Atena

może by tak krócej? zachęcam do szukania bardziej oryginalnych rozwiązań:)

a co do sonaty to właśnie księżycowa... mozartowska:] pozdrawiam i dziękuję

soczysty akcent...hmm :)

nie porywa narazie ale kto wie co będzie dalej zachęcam, zachęcam:)

dla mnie to ta mgła tak bardzo, bardzo... :) ładne pozdrawiam

cisza nie pozwoli zasnąć słucham miasta głośnego jak sny odbijające się głucho od ścian znana sonata -księżycowa moja bezsenność ucieka przez szybę do Ciebie

oddają cześć bohaterom ściśnięci w kątach i bez większej orientacji w temacie, białe kołnierzyki dodają powagi znudzonym twarzom - nuda oddają cześć bohaterom na honorowych miejscach, z udawanym zainteresowaniem słuchając kolejnego wierszyka, za chwilę zabrzmią wzniosłymi słowami wczoraj ściągniętymi z internetu: honor, pamięć, ojczyzna - oklaski oddają cześć bohaterom długiego weekendu, wolnej lekcji Patriotów zjedzą na obiedzie 11.11.2006

cóż, powiem krótko : nic odkrywczego pozdrawiam

życie nieznośnie uwiera w pantofelkach tańczyć ciężko wirujące menuety w parze z codziennością więc zamknie się znowu w swym świecie formatu A4 i płacze i płacze łzami czarnych z atramentu słów które odlatują zanim nabiorą kształtu znaczenia gdzieś poza jej świat formatu A4 już nie płacz już nie płacz przecież i tak zostanie pustka i atrament twarz czarna między falbankami więc porzuć więc wyrzuć swój czystobiały świat między inne porwane światy w otchłanie głębokiego kosza na śmieci i tańcz i tańcz szara księżniczko

na pierwszy rzut oka, to taka wyliczanka, nie zachęca do czytania. Zmusiałam sie jednak, przebrnelam do konca i ... juz nie wiem o czym czytałam. Pracuj jeszcze nad tym pozdrawiam:)

pierwsze dwie strofy budują takie przyjemne napięcie i oczekiwanie na zaskakujace zakończenie, a tu w 3 strofie, niestety, to wszystko się jakoś tak rozpływa bez echa...

heh... dobre. Przyznam, że sie usmiechnełam:) szeroko:P

przyznam, że ciekawa interpretacja wiersz zaskakuje autorkę:P pozdrawiam i dziękuję

życie nieznośnie uwiera w pantofelkach tańczyć ciężko wirujące menuety w parze z codziennością więc zamknie się znowu w swym świecie formatu A4 i płacze i płacze łzami czarnych z atramentu słów które odlatują zanim nabiorą kształtu znaczenia gdzieś poza jej świat formatu A4 już nie płacz już nie płacz przecież i tak zostanie pustka i atrament twarz czarna między falbankami więc porzuć więc wyrzuć swój czystobiały świat między inne porwane światy w otchłanie głębokiego kosza na śmieci i tańcz i tańcz szara księżniczko

całkiem, całkiem ta "elegia" . Zawieszam sie na zakończeniu... takie elegijne Pozdrawiam

cokolwiek to jest, dobrze się czyta;) pozdrawiam

coś do myślenia... prawdziwy wiersz żeby takich więcej pozdrawiam:)

w porównaniu do innch debiutów tutaj, to ten rzeczywiście udany:) oby teraz utrzymać taki poziom słowa, czego bardzo życzę i jeszcze raz pozdrawiam:)

ale wiecie, że wlaśnie takie "trupki" najdłużej jeżdżą?:P pani poetce-początkującej polecam wiersze o podobnej tematyce ale np. Pawlikowskiej, tak dla porównania:) pozdrawiam

ladnie, nawet bardzo:) pozdrawiam

coś w tym jest, ciekawe ujęcie, tylko to zakończenie... może zbyt dosłowne? coś bym tu jeszcze zmieniła ale podoba sie:) pozdrawiam

dziękuje

powtarzam za Poprzedniczką;) moze tak jeszcze coś z pierwszą strofa i będzie cacy wierszadełko:) pozdrawiam

i trochę kaleko poukładane:/ nic oryginalnego, może jakoś bardziej niekonwencjonalnie? pozdrawiam:)

w pachnącej ciszy wieczoru myśli wyklejam na szybie odchodzę od siebie przez sklejone dniem powieki wrócę do rana teraz jeszcze śpi ulica w pustych domach sny wzlatują do sufitu i uchodzą przez uchylone okna jak co nocy giną w nieapetycznym świetle latarni tylko człowiek biegnąc za nimi znów zgubi klucze do raju