Nata_Kruk

Taki reset, to świadoma i konkretna decyzja, czasami takiej trzeba. Pozdrawiam.

Takie pisanie muzyki do wiersza, to na pewno niezła frajda... to, o czym piszesz, na pewno znajdziesz w sieci. Wydaje mi się, że zgoda raczej potrzebna, jeśli chcesz wyśpiewać własną kompozycję, ale z zapożyczonym tekstem... w domu dla siebie, ok. ale w miejscu publicznym... (?)

... fajnie by było, tzn. częściowo pewnie tak jest, ale ile 'inszej inszości'.

Zarysowałaś treścią niezłe kółko.... 'niby' niedomknięte wiersze starszą porannym niebytem, czeluścią, rzec by można, w której siedzi/tkwi peelka, ale mózg pracuje, stąd "aktywności"... Głowa chłonie - emituje i zawsze jest w nasłuchu... a to sprawia, że słowa 'kleją się' do papieru. To także pewnego rodzaju 'ucieczka'. Dobrze oddany stan/stany i moje klimaty. Pozdrawiam.

Kb... tytuł "zanikanie", nic chciałbyś pierwszego wersu wg 1,2,3.. itd... byłoby fajne przejście z tytułu w treść. A treść na plus... "grubsza" fraza, szczególna. Pozdrawiam.

Pani Danuta Szaflarska, była dla mnie wyjątkowa. Innych ulubieńców też mam. Pozdrawiam.

Iwono, słowo "umarł" w tytule, wydaje mi się nieco przesadzone, za mocne, ale mogę się mylić... buu... natomiast podoba mi się.. żebym była silniejsza.. jednak dla tego odlotu, otworzyłabym okna, nie tylko jedno okienko. Jak lecieć, to z całą siłą... :) Poniżej, moja kombinacja... wybacz mieszanie. Pozdrawiam. Bóg zamilkł dla mnie żebym była silniejsza umknął nie pozostawiając śladu zaledwie lekki podmuch otwieram okna odlatuję

Bożenko, w Twoim wierszu podoba mi się bardzo delikatność, z jaką podeszłaś do tematu. To na pewno na plus.! Chciałabym, dla pozbycia się podwójnego.. "wczoraj".. zasugerować tytuł.. to było... i treść zaczynałaby się od słowa.. "wczoraj".. Co ty na to.? Drugim drobiazgiem, który w jakiś sposób kole mnie w oczy jest ... tak próbowałam czytać... może drastycznie inaczej, ale próbowałam. Sorry. Pozdrawiam. nie pociesza niepokój gdy dotyka miejsca odszedłeś wczoraj wbrew mojej miłości

Pia... Krzysztof wstawił w wierszu interpunkcję, wg niej czytałam i teraz dostrzegłam, że powinny być jeszcze przynajmniej dwa przecinki.. po słowie.. "zabije" i po.."do zdobycia".. bo za nim jest "ale". Rozpiszmy 'w ciągu' cząstkę, o której piszesz... (...) ale to /nic/ nie zmienia, i jest /kłamstwami/ że kochasz mnie, bo ktoś /tak/ nazwał takie uczucie miłością, (...) ... dla mnie, bardziej pasuje/lepiej mi się czyta.. niczego, kłamstwem oraz bez "tak".. i bez przecinka przed "i" Ty podałaś... plus interpretacja... ale "zgubiłaś" słowo.. "miłością".. które jest częścią wypowiedzi. Dopiero po nim jest przecinek. Mając na uwadze 'całość' tego fragmenciku, naniosłam uwagi. Czy słuszne, może... nie kończyłam filologii polskiej. Próbuję wczytać się w słowa i zostawić kilka słów pod... a wiersz Krzysztofa, poczekajmy na niego... :) Pozdrawiam.

.. ależ małe literki dałeś, "musiałam" mikroskopu użyć... ;) Wkradł się przecienek przed "i". Treść świetna, jak i końcowe czekanie, dwa i pół metra pod.... Tytuł niepokojący i bardzo pasuje. Niuanse zaznaczyłam w okienku wiersza, to naprawdę drobiazgi. Pozdrawiam.

... zaciekawiła treść, wrócę jutro i napiszę coś więcej... Na razie, pozdrawiam.

Bożeno... dziękuję... :) ale... tak wyszło, że jest, a o drugim nawet nie myślę, trzeba by pisać, a u mnie nie sypią się... Janko... Tobie także za słówko dziękuję... :) ale chyba bardziej za 'wspólną' radość.. ;) Oczywiście... można, można... ja nie Harlan Coben... Tak więc, zaklepane. Pozdrawiam Was serdecznie.

Uroczy wierszyk o "nieweniu".. ;) to się zdarza wielu z nas. Pozdrawiam.

Krzysztof... matematyki nie przeskoczymy, plus minus, jednak daje pewną różnicę i jak mogłoby być, gdyby były minusy, wolę nie myśleć.... chyba lepiej, że ich nie ma. Poza tym, pisano już tyle próśb, propozycji do Mateusza... mnie by chyba głowa spuchła, żeby to wszystko ogarnąć, no i... nie da się wszystkim dogodzić, bowiem zawsze znajdzie się jakiś malkontent. Co do drugiego pytania... bardzo, ale to bardzo uogólniłeś, nie rozwijam myśli, ponieważ mogę gdzieś zboczyć. Dorzucę tylko... że od czasu do czasu próbuję zachęcić innych do 'komentowania', bo co innego można tutaj zrobić... a może przesadzam... nie wiem....

... niech stają "siły" na Twojej drodze, zawsze i w każdym zakątku, gdzie się udasz, nie omijaj ich.! Wówczas przekonasz się, że żyjesz... :) Dziękuję za wierszowaną odpowiedź.!... :)

Całość bardzo ciekawie "gra" mi w zmysłach, sporo obrazów 'kreśli mi się", zalegają gdzieś w zwojach pod wpływem obserwacji. Świetne trzy pierwsze wersy, ostatni dopełnia I-szą strofkę, jest w porządku. ... no i puenta oraz... spulchnij swój czas... . . . :) Całość 'leży' w moich upodobaniach. Pozdrawiam.

Ukłonik, dla wiersza. Tak właśnie jest z niektórymi wierszami, jak w tym, który miałam okazję teraz przeczytać. Nic więcej nie dodam... całości, plusik. Pozdrawiam.

... jeżeli lubisz tak pisać, pisz... to wszystko. Jednemu to, drugiemu tamto... mnie się podoba. Do tego forma sonetu... za sto lat i ja spróbuję.... ;) Pozdrawiam.

... za treść... :)

Henryku, ale szczegółowy opis, do tego 'marszowo, równo' i nie na błahy temat. Fajny wiersz... :) Pozdrawiam.

Piękny.. "ślub".. bo w lesie, oczywiście nie tylko dlatego... Koisz słowami, nie brak Ci wyobraźni i można się w niektórych weselszych treściach... najzwyczajniej.. pokołysać, w tej wyżej na pewno. Pozdrawiam.

Bardzo ładna i pomimo.. stycznia.. niosąca dużo ciepła, prośba. Nie przeszkadzają jej nawet "przecinki dymów" i "bure ulice"... :) Pozdrawiam.

Hej hej magiku, Kluczniku.. jeżeli umiesz, rzuć tymi promieniami magii, w każdy punkcik zapalny.. ;) i w każdego człeka, który mąci nam w "naszym domu". Dla mnie pierwsze dwa wersy dały początek czegoś interesującego, ale dalej poszło w rymy... tzn. można i tak... Pozdrawiam.

.. coś mi cytowanie nie wchodzi... "zginiemy wszyscy czy może w ratach" . . . . . te.. raty.. mnie rozbawiły... :) W wersie... "czy glob nasz pęknie".. uciekło Ci.. "z". Jeżeli nadejdzie rzeczony.. koniec.. chyba wszystko zadzieje się tak, że nie będzie czasu myśleć, może.. może.. niechby wymiotło całe zło, bo glob już pęka od tego... a po wszystkim, ziemia i tak się odrodzi, tak myślę. Końcowa niezapominajka, uśmiecha się do mnie... :) Pozdrawiam.

Marcinie, dziękuję i szepnę... masz rację, fajny moment/chwila, trzymać w dłoniach "własne dzieciaki" i... tak jakoś dziwnie się poczułam w pierwszej chwili... Pozdrawiam... :)