Anna_Para

zwierzę - musi mieć ogonek. Poza tym - wiersz jest interesujący, intrygujący, i dość sprawnie napisany. Cieplutko, Para:)

Dawidzie: Nie to, oczywiście, stanowi istotę wiersza, ale miło mi, że smakujesz te symbole. Bardzo dziękuję za czytanie i przesympatyczny komentarz. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Myszkino: Jesteś chyba najbliżej interpretacji tego wiersza. Bardzo dziękuję, cieplutko pozdrawiam, Para:) Ps. Przytulaj, mocno. Bardzo mi miło.

Przecież o tym jest ten wiersz! ;(

Mateuszu, masz rację. Dziękuję, że wpadłeś. Cieplutko pozdrawiam również. Para:)

Piękna prośba, Tomaszu. Ładnie z tą Meduzą, i w sumie - lirycznie, metaforycznie. Gratuluję. Cieplutko, Para:)

Tomaszu: popracowałabym nad tym tekstem, owszem... Jednak mocna pointa, zwłaszcza dwuznaczne: "należysz się"... stanowi niewątpliwą wartość tekstu. Mocno pesymistyczny tekst, wskazuje jednak drogę do wyjścia z trudnych życiowych sytuacji. Ta strofa jest słabsza, wycięłabym ją po prostu. I już będzie bardzo dobrze. stajesz na chwilę wydaje się że większa podwyżka w pracy należy się inna kobieta od tej którą tracisz bo odchodzi niby z własnej winy ale to sugestie. Wiersz jest wcale niezły, a pointa broni całości. Cieplutko, Para:)

Miet: Zapomniałam Ci powiedzieć: Nie ma już Ambrozji we Wrocławiu.

Babo Izbo: To bardzo przewrotny wiersz. Nie wypowiadam tu treści wprost, więc się nie dziwię, że czytelnicy "sarkają", lub po prostu - nie rozumieją, o czym mówię. Dzięki, że rozumiesz i doceniasz. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Tomaszu: Dzięki piękne, że dobrze piszesz o tym wierszu, zbyt chyba osobistym, jak na Forum. Już żałowałam, że wkleiłam. Dzięki. Cieplutko, Para:)

Popsutku: Dzięki za pozytywną konkluzję. Ten tekst stanowi "spacer" po wielu latach mojego życia, stąd nagromadzenie klamotów. Nie chcę się tłumaczyć, bo wiersz albo się broni sam, albo nie... Ten się w końcu broni, jak mówisz. Jest już po warsztacie, więc nie będę go zmieniać. Tym bardziej, że to bardziej chyba osobisty tekst, niż wiersz na forum. Chyba po prostu nie powinnam go tu publikować. Ale już nie zabieram;) Cieplutko, Para:)

Mateuszku: Poprawiłabym pierwszą strofę: zbitka "iść dziś" brzmi niefortunnie. Zabierz po prostu "dziś". Poza tym - pozdrawiam cieplutko i przepraszam, że doradzam, choć to nie Warsztat. Para:)

Babo Izbo: Dzięki piękne. Bardzo mnie cieszą Twoje wizyty. Ciekawa obserwacja. Rzeczywiście - lepiej byłoby skończyć drewnianym świątkiem. Jest, jak jest. Zauważ, że pointa przyniosła zaskoczenie - więc może dobrze? Cieplutko, Para:)

Miet: Szczęśliwego powrotu zatem. Dzięki, Para:)

Jacku: Dzięki bardzo. Anna

Oxyvio: Dziękuję za czytanie i komentarz. Serdecznie pozdrawiam. Para:)

Miet: Ojej? Aż tak się podoba? Rozumiem, że umówiłeś się z moim wierszem? Fajnie! Dzięki przesympatyczne, Miet. Cieplutko, Para:)

Grażko: To dla mnie zaszczyt, że pamiętasz wiersz z Warsztatu. Subiektywne oglądanie świata przez pryzmat snów i zamarzeń daje możliwość kreacji, stwarzania od nowa własnej, bardzo osobistej rzeczywistości. Czasu nie da się "zawrócić". Rzeczywistość sobie "skrzeczy", ale istnieje możliwość migracji, w przeszłość "z przesunięciem obrazów" warto zajrzeć, spróbowałam w tym wierszu, i działa! Chociaż na tę jedną chwilę, kiedy się o tym czyta. Dzięki, że poświęciłaś mi chwilkę. Cieplutko, Para:)

Taro: Bardzo Ci dziękuję. Tak, przyznam, że sama mam do tego wiersza słabość. Sentymentalna jestem, Taruniu. Ciepła klucha ;) Cieplutko zatem:) Para

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska, Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Jasne, że "zaniebię"! Warto coś z tym zrobić. Ciutkę to nadto frywolne, nawet na granicy wulgarności. Ale to pewnie moje brudne myśli... Cieplutko, Para;)

Masz zawsze zachętę w głosie. Krzepiącą nadzieję, że będzie lepiej! Skąd czerpiesz siłę, Krysiu? Brawo, cieplutko, Para:)

Aniu: Motyw danse macabre w innym ujęciu? Jakie to dziwne. W związku z zawodowymi obowiązkami dziś analizowałam motyw podróży, peronów, pociągów, jako metafory... w najprzeróżniejszych ujęciach - a tu: proszę! Symboliczne, smutne opowiadanie. Bardzo mi się podoba. Zaproponowałam Ci drobne poprawki. Już idą na pw. Mam nadzieję, że się nie pogniewasz. Cieplutko, Para:)

Adasiu, bardzo dziękuję jeszcze raz. Pozdrawiam cieplutko. Naprawdę - teraz lepiej. Spójrz- wyostrzyłam także pointę, bo przemeblowałam strofki. Cieplutko, Para:)

Ależ nam się tu trzewia z czaszką. Dobre to jest, Kovalu, hej! To mi się bardzi: w zapadaniu w sen było więcej znaczeń niż w trakcie Cieplutko, Para:)