krzysztof marek

witaj Janku. ładny wiersz, ostatnią strofkę zabieram sobie na poczytania indywidualne :) pozdrawiam serdecznie.

spotkałem się już z wordami które podkreślają na wyrost ;) a wiersz ładnie poprowadzony. podoba się naturalnie. pozdrawiam.

"twarzystwo" celnie, najciekawsze nowe słowo w tym ciekawym wierszu, plus zakończenie rzecz jasna. pozdrawiam, naprawdę dobrze poczytać ciebie.

ryzykowniej

tak właśnie. granda!

tak właśnie Kovalu. brawka! swoją drogą, jakże inaczej niż dotychczasowo :) niemniej po swojemu, i dobrze. pozdrawiam.

witaj Elu. a mi ktoś ostatnio powiedział: poeci jak dzieci ;) i myślę że ma dużo racji w tym krótkim stwierdzeniu :) pozdrawiam serdecznie :)

hm. nikt nie jest święty. tak mi się pomyślało. a jak jest w rzeczywistości to do końca nie wiadomo. tv stacje i inne przekaźniki też nie są święte. przyznam szczerze że nie lubię wierszy pouczających, zresztą nie tylko wierszy. pozdrawiam Aniu :) ps: warsztatowo w porządku według mnie :)

nieobojętny obrazek. podoba mi się. pozdrawiam Kovalu.

zachęcające :) pozdrawiam.

lubię takie teksty. czyta się lecąc i dobra puenta. w trzeciej strofie w trzecim wersie odpuściłbym "nam" - jest wyżej. ale to moje tylko widzi-się. pozdrawiam.

jak są to przepraszam (niemniej nie mam pewności). pozdrawiam.

a może jednak fanfary? pozdrawiam.

przepraszam że odpowiadam nierymowanie (w biegu jestem): jak dla mnie dobrze! pozdrawiam Henryku, miłego lenistwa życzę :)

pięknie i po Twojemu rozpisałaś się Aniu :) nie ma nudy, ciekawie, jest wiele obrazków (życiowych przeplatanych z fantazją) które współgrają ze sobą. podoba mi się rzecz jasna. pozdrawiam serdecznie :)

no pięknie :) broni się wiersz w każdym momencie. pozdrawiam Rafale :)

byłem, czytałem. może skorzystałem...? :) ładnie Leo. pozdrawiam serdecznie :)

Magdaleno, spróbuj napisać tytułowe Kocham Cię bez (nad)użycia tych wyrazów, opłaci się. pozdrawiam.

pamiętam Aniu ten wiersz. zrobił na mnie ogromne wrażenie wtedy, robi i teraz. hm. odbieram Twój utwór trochę przez pryzmat medialnego krzyku wokół tytułowego tematu, i dlatego subtelność wiersza "doprowadza do pionu". uczucia są, istnieją a poczęcie dziecka jako owocu uczuć to jest coś niesamowitego. i myślę że nie jest to wcale infantylne postrzeganie. drewnianym nikt się nie urodził... dobrze, że znalazł się tutaj i teraz. gdy jest tyle zatargów, manipulacji z tej czy tamtej strony (pod pałacem prezydenckim i nie tylko). bo w sumie dla człowieka winno się liczyć to co ma w środku a nie wrzask z telewizora. pozdrawiam bardzo bardzo Aniu :))))

podoba mi się konstrukcja "merytoryczna" wiersza. wyraźne otarcia o górnolotne określenia kończą się na jakże życiowym akcie barbarzyństwa w postaci ataku krwiopijczych komarów ;) pozdrawiam Rafał.

hm. najgorzej jak brak chęci, jeśli jest to połowa sukcesu. i prostowanie pleców to po prostu fraszka :) czego życzę peelce. pozdrawiam Grażynko.

życiowe, tak właśnie jest niestety a może stety... pozdrawiam.

smutny wiersz. peel wymaga nadziei, i zapewne dlatego brak go w wersach. szkoda. pozdrawiam.

takie obrazki są częste w rzeczywistości, niemniej nie zawsze prawdziwe w tożsamości. dobra końcówka wiersza: "twarz (...) zamyśleniem". czytanie twarzy, czytanie myśli... pozdrawiam Wanesko.

woda oczyszcza, tak mi się pomyślało. hm. a te wymienione w wierszu elementy przyrody (przepraszam za takie "sztuczne" określenie) nadają wodzie - w tym przypadku rzecznej - jej charakteru. zapraszają! rzeka to nurt, rzeka to przemijanie jednej, drugiej kropli i wszystkich następnych bez wyjątku. byle zdążyć się oczyścić przed... no właśnie, przed czym... ja wiem i Ty też wiesz :) i inni też wiedzą. bardzo subtelny wiersz Judyto. jeden z lepszych Twoich jak dla mnie. pozdrawiam serdecznie i dziękuję za możliwość poczytania i pomyślenia :)