Paulina_Murias

El mundo invisible me rodea Yo vivo en su sueno dónde están mis suenos estoy buscando para usted entre las esquinas de silencio Mis manos tocan Su hoja de sombra me penetra sintonía nacido de la madrugada tus ojos mis pies tan ligeros bajé la cima de la nube recuerdos flotaban como una hoja en un espejo de agua pero mi rostro aún brilla en la ilusión de cristal "Niewidzialny Świat" Niewidzialny świat otacza mnie żyję w swoim śnie gdzie jesteś moje marzenie szukam ciebie pośród zakrętów ciszy dłonie moje dotykają tafli twego cienia przenika mnie melodia zrodzona z brzasku twego spojrzenia stopy moje tak lekkie jakbym stąpała po chmur szczycie odpłynęły wspomnienia jak liść po lustrze wody choć moja twarz jeszcze lśni w krysztale iluzji Musiałam po hiszpańsku :) lubię to brzmienie:)

@makarios_ Powiew nowego dnia jak dotyk anioła co każe działać Modlitwa poranna moja gotowość na powierzone zadania :)

Pierwszy powiew dnia obudził moje zmysły jak kwiat peonii na lustrze wody Stąpać pragnę dziś po krawędzi nieba gdzie radość zwykłych dni kwiatami w moich dłoniach A gdy wieczór splecie ciemną pajęczynę i owinie łąki dłonie moje złączę w wyrazie dziękczynienia

Szklany świat oczyszczony z prawości odzyskuje fałszywy blask Każda skaza na honorze kruszy szklane serca na milion odłamków pohańbienia Cisza rozpłynęła się w oceanie chaosu ale ja jeszcze wierzę nie spalę za sobą wszystkich mostów

@Hare_Hari La vie est belle :)

@Gifted_Mate "Masz w sobie wszystko co trzeba" - definicja miłości Jest coś poruszającego w tym wierszu. Pozdrawiam:)

Ścieżki donikąd jak warkocze nasze losy splatające U kresu dróg czekał na nas słomiany dom i błyskawic rozlane mleko na niebie Czas skuty lodem uśpiony pod białą pierzyną zimne poranki dni i noce a na dworze słońce Czy pęknie kiedyś lustro jeziora bym mogła orzeźwić duszę nadzieją?

@Hare_Hari Akurat w tym wypadku "napisało się" pod wpływem chwili, jako dokończenie wcześniejszych przemyśleń, tj. powyższego komentarza :)

@zamiatacz_ulic Myśleli że wskazówki przeznaczenia Bóg odwróci Lecz nadeszła jesień I przykryła rdzawym płaszczem Marzenia

@Elżbieta_Zadrożna "To cały wszechświat. Więc dlaczego nie ma w nim miejsca dla nich". Wszechświat rządzi się swoimi prawami:) P.S. Pięknie napisane:)

@Elżbieta_Zadrożna Dzięki:) Magia unosi się dziś w powietrzu :)

noc wytopiła moje rzęsy z żelaza a jednak tęczówka jeszcze chłonie za szybą akwarelę uśpiony deszcz odnalazł drogę pośród zimnych gałęzi i pohukiwań sowy wstęga wiatru przecięła ścianę zbudowaną z kropel uginają się zbudzone świerki oddając pokłon Najwyższemu rozmyty świat gasi pragnienie moich zmysłów gdy niewidzialne nabiera zapachów i kształtów

@Elżbieta_Zadrożna A czy to nie jest tak, że kobieta odkrywa przed mężczyzną niebo jako, że z natury jest bardziej uduchowiona a mężczyzna odkrywa przed kobietą ziemię jako, że twardo po niej stąpa? Wyobraźnia, uczucia przeciwko racjonalnej wizji świata. Mężczyźni no cóż, bardziej przyziemni ale ktoś nas musi ściągać w dół gdy za wysoko popłyniemy... A my ich leciutko unosimy do góry bo smutna byłaby szara rzeczywistość bez odrobiny fantazji... Równowaga musi być! :) Co o tym sądzisz Elu?

@bazyl_prost Coś w tym jest:)

@bazyl_prost :) Nie powinnam się śmiać ale skomentował Pan uroczo:) Ma Pan cięty dowcip:)

@bazyl_prost "Jakie to ma znaczenie, czy Bóg mówi do nas z krzaków ciernistych, czy z pachnących kwiatów!" (św. Franciszek Salezy). Oto moje skromne zdanie:)

@zamiatacz_ulic Zagadkowy, tajemniczy wiersz:)

Wychowałam sie w krainie Gdzie brylanty błyszczą W Słońca porannym tańcu Gdzie ocean Zawieszony na suficie płacze Kryształowymi łzami Strzegą mnie pierzaste anioły Gdy unoszę stopy W poszukiwaniu antidotum Na śmiertelność Tego przemijającego świata Granice tego królestwa Wyznacza moja wyobraźnia Utkać mogę złoty kobierzec Nawet ze smutnych lnianych nici Tańczy moja igła I wyczarowuje Gobeliny pełne światła http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f2/JWW_Ophelia_1889.jpg

@bazyl_prost Wręcz przeciwnie :)

@zamiatacz_ulic "Złamane serce jest niczym rozbite lustro, lepiej jest go zostawić w takim stanie jakim jest niż ranić się próbując je posklejać".

Z nad sztalugi moich marzeń Uśmiecham się Biorę do ręki pędzel I muskam paletę barw Po jaśniejszej stronie Oddycham szeptem brzóz Westchnieniem polnych traw Karmię mą duszę Kwiatami wiśni Jak bramą raju Wdycham zapach Obecności Pana Którym nasączony Każdy atom świata Bóg rzeźbi moje myśli Daje im tchnienie życia I do chmur się wznoszą Jak rajskie ptaki Odczarowane z zaklęcia

@Elżbieta_Zadrożna Udany tryptyk:) Przypomniał mi się mój stary wiersz czytając pani utwór: Samotność zacisnęła zimne palce Na moim ramieniu W odbiciu moich myśli szukam przyjaciela Co zdmuchnie z moich warg Niemy krzyk tęsknoty W zapachu bzów szukam duszy Co zgasła nim ogrzała mnie płomieniem Zanurzę się w poświacie księżyca I zgaszę wszystkie gwiazdy łzami Może Bóg zapalając je na nowo Ukarze mnie i rozsypie mi nad głową Miliony błyskawic co spopielą serce Miałam kiedyś serca dwa Co były lustrzanym odbiciem Zagraj wietrze jeszcze raz tę melodię I niech usłyszę jeszcze raz śpiew nocy Wołanie poprzez cienie

@Hare_Hari Jak na pierwszy wiersz naprawdę cudowny. Każdy poeta chyba pamięta ten moment gdy po raz pierwszy poczuł muśnięcie natchnienia, potrzebę spisania swoich myśli, marzeń, przemyśleń. Życzę powodzenia na tej nowej drodze, oby natchnienie nie opuszczało:)

@Hare_Hari Po prostu lubię taki styl pisania, lekki, romantyczny, eteryczny. P.S. Pierwszy wiersz opublikowany czy pierwszy w ogóle napisany? Pozdrawiam:)

@Hare_Hari Osobno te słowa niewiele znaczą ale połączone w całość zachwycają. Pozdrawiam serdecznie:)