violetta

przypomnij mi rankiem żeby uzbierać buteleczkę

Ładny wiersz, taki huczny trochę:) prawdziwa tęsknota za czymś pięknym

chwiejny charakter

przyjemności z pieszczot zażyć

solidaryzuję się z Chinami

wuhan dziają

w Twojej się mogę zakochać:)

oddać się w tożsamości, jakimi jesteśmy

świetnie, nie będę się czuła taka porzucona.

Jestem Wiolka ogólnie, nie musisz się go mnie zwracać Valerio

zależy jaka

to masz dużą wrażliwość na tamten świat. lubię delfinki.

jesteś jakimś przyrodnikiem czy jak?

wolę jednak myśleć o niedalekiej przyszłości.

niezły wiersz, nawiązuje do obecnej sytuacji, że jak łatwo o chorobę, ale można też zwalczyć, potrzeba siły, miłości i zainteresowania drugiej osoby. są kraje, gdzie ludzi, gdy widzą ponurą minę, pytaj czy pomóc. u nas tego jest mało, ale spotykam przemiłe osoby, też staram się pomóc, pytam.:)

Możliwe, ze przesadziłam. Teraz inaczej czytam wiersz, ze Ci daje tyle los wciąż niezmienny.

ładnie opisał, choć temat zaniedbań.

Lubiłam zaglądać do małej, budki przy torach, czy tam ktoś jest, ale zawsze była pusta, a czyściutka, okna na słońce. Pod nią była nasza kochana rzeczka, do której z góry rzucałyśmy kamyki. Po dwóch stronach były polany, w jednej wchodziłyśmy do wody, a do drugiej chodziłyśmy na mostek i żeby przejść nie mocząc nóg. I tak sobie patrzyłyśmy na zieleń. Obok były piękne gałązki, opadały na dach. Chciałam tam mieć miejsce do zabaw. Pamiętam jak kąpałyśmy się w białym piasku, a trawa z kwitnącymi łodyżkami przewyższała nas i chowałyśmy się w niej.

będą pocałunki przez grypę

a co chciałbyś robi w zamian ?

wytarga Ci uszy za to nie k.ota.

dlaczego jutro a nie teraz? ktoś dobrze powiedział dzisiaj

słodka

przyciąga

że soczysty wiersz.