Krzysztof Wysocki

knajpy z Paniami tłustemi kuflami pełnemi są podobno niedaleko stąd

Wyborna kiełbasa z Olsztyna Swą skórkę chrupiącą wypina Zakrada się kotek Smakołyk za płotek Zakwitła kiełbasą kraina

szczecinę mielimy potem solimy do wody bez sody na pewno nie zwrócimy

potem pies kiełbasę ze szczeciny zjada wierszem gada dlatego i my jedzmy szcze ci ny

babcina szczecina ze szczecina awantur w mieście nie wszczyna dziadek ją przygryza a że ma dużego zyza nie jawi się przed Twymi oczyma

Olbrzymi ten powiat przasnyski - tyle tam wiosek, że jednego życia nie starczy na ich opisanie. Posiada swoją atmosferę wsi, łona natury i takich tam. Bardzo przyjemny wiersz jak i poprzednie. Pozdrawiam.

Noe-Gd robi Was wszystkich w trąbę, poprzez dyskusję niepotrzebną na temat jago tekstu a o dusiołku tu miało być, brak reakcji na tego typu zagrania jest wystarczającym komentarzem. Pozdrawiam i nie dajcie sie zwariować!!!

już pierwsza zwrotka doskonale wprowadza w krainę sielską druga - jestem już opisywaną siekierą trzecia - przyroda sama zaczęła mówić Twoimi słowami czwarta - wiatr zgłupiał zachłyśnięty tym opisem piąta - wszystko zarażone wiatrem parciaki również szósta - deszcz zamyka szalone koło, które się nadal kręci bardzo długi wiersz, który nie nudzi, gratulacje pozdrawiam

która daje - ona daje a ja daję, tu jest dobrze, literufki żadnej nie ma Morsztyn wiecznie żywy między innymi dzięki Krzywakowi, wielki dzięki. Fajne. Pozdrawiam.

Twarda szczecina ze Szczecina Mieszkańcom przeszkadzać zaczyna Rysuje podłogi Wylazła na drogi Dziadunio babci brodę przycina

wszystko ma anioła tak jak dusza pies auto i człowiecza dola

na łokciach wąsy na brodzie pląsy kły ostre taki postęp czasem małe dąsy

psi anioł z ludzkim pospołu do stołu kładą bladą postać człowieka

od schabowego świeżego włosy kłosy mięso jem dlatego

chłop mięsożerny jestem wierny brzuszku memu lecz warzywom nie bierny

bardziej anioł nas potrzebuje wraz z kawą mocną rozmową nocną by witać brzask

nadal sobie stoi czesm żarty stroi niepamięć go zjada odlecieć nie pozwoli

zjem dwie tony marchwi króliki to bardzo zmartwi nabiorę krzepy przestawię sklepy wszystkie spożywcze w marchii

znowu uwierzyłem w zapomniane anioły gdym chadzał do szkoły do nich się modliłem

ja też nie wyrabiam pracę odkładam w międzyczasie napisze się wersy poskaładam

my rumu rano nie pijamy do rymu słowa składamy ale anioł może surowy korzeń bez obawy zjeść bez damy

Le Miłka dwa Anioły ubrały świat goły w słów parę nad miarę zakwitły puste stoły

zapyla kwiatuszki piękne dzie wuszki uwaga rosiczka zła rękawiczka zostały tylko okruszki

butelka już się ochłodziła emeryta zawstydziła grzej staruszku na swym rusztu coś - by Cię kobita obłapiła

aniołowie się radują ciuchutko podskakują by Szef ich nie zrugał gdy anioł do nas mrugał kawę pijąc z rumem