Nata_Kruk

Najbardziej chyba ucieszyło mnie w Twoim poście ostatnie zdanie.. ;) Oczywiście cały też cieszy i to bardzo. Dziękuję za zatrzymanie się pod wierszem oraz sympatyczny i miły komentarz. Co do tematów... piszmy co czujemy, najważniejsze, że jest ktoś, kto kliknie na wiersz i zostawi swoje wrażenia. Pozdrawiam Anno... :)

... prowincja i nie tylko, takich obrazków jest jeszcze o wiele za dużo. Dziękuję Biała L. za czytanie, za obecność i za miłe słowa. Pozdrawiam... :)

Ja także nie tracę nadziei, ten marazm musi być chwilowy.. ;) oby tylko za długo nie kazano nam czekać... to wyjście na prostą również zależy od nas samych, to tak najogólniej pisząc. Oxyvio, dziękuję za wizytę, za czytanie i komentarz. Cieszy, że się podoba. Pozdrawiam... :)

Acha, to znaczy, że zagrało... Dziękuję za chwilę u mnie. Ślę pozdrowienie... :) Popsuty... "Hm... A co to jest "odwaga" "pierwszego wpisu", hę?"... ...a to, że nieraz jakiś wiersz jest nieco "zakręcony", nie do końca dla danego czytelnika zrozumiały i wówczas pojawia się wahanie... wpisać to co myślę, czy nie... Wydaje mi się, że każdemu z nas coś takiego zdarza się tutaj... ja miewam takie sytuacje i wcale nie "wstydzę" się o tym napisać. Ot, "odwaga" :)

Rif Notsel...masz rację, nienapisane ku pokrzepieniu serc, to, jak określiłeś, naga prawda. Jeżeli trafna i bystra wg Ciebie, cieszę się. Ja też do prowincji absolutnie nic nie mam. Jacku........ dobrze podpatrzone, miło to czytać. Poza tym co wyżej, są jednak też inni, którzy bardzo trzeźwo patrzą na własną rzeczywistość i nie leżą brzuchami do góry, biorą sprawy w swoje ręce.. ufff.. jak dobrze.. ;) Dziękuję Panom za zajrzenie, czytanie i za posty. Serdecznie Was pozdrawiam... :)

No to już wiesz, na co warto zwrócić uwagę, Cool... :) Jeżeli jeszcze uwierzysz, że może być lepiej, to zaciskam pierwszego kciuka za to przyszłe, lepsze. Pozdrawiam... :)

"To koniec".. ten koniec jest ewidentnie wyczuwalny. perspektywa.. ulega twoim oczom... wiem o co chodzi, ale... wylewam z serca....... jeżeli to koniec, warto wylać z całej siebie ;) dlaczego... nad, a nie.. na.. czarne fale włosów, w tym czasie.. tego fragmenciku może w ogóle nie być, wg mnie oczywiście jeśli.. mrok bierze mnie.. to wiadomo, że.. w swoje ramiona Zakończenie zdecydowanie najlepsze Marusiu, pewnie nie po Twojemu, ale tak sobie to czytam... Przepraszam za zamieszanie. Serdecznie pozdrawiam... :) . moja perspektywa coraz częściej zakrzywia się wylewam z siebie całą zawartość słońce już za horyzontem znikam w ramionach mroku z drwiącym uśmiechem zgniotłam w dłoni twoje ostatnie słowo

"Perła"... zastanawiałam się, patrząc na tytuł, czy to naprawdę o najprawdziwszej perle. Trzeba przyznać, że bardzo pieczołowicie potraktowałaś mozolny trud powstawania tego klejnotu. Ładne metafory, dobra puenta. Jeżeli mogłabym wtrącić jeden grosik uwagi, to wyrzuciłabym jedna literkę w słowie.. obtaczanie... bo mi się nieco z kuchnią to słowo kojarzy. Tyle ode mnie. Pozdrawiam Anno... :)

Ooo.. a już przyzwyczaiłam się do dłuższych form w Twoim wydaniu. "Kolej rzeczy"... trafiony tytuł, pierwsze dwa wersy nieco szydercze i aroganckie ale zarazem bardzo gorzkie, jeśli wziąć pod uwagę ową nadzieję tych, którzy już przez to przeszli... najsmutniejsze jest to, że dopóki człowiek będzie chodził po tej ziemi, nigdy nie zabraknie przykładów ludzkiej głupoty.... i tak w kółko... Dobrze to ująłeś. Smutno mi się zrobiło, znowu... Pozdrawiam.

"Poezja"... :) puentą mnie całkowicie rozbroiłaś..! mów co chcesz, ja widzę tutaj deklinację astronomiczną, która tylko może dodać polotu przed zanurzeniem stalówki... ;) Nie ma co, myślenie faktycznie trójwymiarowe i jest dobrze. Pozdrawiam Biała Loko... :)

Popsuty, dziękuję za "odwagę".. ;) pierwszego wpisu..! Cóż mogę dodać, cieszę się bardzo, że treść spodobała się i zdołałeś dodatkowo zapamiętać to naj... Dziękuję za post, również pozdrawiam... :)

Waldku, pomimo szczerej sympatii dla Twojej osoby, muszę szczerze napisać... wiersz ma zbyt poważne błędy, żebym mogła go zaakceptować. Mam nadzieję, że moje słowa nie uraziły... to tylko ocena treści. Serdecznie pozdrawiam... :)

Za Dawidem.. przy drzwiach otwartych.. też uważam za zbędne. (...) lecz proszę teraz przymruż oczy na chwilę . . . . . osobiście nie lubię takiego określenia zdecydowanie wolałabym... zmruż.. ale to szczegół Antku. Końcówka trochę dziwacznie brzmi, ale całość, jako forma urodzinowych życzeń...czemu nie... :) Pozdrawiam.

Z pierwszej ewentualnie można coś wyłuskać, w drugiej zupełnie się nie odnajduję, ostatniego wersu nie łapię. Ogólnie wychodzi mi na minus, przykro mi bardzo. Interesująca data powstania... Serdecznie pozdrawiam... :)

"Promocja"... pomysł na wiersz jest, wykonanie nie najgorsze. Zastanawiam się, czy potrzebna odwaga, żeby pójść do centrum odnowy. Może chodzi o koszta, które mogą być niewspółmierne z zamierzonymi efektami. Serdecznie pozdrawiam... :)

Też mam takie odczucie, w miarę dobre wprowadzenie, potem treść tłoczy się, za dużo słów włożyłeś... Chyba każdy czasami lubi pobyć sam na sam ze sobą, ale na dłuuugi czas... tak, to może męczyć i... "zabija". Pozdrawiam... :)

Jacku, to bardzo dobry wiersz. Tak mi się pomyślało, zrymowane z polotem, jak dla mnie, słowa życia. Zabieram to ze sobą, po prostu. Pozdrawiam... :)

Babo z jajem... nie wymyślę nic mądrzejszego, jak słowa Dawida... podpisuję się pod nimi. Pozdrawiam... :)

"Srebrne oczy"... w czasie czytania pomyślałam, że chodzi o psa, pomyłka... Chodzi o przedmiot, który jest bardzo ważny dla podmiotu lirycznego, jest, jak napisała Oxyvia, nośnikiem pamięci... to zrozumiałe, skoro tyle wspólnych chwil było. Zastanawiam się co to jest, hmmm.. o czymś myslę, ale będę śledzić wpisy... ;) mówiły że przedmioty martwe potrafią wierniejsze być niż ludzie Ostatnie dwa wersy, a dokładniej słowo... mówiły... wolałabym w czasie teraźniejszym, czyli... mówią że... itd. nie znaczy to, że ..mówiły.. w kontekście poprzedniego wersu jest nieczytelne. Reasumując, wydaje mi się, że to raczej człowiek sprawia, że jakiś przedmiot jest "nam wierny", bo po prostu zostaje w domu dłuuugie lata i jest pieczołowicie przechowywany. Niemniej, miło było przeczytać. Pozdrawiam... :)

Anno, ta "modnisia" jest naprawdę dobrze napisana. Przymierzalnia słów bardzo, bardzo wymowna. Oczywiście ode mnie plus. Pozdrawiam... :)

Buty nie do pary poranek na prowincji jak niespłukany kibel, swąd kanałami kotwiczy piętro wyżej, a tam spłaszczona wizja jutra za euro wyrwane obcym przez kilka wschodów chce zabiegać o przywilej szyku. bełt i duszona karkówka po pierwszym, albo kaszanka z cebulą pod koniec miesiąca, dla fasonu wytrzeszcz gałek z siniejącym makijażem, plus zalewający kuchnię szloch. rak nieborak szuka nowych ścieżek. barytonem dochamia dzieciaki wierząc bajkom w telewizji, że komórki macierzyste zastąpią mu wnętrzności. sodówka już nie starcza na przegrzany rdzeń. na wysypisku żubry szarżują do worka, spróchniałe zęby wykruszają się na złotych obrączkach, a odciski zarobione na przelotnych fuchach coraz bardziej parzą dłonie. co z tego że znów wiosna szeleści za oknami, może garstka poskleja skrzydła, które niegdyś tak ochoczo łapała na upstrzonych kwiatami łąkach. marzec, 2011

Też musiałam zajrzeć, by sprawdzić.. czakram.. Ja akurat chętnie "wchodzę w ranosferę", ale niepowiedziane, że któregoś ranka zachce mi się dłużej poleżeć, wówczas pomyślę o Twoim wierszu. Pozdrawiam... :)

Z przyjemnością przyjmę i te życzenia, choć spóźnialska jestem. Panowie, Bolesławie... dobrze, że chce się Wam jeszcze w tym temacie pisać, to bardzo miły gest... dzięki..! Pozdrawiam... :)

Dołączam do grona odbiorców... :) Dziękuję Waldku za dedykowany nam wiersz. Pozdrawiam... :)

razi???? no nie, bez jaj przecież to byk, słowo daję to miejsce zaczyna schodzić na psy ... Adam i o co tak się złościć... wiadomo, że byk, był... ale już nie ma, jest ok. żeby zaraz do psiaków nasze forum... ehhh... :( no... wyluzuj już... :) Przy okazji przeczytałam jeszcze raz... :)