Nata_Kruk

Upominek najmniejsza dobroć jaką mam to uśmiech o poranku daruję tobie przy kawie aromat chwila jak przypływ na skórze rosa lipiec, 2012

Marlet.. tak, każde z odbić, to inny kąt padania światła.. :) Alina... witaj.. :) to prawda, napisany tak zwyczajnie, dlatego tym bardziej cieszy, że zaciekawił i czytany kilka razy. Teresa.. i słusznie, jest tu pewnego rodzaju zderzenie tego co realne, z tym, co mogłoby się wyśnić... matce lub dziecku. Marlet, Alino, Krysiu.. bardzo Wam dziękuję za zostawioną refleksję. Dla każdej z Pań, przesyłam pozdrowienie... :)

Zgodzę się z poprzednimi wpisami. Dobre. Pozdrawiam... :)

Akceptuję tak, jak jest, fajne. Pozdrawiam.

Krakowskie klimaty.! Lubię to miasto i też mam jeden wspominkowy. Drugą bym odzieliła spacją, chyba nie zaszkodzi. Ogólnie, fajna gra słowami, miły i przyjemny wiersz. Pozdrawiam... :)

(...) ale na publicznym forum różne zdania w cenie winny być, wszak odbiór inny... (...) z tym się zgadzam... i dobrze by było, żeby wszyscy piszący negatywny post o danym wierszu, robili to w miarę kulturalny sposób... nie raz czytałam bardzo aroganckie słowa i choć nie były do mnie skierowane, bardzo bolały.! Po co się kłocić i przytykać sobie, nie dość nam codziennych problemów.? Każde wiersze są dobre i na każdą porę bo wszystkie jednakowo są na serce chore..... ;) ...... Jan Twardowski Pozdrawiam... :)

Robercie, dwie pierwsze bardzo dobrze wyważone, w tym kończącym podsumowaniu jedynie.. z kości ludziowej.. nie nie pasuje do całości. Pozdrawiam... :)

Inko, pozwolę sobie od siebie słówko. Dałabym.. szyderczo przeszywa na wskroś.. oczy samotności jakoś tak be, dla mnie. Drugą strofkę sobie pomijam, nie pasuje mi tutaj, bo skoro paraliżuje ciało itd... a w następnej zwrotce.. mocno przytrzymuje stopy.. jedno zaprzecza drugiemu, dlatego nie czytam tego wersu. Słowo..naprzód.. wg mnie zbędne, jak i.. dwa kolejne wersy.. chyba łatwiej stac... itd. Potem jest.. "odwracam głowę patrzę".. i po co, niżej masz.. patrzy. To tak z grubsza, na co zwróciłam uwagę. Serdecznie pozdrawiam... :)

Anno, dziekuję za odkołowanie, pomogło, teraz.. ale bez niego raczej nie rozgryzłabym pomysłu. Może powinnam skrócić jednorazowe wejściówki na forum, bo myślenie ucieka gdzieś w "zaświaty" przy niektórych wierszach. Ps. Mój post, dopiero mógł "wykoleić" Kaliope.. hihi Hej ... :)

Tak Anno, są dwie matki, ale jak ktoś dojrzał jedną, w podwójnej roli, czemu nie... Dam gwiazdki też przed I- szym, niech będą "zaczątkiem" dwóch wątków. Widziałam ten film, podobał mi się i nie dziwi mnie Twoje skojarzenie. Cieszy mnie Twój odbiór. Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam... :)

Muchy, to prawdziwe natręty, podobnie komary, ale siatki na oknach ratują zycie.! Jak to u Ciebie Nowinko, z humorem o tym, co niby mało ważne, ale niejeden nerwy "zjada", jak mu brzękiem mucha w ucho "zagląda". Jak rozciapie, na bank przestanie... ale na ścianie.? a jak co rano ze 100 takich ubija.? ;) Pozdrawiam... :)

Wiem, wiem... ale pokombinowałam sobie przy lekturze. Cieszę się, że ta drobinka, spodobała Ci się. Hej.!

Janusz, pierwszej nie ruszam, podoba mi się.. proporce w sztormie uczuć... ładne. ale drugą i zakończenie, czytam, jak niżej, dając.. staliśmy.. w czasie teraźniejszym. Za ingerencję przepraszam. Pozdrawiam... :) fizyka objęć wypieramy wodę która mogłaby nas dzielić zagubieni stoimy nago

Sylwio, wkradł się błąd, powinno być przestworza, w fajce, brak "ogonka" oraz w ostatnim czasowniku.. widzę.. jeśli już, to.. we wspomnieniach. Wiersz dla taty, to zawsze miły gest ze strony dziecka. Kiedyś mnie pouczano, unikać określeń typu: twa, twych, mą, to była dobra rada. Jest miejsce,które tylko Ty znasz I różnymi sposobami chcesz nam je przekazać O jakimś mijescu można mówić, raczej nie przekazuje się go, to chyba niewykonalne. Skoro taty już nie ma, trudno poczuć grzanie jego rąk, tu potrzebne inne określenie. pomaga przeżyć tą całość ... nie brzmi dobrze. To tak z grubsza. Ogólnie.. raczej słabo. Miłe to wspominanie na koniec. Tyle ode mnie. Serdecznie pozdrawiam... :)

Kaliope, kolejny raz, mile zaskakujesz mnie wierszem. "Czwarty wymiar", tak bardzo stonowany w przekazie, ale jednak chce "krzyczyć", ja tak odbieram... to co gonimy, jest w nas samych, to my zamykamy się "w skali tonów", które gdzieś w głębi serca cichutko pobrzmiewają i proszą o współgranie, ale co z tego... ciągle tworzymy nowe granice, podziały, jakby mało "rwących rzek" dookoła.!!! Istnieje.. "życie, w którym nie ma granic".. ale to już inna historia. Piszę trochę na opak, ale takie refleksje wywołał Twój wiersz, dla mnie b.dobry.! Pozdrawiam... :)

A gdzie będzie można tę pieosenkę usłyszeć.? Bardzo fajnie wyszła, jest dawka humoru i dobrze. Pozdrawiam... :)

Anno tytuł nakierowuje, o czym może być i we wstępie czuję to, ale też, "silę się" na zrozumienie karty i szczękania, które kogoś drażniło i nijak nie mogę tego zrozumieć. Zerkam na post marii bard, ale nie znajduję pomocy. W drugiej jest chyba o wyborze granitu na pomnik, ale potem znów "ginę" w czytaniu. Czy jest tu zgrzyt w słowach, co do wyboru granitu/pomnika.? III- cia, plus kończący wers jest dla mnie totalną zagadką... Próbowałam, ale najwyraźniej czegoś nie "zgrywam" w mojej głowie... zdarza mi się. Zostawiam serdeczne pozdrowienie.!

Duks, nawet jeżeli od czasu do czasu, do szuflady, na pewno nadarzy się okazja do jakiejś "wrzuty".. mowa o strachu.? no i dlaczego.? Tutaj jeszcze nikt nikogo nie "ugryzł", dosłownie.. ;) Super tytuł.! a wiersz wywołał uśmiech, mimo wszystko i jak znalazł, na.. wiesz przecież.! Życzę nieustającej weny.! Pozdrawiam... :)

"Panny przydrożne" i wszystko na "p", nawet tytuł. Przypomniałeś mi trochę "rogatki" i nie tylko, odnajduję zbieżność tematyczną. Pomysł dobry, żeby tak właśnie to zapisać. Średniówki trochę pomieszałeś (poza pierwszą), ale jest pewien schemat, I i III oraz II i IV, czyta się w podobnym rytmie. Ten powalający przytyk.. pstry.. mógłby być innym słowem, dwusylabowym i wtedy dalej.. zwalone przytykiem. Może to niewykonalne, bo musi pasować do reszty. Ogólnie, niełatwego zadania się podjąłeś, wg mnie, przyzwocie wyszło. Pozdrawiam... :)

No i nie ma wpisu ode mnie, tym bardziej cieszę się, że teraz mogę przeczytać. Wiersz zabieram ze sobą, tzn. jego "cień". oryginał zostaje... :) Naprawdę świetny pomysł i b. dobre wykonanie.

... Tysiące nut na przemian ... nic nie mam przecież w zamian tylko nogi do walca ... gdzieś w tle gra muzyka ktoś coś na ucho powie ktoś już drzwi zamyka Myśli niespokojne Arturze, to sympatycznie zabrzmiało... :) Pozdrawiam.

Myślę, że ziarno prawdy już wydało określony plon - kiedyś - kiedy wyszła na jaw zdrada. W wierszu "czuć walkę" peela o ukochaną. To takie przyznanie się do winy, a to duża odwaga, nie każdego na to stać, tym bardziej należy to docenić. W sumie klarowny przekaz, ale chciałabym coś zaproponować, żeby uciąć słowo..prawdy.. w ostatnim wersie, ona zabolała już wcześniej, tu zapisałabym. .. by ziarno wydało nowy plon.. Czarku, wiersz jest Twoją własnością. Pozdrawiam... :)

Kolejny Twój wiersz, który pochwalę. Bardzo przyjemne.."W lipcu", to prawie zachęta na spędzenie wspólnej nocy. Przyglądałam się dłuższy czas.. "zasiane w ciemne nieba płótno".. ale dochodzę do wniosku, że jest w porządku. Lirycznie jest w strofach. Pozdrawiam... :)

Czytasz pierwszą cześć bardzo dobrze, ona miała być nieco przejmująca i tak ją pokazałam. Druga, celowo jest w opozycji, co również dobrze wyczułeś - reasumując - matka matce nie równa. Gdyby obie części były w "tonacji" pierwszej, nie byłoby "Różnicy" i wtedy w ogóle bym tego tutaj nie dawła. Przemyślałam całośc, dlatego są gwiazdki pomiędzy, a tytuł.. mam taką nadzieję.. był wskazówką dla czytającego, o czym wspomniałam już wyżej. Ale dobrze, że choć jeden obraz dotknął. Dziekuję za post. Pozdrawiam i ja... :)

Niesamowity wiersz.! Nie wiem, ile lat musiałabym się męczyć, a i tak nie napisałabym takiego poematu. Długaśne, ale tutaj to nie zarzut, bo b.dobrze się czyta. Moje słowa uznania za treść oraz formę. Pozdrawiam... :)