Anna_Para

Taki nik: Dziękuję. Cieplutko, Para:)

Gamisiu: Nie wiemy tego. A ja - nie wiem tego podwójnie. Czyżbyś się bawił w moją dobrą wróżkę? Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Gamisiu: Piękne dzięki. Kłaniam się cieplutko. Para:)

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska, Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Zjabo: O? To nie widziałaś "mnóstwa". Tak. Piszę ostatnie wiersze "po bożemu". Niech unikają interpunkcji ci, którzy jej nie lubią. Interpunkcja nigdy nie przeszkadza. Cieplutko, Para:)

Elizo: Dzięki piękne. Pozdrawiam, Para:)

Taro, dzięki piękne. Ładnie to podsumowałaś. Cieszę się. cieplutko, Para:)

Tomaszu, właściwie nie wiem, czy chwalisz, czy ganisz;) Tak czy owak - dzięki piękne za komentarz. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Chciwcze: Jaki miły powrót. A czytaj, czytaj, będziesz wiedział, o co kaman. Cieplutko, Para:)

Poranno: Dzięki. Miło mi, cieplutkie pozdrowienia, Para:)

Grażko. Bardzo pięknie czytasz ten wiersz. Dziękuję wdzięcznie i cieplutko pozdrawiam, Para:)

Wanesko, Dzięki, że wracasz do komentowania wierszy. Bardzo masz rację. Cieplutko, Para:)

Jachu, dzięki. Otóż to! Para:)

Gamisiu: wzajemnie. Dzięki, że czytasz i zostawiasz literki. Cieplutko, Para:)

O? Dawidzie, co mam rzec? Miło mi... taka "poezja relaksacyjna" także jest potrzebna :) Cieplutko, Para:)

Martinie: Piękna jest ta interpretacja. Cieszę się, że wyczytałeś z tekstu tak wiele... Maski i kalki. Tak właśnie. Dzięki cieplutkie, Para:)

więcej nie milcz, jak do mnie mówisz. słuchanie ciszy jest nie do zniesienia. potrzebuję słów. pragnienia na krawędzi pełnej szklanki, głosu w przytulnych włosach. potrafi zabić lot podrzuconego pióra. zgnieść w palcach korale różańca. powiedz, że teraz jesteś mój. niech poczeka. jej czas nastąpi, gdy przestanę krzyczeć własną historię.

Nigdy nie wiemy, czy będą "następne". Los pokaże. Ale dzięki, dzięki, Gamisiu. Wdzięcznie i cieplutko, Para:)

tak bardzo chcesz mnie nauczyć nienawiści. wymyślaj mnie od nowa. bez kłów i szponów. niech mi nie wyrastają węże zamiast włosów. sprawdź, nie mam łuski na skórze. poraniłbyś język. noszę w sobie miękkość i żal. wyśmiewasz. nocami, zwinięty w kłębek, zapadasz się w miękki brzuch. snami prosisz: głaszcz mnie po przedwieczornych bliznach. i wtedy jestem. i jesteś taki mój.

Grażko: To miłe, że czytasz i komentujesz. W dodatku - wiesz, w czym rzecz. Cieplutko, Para:)

Waldemarze: Pięknie odczytałeś intencje autorki. Dzięki, cieplutko pozdrawiam, Para:)

Popsutku: Dzięki za wierne czytanie i komentarze. Nie zrezygnuję z interpunkcji. To naturalny i zintegrowany z językiem element każdej wypowiedzi. Ale - dzięki za propozycję. Cieplutko, Para:)

Jachu: Jest tak: w całym wierszu jest po 12 zgłosek w wersie, ze średniówką po 6. I w dwóch ostatnich jest tak samo. Tyle, że interpunkcja "każe" Ci zmienić rytm. niech przemówi w imię tych, co pragną rosy. ------//------ 6+6 nadzieja. ostatnia z tych, co pięknie wabią. ------//------ 6+6 Ale dziękuję pięknie, że zechciałeś zajrzeć i napisać. Cieplutko, Para:)

aniele stróżu niecnych zamiarów, wiedziesz ścieżkami zawiłymi tak bardzo, że spadam z każdej, bez asekuracji. zapisujesz na piasku znaki, zawiłe, nieostre, a kaleczą. z nosem przy ziemi znoszę lekcje pokory bycia sobą. strzeż, by zostały tam, gdzie ich miejsce. tylko w przyszłości. tylko i aż w cieniu. w zakamarkach podwójnych od znaczeń, w zagnieceniach sukni, kiedy będę stawiać zbyt długie kroki.

Grażko: Sprawnie, dowcipnie, trafnie. Bardzi mi się, cieplutko, Para:)