam Jacek Tym bardziej jest mi miło. Pozdrawiam

Choć nie wiem Co myślisz Wiersz kiepski Średni To Twój komentarz Jak dla mnie przedni I choć nie jestem Ni stary ni młody Wyciągam zwykle Rękę do zgody Reasumując: Dziękuję bardzo Za przeczytanie I wierszowane Komentowanie Pozdrawiam Andrzej

Krótko, ale ciekawie. Pozdrawiam Elu. :)

Witam. Bardzo obrazowy opis. Przyjemnie się czytało. Pozdrawiam.

no, no... nie pomyślałbym ;) rok temu dopiero wgryzałem się w portal więc nie pamiętam czy był czy nie. a wniosek taki, że czytacze się zmieniają. tym samym gusta również. I mają do tego prawo. Poza tym jak już pisałem: „Inna sprawa, że nie zamierzam go na siłę bronić. Jeśli sam się nie obroni, znaczy jest kiepski i tyle.”

Krzysztofie:) Bardzo dziękuję za poświęcony czas. Pozdrawiam. Ps. Skoro tak nalegacie to przemyślę:)

Magdo:) Dziękuję za czytanie i pozostawiony ślad. Pozdrawiam :)

Witaj Leo. Dziękuję za: „Fajny parkowy obraz” Po prostu, z życia wzięte. Masz rację, że dzisiejsza poezja nie wymaga interpunkcji (sam często z niej nie korzystam). Jednak nie wymaga nie oznacza nie stosuje. Dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam, Andrzej Ps. Szczerze mówiąc, umieszczając ten tekst dziś - zastosowałem mały zabieg. Otóż ten sam wiersz umieściłem na tym portalu około rok temu i odbiór był pozytywny. Usunąłem go i dziś zamieściłem. Tak dla sprawdzenia. :) Inna sprawa, że nie zamierzam go na siłę bronić. Jeśli sam się nie obroni, znaczy jest kiepski i tyle.

Spokojnie. Pisząc: „No to mi się dostało” użyłem emotikona – „;)” czyli - z przymrużeniem oka. To, że nazywasz mnie grafomanem – Twoje prawo, ale co do gwałcenia interpunkcji to się nie zgadzam. Akurat pisownia nigdy nie była moją słabą stroną. Wręcz przeciwnie. Oczywiście wersyfikacja może zastępować interpunkcję, ale nie musi. Co do: „a poetów można dziś znaleźć już tylko w bibliotekach. naprawdę warto ich odwiedzić.” Tu stanowczo się nie zgodzę. Przeczytałem sporo poezji i muszę zaprotestować. Nie raz czytałem świetne kawałki w necie. Także na tym portalu. I jeszcze jedno - odnośnie biblioteki. Wierz mi, życzyłbym każdemu, aby czytał, choć 1/10 tego, co ja. Raz z racji wykonywanego zawodu, a dwa dlatego, że moje pokolenie (przynajmniej znaczna jego część) dużo czytało/czyta. Pozdrawiam.

Witaj Leo. Zgadzam się z Krzysztofem. Poza tym bardzo miło się czytało. Pozdrawiam, Andrzej Ps. Zastanawiam się czy „obok” w 10 wersie jest konieczne.

No to mi się dostało;) Cóż, może słusznie. Mogę tylko żałować, że poeci się ukrywają. Byłoby się, od kogo uczyć. Pozdrawiam.

W parku na ławce, młodzieniec siedzi. Rozmawia z drugim, a raczej zrzędzi. Nic go nie cieszy, wszystko go nudzi. Nie lubi zwierząt, ani też ludzi. Ciągle narzeka, stale złorzeczy. Jest malkontentem, co wiecznie jęczy. Po drugiej stronie, staruszek siedzi. I bacznym wzrokiem, przyrodę śledzi. Podobno chory, lecz znosi bóle. Dłoń starszej pani, tuli wciąż czule. Jest uśmiechnięty, wszystko go cieszy. Twierdzi, że zrzędząc tylko by zgrzeszył. Morał z tego, prosty wychodzi. Są młodzi starcy i starcy młodzi.

Witaj Ryszardzie. Może pointa mogłaby być mocniejsza, ale i tak jak dla mnie Twój wiersz jest bardzo sympatyczny i zabawny. Pozdrawiam serdecznie, Andrzej

Dobre/zabawne:) Pozdrawiam.

Witaj Krysiu. Miło, że zajrzałaś. Cieszy mnie, że moje mini dało do myślenia i że się spodobało. Dobra ta Twoja wierszowana odpowiedź. Pozdrawiam serdecznie, Andrzej