Janusz_Ork

Cześć Lilu, dziękuję za czytanie i polecenie mi filmu o tamtych czasach. Jesteś pierwsza, która wypowiedziała się o formie mojego wiersza. Byłem ciekawy jak zostanie przyjęta i już myślałem, że mnie komentatorzy mocno skrytykują, ale jakoś nikt nie napisał słowa na ten temat. A teraz moja odpowiedź: ciągle jestem w fazie uczenia się, eksperymentowania, czasem naśladowania. Forma mojego wiersza jest wzorowana (może dlatego troche nieudana) na formie wierszy bardzo znanego polskiego poety, którego wiersze wybrane wydał inny bardzo znany polski poeta. Jeśli twierdzisz, że ta forma to prozatorska refleksja, to nie będę zaprzeczał, ale wtedy wszystkie wiersze wspomnianego poety też są prozatorskim refleksjami, choć on sam i jego wydawca nazywają je mimo wszystko wierszami. No cóż, pozostaje polemiczne pytanie: jaka musi być forma, aby wiersz można nazwać wierszem? Jeszcze raz dziękuję za słowa pod wierszem, sorry, tekstem i pozdrawiam serdecznie. J.

"Wiersz" i komentarz w jednym. Tego jeszcze tutaj nie widziałem. Dobre! Pozdrawiam. J.

Anno, znowu doskonały wiersz oddający istotę i ideę flamenco. "i wyzwala się tęsknota barwnym łukiem, obcasami wbita w strop lub jeszcze głębiej. nad czerwienią sukni pożar czarnych źrenic." Cytowane wersy doskonałe, poruszyły mnie najbardziej. Pozdrawiam serdecznie. J.

Haniu, dziękuję za czytanie i piękny wiersz. "zapracować to sztuka zarobić to wyzysk" Te wersy podobają mi się szczególnie, bo wyrażają całą prawdę o świecie pracy. Pozdrawiam serdecznie. J.

Witaj Waldemarze, dziękuję za czytanie i słowa pod wierszem. Jeśli wiersz Cię przekonał, to znaczy to bardzo dużo dla mnie, piszącego. Pozdrawiam. J.

Krysiu, ten wiersz nie ma nic wspólnego z osobistą sytuacją autora, czy też jego nieszczęśliwego peela. Są to reminiscencje dotyczące początków lat osiemdziesiątych, obrazy jakie utrwaliły się w głowie. Powodem napisania tych kilku wersów był fakt, że młode, pokomunistyczne pokolenie tak mało wie o tych czasach i niekiedy nie chce nawet wierzyć, że tak było. Chciałem także sprawdzić coś innego zamieszczając ten wiersz. Dziękuję za podzielenie się refleksją i nieustające wizyty u mnie, które bardzo sobie cenię. Pozdrawiam serdecznie. J.

Oxyvio, z perspektywy czasu, kiedy niektóre niedobre wspomnienia i obrazy zacierają się, jesteśmy gotowi na stwierdzenie, że tak całkiem źle nie było. Oczywiście wszystkie zmiany mają swoich wygranych i przegranych i dlatego pewne opinie są tak zróżnicowane. Dziękuję Ci za ładny wiersz i inne spojrzenie na ten czas. Pozdrawiam serdecznie. J.

codziennie walczyliśmy o przetrwanie rozwiązując życiowe rebusy co mamy włożyć do garnka jak przetrwać do pierwszego nasze noce były takie same jak dzisiaj czarne gwiaździste ale nam wydawało się zawsze że są za zimne wyjścia z sytuacji były otoczone murem i kolczastym drutem wschodnia gwiazda była wyrocznią nadzieją świeciła ta na zachodzie większość życia spędziliśmy w kolejkach traciliśmy pamięć nie wiedząc dlaczego tylu ludzi stoi w tym samym miejscu oczywiście były także dni słoneczne ale słońce płonęło jakby chciało nas spalić i te chorągwie w naszych rękach i transparenty kiedy ćwiczono nas na całodniowych marszach wszystko co wartościowe nosiliśmy zamknięte w sobie w pancernych szafach o niemych ustach i unikających spojrzeń oczach zbyt często słyszeliśmy - będzie lepiej - mówiły języki ostre jak papier ścierny i tak długo szlifowały zdania aż słowa straciły znaczenie a my traciliśmy wiarę stawaliśmy się pasterzami własnych dusz przewodnikami samych siebie nadziei dodawała jeszcze nie zakuta dłoń przedłużona o pióro

Krysiu, nie wiem, czy zasłużyłem na tyle pochwał, ale cieszy mnie, że wiersz wywołuje odpowiednie wrażenie na czytelniu. W końcu chcemy (my piszący) trochę potrząsnąć czytelnikiem i utrwalić się w jego pamięci. Krysiu, dziękuję za czytanie i podzielenie się refleksjami. Pozdrawiam serdecznie. J.

Oxyvio, takie wiersze piszą tylko zakochani. Zazdroszczę Ci tego stanu ducha (nie złośliwie, tak po bratersku) i mam nadzieję, że może jeszcze kiedyś sam będę w stanie pisać takie miłosne wersy. Ponieważ wiersz dedykowany, poprzestanę na tych kilku osobistych słowach z najlepszymi życzeniami, aby nigdy nie ustawała.() Pozdrawiam serdecznie. J.

Czytam Alicjo krytykę ukrytą w podtekście, krytykę słabej jakości czytanej przez Ciebie poezji (może masz na myśli tylko to forum). Udany przekaz, dobrze napisany. Pozdrawiam. J.

Sylwestrze, masz doprawdy talent w pisaniu wierszy dla maluchów. Bardzo udany wierszyk. Pozdrawiam. J.

Krysiu, wiersz pełen tęsknot, dobrze oddanych. Nie jestem pewny, czy to przeważają w nim elementy miłosno erotyczne, czy też jest w nim element religijny, coś jakby modlitwa. Ale wiersz ujmuje swoim przesłaniem i optymistyczną puentą. Pozdrawiam. J.

Anno, podoba mi się budowa wiersza. To uciekanie w przestworza, aby z czasem stwierdzić, że nasze życi toczy się tutaj, na ziemi. Dobry tytuł, dający także czytelnikowi możliwość wyboru, co dla niego ważne a co mniej. Pozdrawiam. J.

Cieszę się Oxyvio, że znowu zagościłaś pod moim wierszem. Dziękuję za podzielenie się refleksjami i pochwały (aż się zarumieniłem). Jeśli chodzi o cytowany fragment (kursywa), to jedynym zabiegiem było nie nazwanie czym peel jest karmiony. Bo można być karmionym dosłownie ale także obojętnością, żółcią, nienawiścią, złością itd. Tutaj pozostawiłem odbiór czytelnikowi. Co do puenty, życie dyktuje mi czasem takie słowa. Jak to Miłosz nazywał, prezent od dajmoniona. Pozdrawiam Cię serdecznie. J.

Anno, dziękuję za podzielenie się refleksjami. Wiesz jaką mają dla mnie wagę. Nad zmianami mocno się zastanowię. Jeśli chcesz "buszuj" po moich wierszach kiedy tylko masz na to ochotę. Nauki i wskazówek nigdy dla mnie nie za wiele. A i krytyki nie denerwują mnie tak, jak wielu innych piszących na tym forum. Pozdrawiam serdecznie. J.

Judyt, dziękuję za czytanie i słowa pod wierszem, także pod poprzednim. Niestety nie wiem kim jest Rysiek Rydel, stąd nie wiem jaki Twój odbiór. Ale cieszę się, że odwiedzasz moją stronę. Pozdrawiam serdecznie. J.

Sylwestrze, cieszą mnie zawsze Twoje wizyty. Dziękuję za słowa pod wierszem. Pozdrawiam. J.

Alicjo, dziękuję bardzo. Pozdrawiam serdecznie. J.

Nowa, dzięki za słowa pod wierszem. Masz rację, peel musi przelać swój ból na papier, aby nie upaść pod ciężarem. Pozdrawiam serdecznie. J.

Poeto, dziękuję za czytanie i poświęcony czas. Oczywiście każdy odbiera poszczególne wersy tak, jak mu poetyckie doświadczenie podpowiada, albo przeżycia i osobiste doświadczenia (w sensie doswiadczyć czegoś nieprzyjemnego w życiu). Pozdrawiam. J.

Haniu, dziękuję za czytanie i refleksje pod wierszem. Autorowi powodzi się (znowu) bardzo dobrze, ale peel walczy jeszcze z przeszłością. Wiesz co mam na myśli? Pozdrawiam serdecznie. J.

ból to chleb który połykam słony chleb o ostrej skórze wycina inicjały na języku zamienia go w krwawy kołek ten pocięty płat mięsa wypluwa myśli krzepnące na chodniku: wszyscy dla których byłeś karmią cię dzisiaj żebyś się naćpał abyś się nażarł do syta jest to także odłamek szkła okruch twojego serca w moim patrzącym oku na wiadomą przeszłość i niewiadomą przyszłość jeszcze nie mam odwagi spoglądać w ciemną dal gdzie sens gubi się w perspektywie a perspektywa nie ma sensu

Dziękuję Krysiu za odwiedziny. Pozdrawiam z ukłonem. J.

Aluno, Twój wiersz tak pasuje do sytuacji duchowej mojego peela, że mógłbym go sam napisać. Ale Ty zrobiłaś to doskonale. Każdy wers mówi do mnie o tym, co przeżywa mój nieszczęsny peel od roku. Doskonała puenta. Pozdrawiam serdecznie. J.