Nata_Kruk

Wraz z treścią, 'wrzucasz" , chyba zawsze, tyldę, ba... nawet kilka. Czemu to ma służyć.? Tutaj, bardzo ładne 'wejście', ale w następnych wersach, jak dla mnie, brak 'miękkich' przejść, jakby brakowało treści... Lepiej tego nie umiem określić. Wybacz. "to" naprawdę trudno się czyta. Pozdrawiam.

Zdarza się że od tyłu piszę wierszyk gdy w myślach zwiąże puenta na poboczu chwili smakuję słowa zbyt słodkie wrzucam do garnka w którym wrze konfitura chochlą mieszam w głowie rozsuwam szufladki gdzie pogłos niepewności próbuje odkryć dno przypalone zwoje sylab brną ku górze zahaczają o impuls niechcący skapnął tytuł sierpień, 2018

Ach z tym wyliczaniem, ja bardziej humanistka, niż "ścisła".... a treść, cóż... najwyżej pośmiejesz się, pasował mi do okresu powstania warszawskiego. Czy mógł.? nie wiem, ale tak było. Hej.

Marcinie, nie chcę być tą "najmądrzejszą", ale widzę zmiany i w tej sytuacji, tytuł 'w ciszy', będzie chyba lepszy, da przejście w treść.... Już milknę... :)

Deonix... tak już bywa, że idziemy czasami w jakieś miejsce "z poślizgiem". Najważniejsze, że dotarłaś i jeżeli kiedykolwiek będziesz chciała być u mnie "czepliwą wiedźmą" (też czasem nią jestem), masz moje przyzwolenie, bo dobre rady zawsze 'w cenie'. Pochylę te słowa... :) Dziękuję za odwiedziny i za słowo.. przypadł mi.

Czy ja wiem, raczej niczego bym tu już nie zmieniała. Dobry wiersz i... zabrał mnie (tylko się nie śmiej, jeśli nie trafiam) czasowo wstecz, o jakieś siedemdziesiąt parę lat, do Warszawy. Pozdrawiam.

Dedykowany co prawda, ale odwaga potrzebna każdemu i wierzę, że można się jej nieco 'wyuczyć', albo bardziej, "oswoić" strach/bojaźń... i walczyć o swoje. MaksMaro, troszkę kręcę nosem na słowo "wrednych", bo już to, że się piętrzą przeszkody, możne dopowiadać, że są wredne, nie chciałabyś za to słowo, zwykłego 'co rusz'.? Za.. i się nie boję.. proponuję, jak wcześniej, ja się nie boję, co daje fajny "refren". Reszty nie ruszam i pozdrawiam.

Marcinie, dałabym jeszcze tytuł, np. cisza, po prostu, bo miniaturka, z tym nieustającym krzykiem serca w puencie, działa na wyobraźnię. Pozwolę sobie zasugerować, jw. Decyzja należy do Ciebie... :) Pozdrawiam.

"proszę", może da się przenieść za "tylko".?, niechby była maleńka pauza po tym wersie.... Sympatycznie i w sumie... jakże życiowe.... :)) Pozdrawiam.

W końcówce "powiało" angielskim humorem i... zastanawiam się, dlaczego, dobrej/szczęśliwej podróży, akurat po francusku.... Już wiem, że warto do Ciebie zajrzeć.

Mamma mia... "upchałeś" w treść niemało, no i... jak to dobrze, że dzisiaj s o b o t a... :) Życzę 'owocnego' zaciskania kciuków, w czasie wieczornych rozgrywek ME. Pozdrawiam.

Dziękuję Ci... i odwzajemniam... :) a za wyjaśnienia, bardzo dziękuję.

W moim odczuciu, podtytuł lepiej "zagrał" z treścią, niż tytuł główny. Skusiłabym się, mimo wszystko, na rozbicie tego 'wieżowca' słów. Temat ważny, bo dotyczy naszego kraju i... dzieci, które żyły w "złym"/nieodpowiednim czasie. ... matki szukają... dzieci . . . . . żadnej matce nie życzę takich chwil. Temat niełatwy do 'opisania' w wierszu, ale fajne jest to, że ktoś próbuje. Pozdrawiam.

... z tymi słowami zgadzam się. Hej.

Inwersja na samym początku wydaje mi się niepotrzebna. Całość zainteresowała, ale widzę możliwość 'odchudzenia' treści o zbędne, wg mnie, drobiazgi. Trochę inaczej układają mi się wersy i... nie powielałabym tytułu w puencie. Czytam 'po swojemu', to jakaś tam wersja zapewne. Wybacz mieszanie, ale czasem jakaś treść skusi, po prostu. "ukośniki" pomijałam. Femme fatale mówisz że przynoszę zgubę tracisz zmysły gdy tańczę wyznajesz uczucia obiecujesz codziennie spełnić życzenie nad rzeką niczego nie pragnę namiętnie kusić nie chcę skończyć jak ... i wracam do tytułu Pozdrawiam.

Fajna puenta. Pozdrawiam.

Tytuł, bardzo "misię"... ale w treści... wyżej, to, co na 'nie'. Waldemarze, pozdrawiam... :)

Czuję podobnie.... :)

Miło mi to czytać, naprawdę.!

Masz rację, Duszko. Dobrze, że bronisz swoich myśli.... tak trzeba. ps. śliczny pseudonim.

Tak właśnie wygląda "upał", dobrze go 'scharakteryzowałeś'. Puenta bardzo mi się... podoba. Pozdrawiam.

Duszko, to mini jest bardzo fajne, rzekłabym... 'kreatywne'... ;) zostawiać pocałunki pod stopami, świetny pomysł, ale... dla mnie, niekoniecznie powtórzenie "idąc" w pierwszym wersie. Drugie "te", można by wyciąć, bez szkody dla 'reszty'. W kolejnym wersie natomiast, zasugeruję wyrzucenie "a", plus maleńka zamiana.. "za sobą".. o wers niżej, a słowo.. "zostawisz".. dać wers wyżej. To drobiazg, ale 'zniknie', zostawisz - rozdawaj. Mini Twoje... :) moje czytanie poniżej, bo treść 'magicznie' zatrzymała. Proszę o wyrozumiałość za moje 'tasowanie'. Pozdrawiam. Idąc kochaj te stopy i skrawki drogi pod nimi ślady ich pocałunków zakwitną i ogród miłości zostawisz za sobą rozdawaj pocałunki idąc

A zaczęłam już krążyć w zupełnie innej sferze. Góry, ach... góry... :)... na ten temat mogłabym rozmawiać... W treści, niby "zwątpienie", ale przecież ono powoduje wezbranie sił/wiary w nas samych, by po wybojach, małymi krokami dojść na sam szczyt. Wspinanie się nie jest lekkie, niestety, ale można życzyć peelce nieskomplikowanych dróg, tak w ogóle. Pozdrawiam.

Ładnie, po prostu fajnie, bo bezpretensjonalnie... jeśli można, maleńkie 'ale'... dla mnie.. "gdzieś".. podpowiada, że.. "raz tu raz tam"... dlatego 'drugie' usunęłabym. Pozdrawiam.

MaksMaro... ten "wiosenny spacer" jest bardzo dziewczęcy, widzę w nim bardzo młodziutką osóbkę i w zasadzie pstrykam jej fotkę w mojej wyobraźni, i widzę wyjęte z treści.. kokardę, wstążkę, sukienkę w grochy, i buciki w paski.... :) Myślę, że ma w sobie bardzo dużo radości... :) Pozdrawiam.