Nata_Kruk

Dla mnie bez "do". Pozdrawiam.

Mietko, jeśli wolno mi tak, przeczytałam, zostawię serdeczne pozdrowienie oraz życzenia spokojnych Świat BN... :)

Oxyvio, rozumiem wnętrze peelki, skoro zakochana, z wzajemnością, chciałaby zadbać o to wszystko, co podaje w wierszu, rozumiem też.. szczerość dwutwarzową.. ale negatywne skojarzenie dwulicowości zostaje. Spokojnie, doczytałam wyjaśnienie dla Jasia. Bardzo podoba mi się trzecia, poza naiwnym zaufaniem, mimo wszystko, również piąta ma osobliwy charakter, ale tutaj, w pierwszym wersie, za.. "zmuszą".. zdecydowanie propponuję.. uczą.. ponieważ wybaczanie na przymus niewiele znaczy. Powtórzone "burze" nie przeszkadzaja mi.. Najsłabsza, dla mnie, czwarta, trochę wyliczankowa... szczególnie kończące ją dwa wersy, tego młotka Ci "nie daruję".. ;) Pozdrawiam.

Mogłabym przysiąść pod tym drzewkiem, żeby wsłuchać się w takie "choinkowe waśnie". Wiersz w sam raz dla.. Zuzi, rozumiem, że to dziecko, ale gdyby dorośli mogli usłyszeć te przekamarzanki, też by się im miło zrobiło w wigilijny czas. Podoba się. Jedyne, co mnie "za-kuło", to słowo "strasznie", ale to nie było takie straszne, w odniesieniu do całości. Pozdrawiam.

Mnie to wplątanie fizyki zupełnie nie przeszkadza, przecież są kosmiczni.. :) Świetnie zaczęte, no i.. on.. eksperymentuje myślowo.. typu.. dobre, nawet ten mocny "przytup" słowny pasuje mi tutaj. Całość, podoba się, bo nietuzinkowa. Pozdrawiam.

To chyba jakaś aluzja do rządzących, ostatni wers tak mi szepce, ale początek z tą zemstą, chyba przesadzony. Zgadzam się z Astronomką, brak mi "szerzej zatoczonych rozważań w temacie".. ale temu, że.. człowiek jest zarazą tego świata.. mówię tak. Pozdrawiam.

Marku, opis biblioteki podoba mi się, mam zastrzeżenie do ostatniego wersu, czy nie lepiej byłoby zapisać... o tym co najważniejsze.. bo wyszło tak trochę, jakby o to ślinienie chodziło. Pozdrawiam.

Poprawka nie skręcam bez powodu, umiem rozpoznać ścieżki, tak trudno dzisiaj o dialog. idziesz w przeciwnym kierunku, do mojego nikt nie przykłada ucha, milknę w sobie. szukam miejsc które wskażą falstart. na drogach zarośniętych czasem chłód. gdzieniegdzie maki tańczyły z wiatrem, piach kaleczył powieki. na poboczu łapię oddech, zabieram ciepło wschodom, to nic że jeszcze szadź pod stopami. grudzień, 2012

Te powtórzenia tylko mącą, wyczuwam, co chciałaś przekazać, ale takie wykonanie nie przekonuje mnie, przykro mi. Pozdrawiam.

Narracja wiersza ma wyraźny podział, to co hen.. i to co za progiem.. i to "bliskie" właśnie, najbardziej mnie ujęło.! Ogólnie, ładna forma. Pozdrawiam.

Dla mnie, nietypowe, ale bardzo Twoje przejścia w wersach. W tej treści bardziej się odnajduję, ma swoisty urok, to przyjemny w czytaniu wiersz. Dałaś interpunckję.. za niektóre kropki zrobiłam sobie przecienk. ..."zasypię struchlenia, wynajdę odpowiednie dla ciszy zacisze"... dla mnie, to sedno wiersza. Pozdrawiam.

Jak dla mnie, bardzo niedopracowany. Przykro mi. Serdecznie pozdrawiam.

"Mikołaj w kominie", a na koniec wiara w niego. Zgadzam się z końcowymi słowami.! i żal zawsze dzieci, które dowiadują się pewnego dnia, że go nie ma. Bardzo sympatyczny wiersz Ula... :) Iza ma rację, co do "z", ja pozwolę sobie dorzucić.. czy nie chciałabyś za "stóp" dać, których.. i wtedy bez "co", a zamiast "tam", po prostu, a. Pozdrawiam.

Niekolęda, ale trąca o wiarę, może bardziej wiary... jest w czym "pogrzebać", sorry za określenie. To wiersz do spokojnego czytania, by podumać, przy okazji o własnym "ja". Czytałam z zainteresowaniem, więcej niż raz. Pozdrawiam.

Słowa tego "Domu" mogą być i dla dorosłych, niech patrzą uważnie, co rysują ich dzieci, to bystrzy obserwatorzy przecież. Dwie pierwsze byłyby też b. dobre na przekaz myśli. Pozdrawiam i do.. poczytania.

A mnie ten tytuł pasuje, bardzo... treść ciężka, aż chce się ja odepchnąć, ale to akurat zaleta tej krótkiej formy. Pociąg na bocznym torze.. a tor, jak pobojowisko. Pozdrawiam.

W podróży na pewno rozmyślamy, u Ciebie to.. medytacje.. tytuł jest "niezłą obroną" puenty, w której brak mi czegoś mocniejszego, albo.. zostawić tylko.. "uśmiecham się do drzew", reszta w domyśle... Wyczuwa się w treści pewne wyciszenie peela i radość, że ciągle razem, pomimo.. i to jest fajne, ale są określenia, które możnaby pominąć, szczególnie serce, a chwile dałabym w l.mng. tak sobie czytam, za cięcia przepraszam. Pozdrawiam. teraz jestem jak dziecko wierzę i kocham wbrew logice chroniąc każde światełko milknę w takich chwilach myśli więzną kolorami liści balansują gołębie w nas przycichły wierni spragnionym uczynkom wciąż jesteśmy razem czy można prosić o więcej uśmiecham się do drzew

Chociaż.. "ślad przyprószył wiatr z północy".. a "pogorzelisko" spędza sen z oczu, wyczuwam nastrój świadomej rezygnacji, pogodzenia się, oddania jutrzenki tej drugiej. Pomimo smutnej tonacji, treść wiersza wywołała uśmiech, dzięki niektórym określeniom: tytuł, w mąkę snów, czy przedostatni wers.. :) Sprawnie to wszystko połączyłaś. Pozdrawiam.

Tytuł i druga zwr. wyraźnie mówią, że o święta chodzi, dlatego pomijam w I- szej "wszędzie" oraz "idą święta" Rozumiem zabieg z "mieć - być", jednak.. "zamknięte być od środka"..chyba.. wyjęłabym z wiersza, jest już.. talerz dla nikogo i .. a przecież... Ogólnie, typowa przedświąteczna aura i bardzo ważne przesłanie.. rozmywa istotę tego co z ducha Pozdrawiam... :)

ciepłych myśli nie szczędzę nikomu ... spada wór wiązany powrozem niechcianych niespodzianek Dla tych słow, warto tu było zajrzeć... :) Pozdrawiam.

Ta treść, to bardziej renimiscencje, w sensie nieświadomego, a może świadomego wspominania. Sławo, dla mnie, trochę przegadany, chwilami zbyt wyliczeniowo. Tak bym zaczęła... skrzydło wielkiego ptaka kołuje na wzburzonym niebie słońce Piszesz na pewno o "wielkich drobiazgach", ktore są dla Ciebie ważne, dlatego trudno mi, ot tak, pozbyć się czegoś, nie mniej tu coś nie tak zapisane... uda może niżej.? ..."rzeczywistość w oczach walizy plecy uda mi się dotrzeć do ciebie?"... To jest śliczne... "tyle z tej miłości mamy ile siebie daliśmy na tacy znaczenia".. "Jądra" pomijam, nie pasują mi do tej treści. Ładne zakończenie. Pozdrawiam... :)

Znalazłam się, na chwilkę, gdzieś na prowincji "świata" i podsłyszałam żale prostego człowieka.. kto wie, z ilu ust pada .. "Cały świat na głowie stoi, aż się człowiek żyć w nim boi.".. Ja czasem też się boję i to nie jest fajne, ale treść powyżej, tak. Pozdrawiam... :)

Pewnie tak chciałeś, że.. "gorszy od szatana, lepszy od anioła".. ja pomyślałam akurat odwrotnie, ale chyba rozumiem zabieg. Prawie przetasowałam wersy i "ucięłam" drugiego człowieka, ale nie... tylko "własnemu" możnaby ciachnąć, skróci się wers no i wiadomo z treści, że własnemu. Tajemniczy tytuł. Tyle ode mnie... :)

Przeczytałam wiersz, Twoją historię znam, ale uważam, że nie usprawiedliwa Cie ona. Skoro publikujesz tak pisane wiersze, możesz spodziewać się raczej krytyki. Wydaje mi się, że każdy chciałby się tu czegoś nauczyć, właśnie dzięki konstruktywnej krytyce, tej akurat jak na lekarstwo, ale są jednak osoby, które dają dobre rady, dlaczego nie skorzystać, żeby polepszyć ewentualne pisanie. Skoro Twoje nastawienie jest takie, jakie jest, ludziom odechce się wpisywać, w ogóle. To tyle wtrącenie, mam nadzieję, że nie uraziłam. Pozdrawiam naprawdę serdecznie, Mietko... :) PS... skasowałam tego niepopr...

Pomyślałam, że jest literówka w tytule... ale nie. Szczerze, w trzeci wymiar na razie trudno mi "wybiec", ale "cekinowy świat" zabrzmiał bardzo bajkowo. Hej.