Anna_Para

Komentarze trywializują dobry tekst. Masz podobasia i plus, Borysie. Pozdrawiam, Para:)

Dyźku, bardzo mi bardzo. Serdeczności w nowym roku. Dziękczynnie, Para:)

majteczki w torebce schowane dyskretnie, pod suknią z muślinu już tylko pończosz... -ki, tak nikt nie zoczy, ten defekt uroczy nie przerwie zabawy dalekiej od trosk. Jacku, najwyraźniej siejesz tu zgorszenie! O, jak bardzo jestem zgorszonaaa! ;)))))) Cieplutko, Para:)

Styl kolokwialny stwarza wrażenie "dziania się" akcji, ludzkiej bezradności wobec katastrofy. Mam też wrażenie "matrixowego" spojrzenia na akcję i reakcję. Z wielkim podobasiem i życzeniami dobrego nowego roku pozdrawiam cieplutko, Para:)

już nie, już w gorsecie, ktoś pomógł kobiecie, ciepłymi palcami dopomógł, by znów zasada decorum wróciła na forum, a biust, okiełznany doczekał się słów w swawolnym wierszyku o wolnym walczyku, co nie chciał tu zgorszyć ni dzieci ni wdów. Jacku, ani mi się waż wiecej wysuwać tego biustu na wolne forum! :)))))))) Dzięki piękne, pozdrawiam cieplutko, Para:)

i w tańcu się walczy, gdy walc mi się palczy, a rama ta sama, choć z czterech na trzy. stopami tak blisko, w kolanach tak nisko, by zaraz się wyżej unosić, tak, by już suknia za nami, suniemy splątani, udami muskani nawzajem, aż drżą. głowami od siebie, ta w niebie, ta nie wie, jak myśleć fibrami fiszbiny, a są. głęboko w dekolcie, wisienki na torcie wystają, przez suknię je widać, już chcą, by walc je rozpieścił jak pestki czereśni, gdy latem je brałeś, spijając wpierw sok.

Oxy, wielkie dzięki. Bardzo wdzięcznie dygam, odpowiadam: E tam! Nie mam! Ale jest mi niezmiernie miło czytać, że... Cieplutko, Para:)

Agnieszko, bardzo witaj w nowym roku! Dzięki piękne. Jeszcze warsztatuję na tym tekście, ale cieszę się, że już się podoba. Wdzięczna, cieplutko pozdrawiam, Para:)

Mario, dzięki piękne. Podoba mi się Twoja wersja. Ale to nie moja poetyka. Niemniej - dzięki za poświęconą uwagę i pracę nad tekstem. Wszystko, co dla mnie ważne - wycięłaś. Rozumiem, bo przetworzyłaś przez własną wrażliwość artystyczną i poetykę, Wdzięcznie się kłaniam, Para:)

Popsutku, czasem i rzadziej stanowią opozycję, i zostawiam. Jedno już zabieram. Słusznie prawisz. Dzięki piękne, cieplutko pozdrawiam, Para:)

Dawniejku, bardzi mi się ta Twoja wersja do eM. Jasnowidz jakiś? No. Zabierasz mi taki fajny myk: "język wspólnego języka" jest na prawdę cool! Piękna jest muzyka lilii, biorę, choć - dopełniaczówka. Ale co tam! Buziaki dziękczynne, Cieplutko, Para:) Ps. Muszę się z tym CZASEM przespać.

może powinieneś częściej bywać we mnie gołębiem, albo muzyką lilii, czystym płatkiem śniegu, równaniem, słonecznym blaskiem, zajączkiem z lusterka rybiej łuski? rzadziej - fantomowym bólem po amputacji języka wspólnego języka, ślepym respondentem nieprzeczytanych listów, stukotem pociągu, który już nie kursuje? bo, widzisz, sama nie wiem, dlaczego wysiedliśmy. każde z nas pamięta, co chce. oboje - to samo szaleństwo. szal.

Anubisie: Dziękuję. Już dziękowałam. Para:)

Jacku: Ano, Bóg zapłać:) Mówisz: dopisać? Eeeee, niech tak zostanie. Ale czujesz pismo nosem, że to fragment większej całości;) Niestety, całości nie pokażę;) No nie mogę, i już! Serdeczności na cały nowy rok! Para:)

Tekst się musi poprawić, oj... Maria Bard powiedziała właściwie wszystko:) Warto poprawić. Pozdrawiam, Para:)

No i dobrze, że zabrałaś tę pląsawicę. To dobry tekst. Będę z przyjemnością do Ciebie wpadać. Nie podoba mi się (i to bardzo) jeden fragment: tak zdobywa się odznakę na obozie "bezsilność". Wiem, o co chodzi, bo byłam harcerką ;) Ale trzeba to porawić, bo szpeci dobry tekst! tak zdobywa się sprawność "bezradna". Poza tym - bardzo fajnie, a najbardziej podoba mi się stukot chodnika w obcasy. Jeden taki myk - i wiersz się robi ciekawy, oryginalny. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Ale urokliwie, Stanisławie. Mam wrażenie, że w tym wersie jest o jedno "m" za dużo? wirującym dym Zrobiłabym "wirujący dym"... Ale może nie rozumiem składni, jaką sobie tu obmyśliłeś? Cieplutko, na palcach, pozdrawiam, Para:)

Niby wszystko w metaforze, ale mam wrażenie dopowiedzenia, tak - do ostatniego słowa. Ta "architektoniczna" metafora nie jest dość fortunna, gdy odnosi się do całości, tzn. do wszystkich etapów niszczenia związku. Komentarze z wykrzyknikami psują defonitywnie wiersz. Spróbowałabym bez tego: "Nieostrożnie!!!" Postawiliśmy dom bez architekta. Geodety też nie wzywaliśmy. Wydawało nam się, że wszystko wiemy. Pękały ściany. Związaliśmy je szybko miłością. Szeroką na dwa palce bruzdę w alkowie pokryliśmy szarą masą bez bandaża. Przepuszczała wicher. Dziś zerwał dach. Zimno. Ankra nie wytrzymała upływu czasu. Spróbowałam ratować tekst. Czy nie jest lepiej? Nie wiem, zobacz sama. Zostały jeszcze błędy, bo słowo "bruzda" ma zupełnie inne znaczenie. Ale pozbyłam się powtórzenia "pękały", poprzesuwałam kropki, dodałam przecinek, gdzie go brakowało :) i chyba jest ciutkę logiczniej. Pozdrawiam, życzę powodzenia w dalszych próbach, Para:)

Spółko, serdecznie dziękuję. Cieplutko pozdrawiam, życzę dobrego nowego roku, Para:)

Dawnieju, bardzo sobie cenię Twoje uwagi, zatem - sieją, sieją. Serdeczności, Para:)

Anubisie, pozdrawiam w nowym roku, Para:)

Krysiu Teresko, dzięki piękne za życzenia. Jasne, że z ironią, bo chyba z lekkim dystansem trzeba podejść do tej gonitwy, do "żyćka", i do tego, co za pancernymi drzwiami. Inaczej - nie da rady! Cieplutko, wzajemnie - wszystkiego najlepszego, Para:)

Alicjo, właśnie tak. Miło mi, pozdrawiam i dziękuję. Wszystkiego najlepszego w nowym roku, Poetko! Cieplutko, Para:)

Grażko, nie jest tak! Peelka zamyka drzwi za sprawami trudnymi sprawami. Zabiera ze sobą skrawek uśmiechu i pamięć gestów. Ej, nie powinnam tłumaczyć własnego tekstu! Już milczę. Dziękuję za czytanko, cieplutko, Para:)

Popsutku, nie masz spaczonego gustu. Pierwsza jest lepsza. Druga - ... masz rację. Dobrego nowego roku, pozdrawiam cieplutko, Para:)