krzysztof marek

ciekawy pomysł Aniu. zakończenie super! pozdrawiam.

a od czego są szkolenia? tam morale w duszach wzbiera integracje wszelkiej maści: przy obiedzie i kolacji wieczorowe nad ogniskiem, pobudkowe pod natryskiem ;) psychologia czyni cuda odbuduje chęć do biura, lekkim flirtem może nawet błyśnie w oczach koleżanek ;))) odpozdrawiam równie serdecznie :)

już się przyzwyczaiłem Aniu, że jak ostatnio kliknę w Twój nowy wiersz to jest coraz bardziej interesujący i ciekawy a przy tym taki Twój, opowiadający wersami językiem kobiecości, takiej jaką po prostu postrzegam, jaką chciałbym widzieć realnie. może to jest nadmierny idealizm z mojej strony jeśli chodzi o ów język kobiecości, ale jest. i chyba dobrze, że jest. nie wyobrażam sobie bycia drewnianym ;) choć można by z pewnością dyskutować czy idealizm wyklucza bycie drewnianym i odwrotnie. przez Twój wiersz tak sobie lekko popłynąłem od strofki do strofki, kończąc na takim męskim wyrazie "zadanie". trafnym. uciekanie do zadań, różnych wszelakich, zawsze bardzo ważnych. ale nie zawsze tak jest i być musi, czego narratorce utworu życzę ;) pozdrawiam bardzo Aniu :)

wpis? o proszę. już wróciłem. w pracy dzisiaj przecież byłem. składam pędem te litery żeby pisać wpisem szczerym ;) po wakacjach pęka głowa, szyja, ręce, każda noga. ująć stery komputera to nie prosta sprawa teraz. do pamięci luki wsiadły kilobajty się rozpadły, nie znalazłem nawet biurka. koniec świata? nie. powtórka! i dlatego na śniadanie jutro urlop na żądanie! pozdrawiam serdecznie Henryku :)

codzienność w bardzo ciepłym i miękkim świetle. podoba mi się wiersz Grażynko. pozdrawiam :)

zmysłowo i ciekawie Aniu :) pięknie i interesująco zestawiłaś obrazy brudu i ciała. jedno mi zgrzyta tylko: w trzeciej strofce z dużej litery napisałaś "Zatrzasnę" kiedy wszystkie jak jeden wyrazy są z małej literki. ale to pikuś tylko ;) pozdrawiam serdecznie :)

krótko i dosadnie, niemniej życiowo. pozdrawiam.

czytałem i napisałem na W. ciekawy wiersz na tematy rozległe ;) pozdrawiam serdecznie.

fajny wiersz Vico. pamiętam trochę z tych czasów o których napisał Jacek. może nie był to klimat uniwersytecki stolicy ale miasto też było, nazwę to, akademickie ;) wytworzyłaś klimat, obrazy celne, charakterystyczne. pozdrawiam serdecznie.

co do utworu zgadzam się z Babą Izbą. a tematy o tzw. relacjach to nieskończone źródło dla wierszowania :) pozdrawiam serdecznie.

taki "Twój" wiersz Aniu. sprawny i ładny. a czy mężczyźni to wampiry..? no nie wiem... może być też obopólnie ;) pozdrawiam serdecznie.

dobre przypomnienie. o ile definicja "człowieka" nie ulega zmianom, to jednak samo postrzeganie definicji - tak jak wszystko na tym świecie - jest rozciągane na wszystkie możliwe i niemożliwe strony. pozdrawiam.

jak dla mnie wiersz zbyt dosłowny, ale nie da się ukryć że takie sytuacje występują nie tylko dosłownie. pozdrawiam.

hm. patos nie jest moją najmocniejszą stroną. a temat zbyt świeży, mimo wszystko, co nie znaczy że nieważny... dlatego nie oceniam wiersza, ale poczytałem. pozdrawiam.

przekonywujące wyznanie wydobywa się z wiersza Aniu. przekonywujące bo takie po prostu "swoje", takie bardzo zrozumiałe, prosto wyrażone hm. zamyśliłem się i poprzestanę na myślach... :) pozdrawiam już powakacyjnie :)))

fajnie Rafale :) zdaję sobie sprawę że to zbyt banalne słowo, ale w tej chwili nie znajduję innego. hm. jak dla mnie wiersz mógłby składać się z pierwszej i trzeciej strofy, druga taka jakaś przerysowana - ale dla mnie rzecz jasna. hm. taki protest - wiersz mi się czyta przeciwko braku zaangażowania się w związek przez kobiety i mężczyzny. pogoń za dobrem materialnym kosztem dwojga. no tak niestety się dzieje. ileż to par wygasło chociażby z powodu ostatniej emigracji zarobkowej. podoba mi się taka "suchość" przekazu bez żadnego moralizatorstwa. pozdrawiam powakacyjnie ;)

:) nie powiem - jak dla mnie oryginalnie Kikusie. symbioza leśna - podziw dla natury, z niepokojem. taki trochę ekologiczny wiersz w pierwszym odbiorze. czytam w nim takie odniesienie do rywalizacji człowieka z naturą. wiadomo - natura to natura, nieskaźona fałszem zwycięża. i któregoś dnia zostanie sama - prehistoria zatoczy koło... pozdrawiam.

dobry wiersz, bardzo do mnie trafia. niemniej, lepiej czytało mi się bez interpunkncji - ale oczywiście to tylko moje widzimisię :) pozdrawim Krzyśku.

Aniu, nie odpoczywam :) córcie pakują plecaki - jutro rano wyjazd do powrotu! Super :)))

no pięknie Aniu! zaskakujesz nowymi pomysłami! super wiersz!i nawet Tobie - ale tak zdrowo i pozytywnie - pozazdrościłem w tym momencie, he he :) bo widzisz: ja mam wakacje i wena teź ma wakacje :) na szczęście jutro wracam w pielesze! telefon zamienię na laptopa (w zapasie słuźbowy komputer, he he) i nazbierane pomysły być moźe się ujawnią :))) pozdrawiam Aniu arcyserdecznie!

witaj Grażynko - po przerwie, jak rozumiem :) ładny wiersz. w pierwszej strofce zamiast -zasadziłeś- może lepiej byloby -zostawiłeś- ? byłoby nie tak dosłownie, ale to tylko moje widzimisię. pozdrawiam serdecznie :)

fajne! krakanie serca, he he. jak wykracze - zakołacze :) pozdrawiam.

dobry pomysł! schowam w sianie! lekkie będzie powitanie. a co dalej ? to niech będzie. tutaj, teraz, zawsze, wszędzie... ufam peuntom Twoich wierszy, nie ostatni i nie pierwszy! :) pozdrawiam arcy-wakacyjno-serdecznie :)))

Kac nie huligan, świerzość dodaje, zwłaszcza gdy wolność egzamin zdaje - na każdym kroku każde pragnienia, Migiem kieruje do podniebienia :):):) do-pozdrawiam :)

o bzdurach, o chmurach pisanie potrzebne - bo w głowie na klepkach uśpione marzenie - o cudach szlachetnych, niezbędnych do chleba - sięganych palcami do skrawka nadnieba - tam czeka nagroda za wierne czytania, więc pisz Przyjacielu, do końca pisania :) pozdrawiam wakacyjnie Heniu, troszkę nie w formie, co najmniej literackiej :))))