Mateusz Kielan

Fly Fliko - gdybym tylko mógł...myślę, że nosiłbym Cię na rękach... Pozdrawiam.

Dziękuję za komentarze. Panie Biały- Pan wie, co myślę. Jestem nikim, więc chciałbym być ...

zapominam najpierw numery telefonów później nazwiska imiona i twarze wieczorami nie jestem sam pojawiają się znikąd wszystkie złe uczynki milcząc siadają w ciasnym kręgu i muszę patrzeć w puste oczodoły jak pijak stawiając z uporem po wielokroć pierwsze kroki chcę być psem na czworakach skowytem wyżebrać zrozumienie przebaczenie jeszcze chcę być psem kotem cieniem jeszcze

Raz pewien napalony Grzegorz z Kaledonii pisał wiersze o huci czutej do Pomponii, lecz jej wciąż było mało bo mu weny nie stało gdyż potencjał zanikał z ironii.

Poniedziałek to zaprawdę ciężki bywa dzień. Wiem coś o tym, przez dwa dni balowałem. Myślę o filmie "Nie lubię poniedziałku". Przycupnąłbym gdzieś na ławce, ale jeszcze mokre. No i te cholerne kosiarki. Pozdrawiam istotę czułą na dźwięki i nie tylko.

Żyłkowe kosiarki rozwrzeszczane piaskownice i południowy upał poruszają rzęskami okien łowiących plankton słów w hauście ciepłego powietrza. Z nadejściem burzy przez brudne szyby nie widać czy to wrony czy opuszczone ławki przycupnęły smutne strosząc deszczułki na wiatr i ulewę gdzieś na granicy ruchu tkwiące w katatonii kontestują przemoc zaświatów. Po deszczu ukwiały blokowisk powracają do przeżuwania codzienności.

Raz pewien Wojtuś z Pernambuko zadziwiał wszystkich swoją sztuką. Rozdawał razy i wiele razy plebs uszczęśliwiał nauką.

Raz pewną jędzę z rodowodem brzydziło wszystko, włącznie z miodem. Pojąć umysłem ścisłym nie mogła, dlaczego wszyscy wciąż ją mijają mimochodem. inne zakończenie może brzmieć: mijają ją ze wstrętu wzwodem.

Słuchałem Goulda Boże Drogi ja stary cynik i prześmiewca w przebłysku chwili zrozumiałem poczułem że mi serce pęka. Cienie tańczące w strugach deszczu nie rozpłynęły się nie znikły wiedziałem duchy dobrych wieszczów świętować radość stamtąd przyszły. Gdybym odważył się w ulewę wyjść i zatańczyć razem z nimi być może stałbym się poetą poetą choćby jednej chwili.

W bladej nadziei czerwcowa ulewa w zapach lata otula zmokłe wrony szum faluje tamburynami parapetów cichnie i powraca. Chociaż tego niebo dzisiaj nie żałuje wytykając samotność myje brudne szyby każe nalać do szklanki wódki na trzy palce i podlewamy chwasty cichniemy przemijamy.

Grzeczna i grzeszna dama z Łodzi mówiła stale: nic nie szkodzi; piła, paliła kochała... też grilla. Jej duch mnie teraz nachodzi.

Zrozumiałem gżegżółko, ale chciałem powiedzieć, że wkurzył je przedwczesny wytrysk...

Zuźka, mam pewność.

Ależ, Zuźka, kobiety są wspaniałe!

Dostałem dziś w promocji uśmiech od dziewczyny taki uśmiech pół darmo to niezła okazja lecz istnieją różnice między uśmiechami był promienny niestety przeterminowany.

Witaj gżegżółko.Może ... coś na kształt wytrysku?

Zapoznany artysta z miasteczka Skarżysko pędowi do kariery pozwalał na wszystko ukoił nerwy w barze i rzekł : ja wam pokażę. Tak został ekshibicjonistą.

Masz rację.Pełna zgoda.Pozdrawiam.

Jak łatwo się pogodzić ze śmiercią przy stole i słuchać napuszonych fanfarońskich tyrad gdy się płynie przestworem oceanu wódki. Słowa mewy wirują, wzlatują, spadają i kroją resztki ciszy tępymi dziobami łowiąc narybek myśli ukrytych w głębinach. Cienie tańczą na ścianie rozcieńczone winem odurzone ideą raju filozofów drżąc w obawie przed siłą glinianych skorupek. Galaktyki atomów uciekają w nicość same nie mogąc unieść ciężaru obcości inne światy chcą objąć pijacką czułością.

Raz pewien uparty malarz pił tylko arak i alasz. Potem idiotki szeptały: słodki na co ty sobie pozwalasz?

Raz pewna piękna laborantka nie mając wiedzy czym jest randka wzniecała spory lubieżnej sfory wciąż w chuci zmniejszając manka.

Dziękuję.Usunąłem.

To I pojawiło sie niechcący.Heliotrop skłania sie ku słońcu a Lucyfer to "niosący światło".Słoneczniki są heliotropami.Kiedyś gardzono obrazami, z teraz warte krocie, są obiektami pożądania nawet za cenę śmierci. Pozdrawiam.

Dla zjadaczy ziemniaków tylko słoneczniki i zakrwawione ucho istnieją realnie bo w upiornych kolorach kłębowiskach ptaszysk jeden Lucyfer może przemawiać do ludzi. Nikt tego nie kupuje, nie pragnie posiadać szaleńca i pijaka chorej wyobraźni co szlaja się po knajpach zadaje z dziwkami głosząc miłość bliźniego w pijackim amoku. Kiedyś, w szarej godzinie spełnionej nadziei spokorniali szydercy przezornie zamilkną. Wtedy czas się wypełni i niejeden rabuś dla jedzących kartofle będzie gotów zabić.

Panie Michale, rozumiem... ale lubię też współczesne malarstwo.