Paulina_Murias

"Chopinowska piosnka płynie W księżycową dal, Niby skarga płynie cicha, Niby łzy i żal. Na powietrza srebrnej fali, Płacze, tęskni, drży, Przywołuje z zapomnienia Dawne widma, sny" (Artur Oppman) Kochał Chopina bardziej niż Mozarta czy Bacha. Nigdy nie pytałam dlaczego. Znałam odpowiedź. Każda nuta wznosiła na wyżyny istnienia. Prawie fizycznie czuł ich słodko gorzki smak gdy zanurzał się w melodii napisanej przez Boga ręką człowieka. Nic nie istniało poza palcami dotykającymi klawiszy. Kradł dostojeństwo ciszy i oblekał w nie utwory. Płynęły nocturny, unosiły się walce ponad rzeczywistością. Każdy oddech hołdem, każdy ruch ukłonem. Ze śmierci ciszy rodził się świat dla wybranych. Wybrańcy rozumieją po co umiera cisza. Nuty wyfruwały przez okno jak ptaki i wznosiły się do chmur zmuszając je do odsłonięcia słońca. Śnił o krainie utkanej z nut, zasłonie przed światem słów. Mówił do mnie mową aniołów. Muzyką. Lubiłam patrzeć jak dotykał fortepianu, jak dawał mu życie, wciąż na nowo. Patrzyłam na coraz bledszą twarz na polerowanej powierzchni, coraz słabsze palce które próbowały przedłużyć istnienie melodią. Spokojne ściany doprowadzały do szaleństwa, jakby kazały pogodzić się z rzeczywistością. Fortepian przykrywa kurz milczenia; wróć, nie dokończyłeś nocturnu...

"W ciszy twoje serce znajdzie odpowiedzi, których rozum znaleźć nie potrafi" Przez dziurkę od klucza Wlewa się do pokoju cisza Zbierz wszystkie Jej ziarenka w dłonie I posyp nimi moją głowę By uśmierzyć bezład myśli Okno szczelnie chroni Przed głosem postępu Cztery ściany naszego świata Każda sosna szkłem zakneblowana Staje się niema Schowajmy się przed Chaosem niecierpliwych dni I roztopmy nasze dusze W blasku świec Utopmy słowa w spojrzeniu Połączmy serca w uśmiechu

@Mirosław_Zapała Piękne!

@M_Patriota Bardzo podoba mi się pański styl pisania, naprawdę warto pochylić się przez chwilę nad pana twórczością. Bardzo się cieszę, że pana "odkryłam":)

Rozcinasz łzami mrok Lecz odradza się Gdy unosisz powieki Każdy wdech Zanurza Cię Coraz głębiej W ocean Zasłoniętych okien Co chce Ci powiedzieć Bóg Ścieląc trupami Martwych myśli Wszyskie ściany Ciszy Twoja dusza tonie Jak malarz Pozbawiony wszystkich Palety barw W smutnym obrazie Szarych plam

@Mirosław_Zapała Wstyd się przyznać, nie czytałam Tolkiena ale kiedyś na pewno nadejdzie ten dzień:) Dziękuję za piękny komentarz:) Pozdrawiam:)

@aluna Ale my poeci (oby nie było nadużyciem nazwanie siebie poetką) potrafimy zamienić prozę w poezję czyż nie? "Dopóki nie poczujesz się nieszczęśliwy, nie narodzi się w tobie poezja! "(T. Różewicz) Nie poddawaj się! Może właśnie rozpoczął się nowy etap w twoim życiu, który zaowocuje nowymi pomysłami literackimi? "Spokojnie pisz do końca swe wiersze klasyczne, Które wtedy są dobre, gdy cierpisz w milczeniu" (J. Lechoń) Pozdrawiam jeszcze raz:) Paulina

@aluna Z sensem napisane więc zmusza do głębokich przemyśleń:) Pozdrawiam:)

@aluna Przyłóż rękę do serca Ogrzej swoją dłoń I dotknij tych Co Cię otaczają A ciepło powróci Do serca Twego I rozgrzeje nadzieję Na nowo Pozdrawiam serdecznie:)

Stąpa lekko Po mgły poduszce Pani Wiosna Rozpościerając Swoją barwną szatę Po nagich łąkach Kroczy jak dama Na spotkanie wiatru Wyciągając dłoń Do pocałunku Na powitanie Pieści włosami Uśpione stworzenia Budząc je do życia Jak za dotknięciem Czarodziejskiej różdżki Lodowa Pani Zgubiła swój welon Lecz kiedyś powróci Na powtórny ożenek Ze smutnymi konarami I zwiędłymi liśćmi

Skruszyłeś kajdany Zakute przez czas Wytopione przez Przeznaczenie I uwolniłeś od ziemskich Okowów miłości Swoją duszę Wyrwij z mego serca Głuchy dźwięk Opadających więzów Bo nie do zniesienia Taka wolność Co krępuje dłonie Tęsknotą

@Gryf Piękny! Pozdrawiam:)

Tańczy blask i tańczy cisza Na rozstaju dróg Świetlisty Anioł Rozpościera swoje Skrzydła I unosi się wysoko By zobaczyć świat Poprzez chmury Jak przez kryształowe Szkiełko Ujrzał dziewczynę W białej sukience Zbierającą maliny I nucącą piosenkę Zakochał się w głosie Tak czystym i dźwięcznym I zakochał się w warkoczach Jak łany pszenicy Łzy popłynęły rzęsiste Po twarzy anielskiej Bo Bóg już wyznaczył Dla niego miejsce

@koala_ Nawet nie od czasu do czasu:) Zawsze...:)

@koala_ Rozmarzyłam się :) Pozdrawiam:)

Podoba mi się Pani wiersz:) Celny opis "oddechu wiosny" pozdrawiam:)

"Ci, których kochamy, nie umierają, bo miłość jest nieśmiertelna." Jak słodka rosa Co wypływa z kielicha Księżycowego kwiatu Wypij jedną kroplę A będę żyła wiecznie W Twojej pamięci Wyschły łąki zroszone Żarem letniego deszczu Nie zostało nawet kropli Ambrozji Odejdę jak mgła poranna Przegoniona przez Pierwsze brzaski Wschodzącego Słońca Szukaj mnie w śpiewie wiatru Będę Ci nuciła pieśń O miłości co nie umrze Lecz rozwinie skrzydła W wieczności

Otoczeni murem Zimnych ulic i szarych bloków Nie dostrzegają harmonii świata Płynąc z nurtem wieku Nie widzą że Wszystkie atomy świata Oczyszczone z ludzkich słabości I w całość połączone Tworzą źródło miłości W dniu stworzenia Rozlane po ziemi Rajem nazwane Skrusz Boże ten mur Co otacza serca By wreszcie odkryto sens Ludzkiego istnienia

Słowa poety mają być Jak serca bicie Duszę w przestworza Unosić I nadzieję dawać Bóg dał mi do ręki pióro I nakazał zamknąć W kryształowej kuli słów Całe piękno tego świata Niech więc tańczą Słowa jak kwiaty Na mojej kartce papieru Zrobię z nich piękny bukiet Zroszony łzami zachwytu Nad geniuszem Pana

Moje oczy pokaleczone Przez zwiędłe idee Cmentarzyska nadziei Nowoczesnym życiem Nazwane Umęczona dusza Każdego dnia prosi O uwolnienie Od kajdan XXI wieku Bieguny zamienione miejscami Dawno dawno temu Odwróciły do góry nogami Wpajane od wieków Wartości Wchodzę w kryształowy strumień Moich marzeń I obmywam je starannie Z brudu tego świata

"Mało kocha ten, kto potrafi wyrazić słowami, jak bardzo kocha" (D. Alighieri) Ale Pani jest najbliżej ich odkrycia:) Subtelny i pełen uroku wiersz Pozdrawiam;)

Pewnego dnia Ze zdziwieniem zauważyłam Szaleńczy bieg tego świata Ludzie spieszą się Goniąc wiatr Który wciąż wymyka się Z ich rąk Klepsydra czasu zwęziła się Pozostawiając niedosyt Ulotnych chwil Spokoju Bóg zmienił moją Ścieżkę przeznaczenia Ukształtował dla mnie Duszę innego świata I pozwolił narodzić się W plastikowych czasach Codziennie szukam wyjścia W murze bez bram Tego świata

@zamiatacz_ulic "Przypadkowo, dobrane cząstki, nie wiadomo, Czemu i poco, oddziaływują na siebie, w Ten, niezbadany sposób, jedna na drugą, Druga na Pierwszą, są w tym samym czasie, I tym samym czasie,ich nie ma, krążą po orbicie, Lecz orbity, też nie ma, jest tylko nasze złudne, Przeczucie, tyle na ten temat, By się wydawało, że można, powiedzieć, ale Czy jest to prawdą, Dwoje ludzi, innych, Kobieta i mężczyzna, SPLĄTANI, ze sobą, przypadkowo, przy najmniej, Na To wygląda, też krążą po orbicie, w tym wypadku, SŁOŃCA, razem z Księżycem, i, nagle,może się obudzili, Może zasnęli, byli i nie byli, Obrazy, jedynie w nich samych zostały, Obrazy, które przetrwają SŁOŃCE, Splątani ze sobą, z Ziemią, Księżycem i BOGIEM." I znów zaczarował pan rzeczywistość:)

@zamiatacz_ulic I znowu moja dusza Nuci pieśń radości Rozpalił pan płomień Mojej wdzięczności Dziękuję jeszcze raz:)

@zamiatacz_ulic Uczucia to sedno naszego człowieczeństwa, boimy się odsłaniać nasze wnętrze z obawy przed reakcją. To ludzkie. Całe życie człowiek szuka czegoś, czego mu brakuje - Miłości. Często jest to podświadome. Gdy kochamy czujemy że spełnia sie do głębi przeznaczenie człowieczeństwa. Nie uświadamiamy sobie, że dopiero ta czysta bezinteresowna miłość wypełnia naszą pustkę, bo człowiek został stworzony aby bochać i być kochanym. Nie mówię tu o miłości romantycznej, mówię o tzw. caritas - miłości do bliźniego. A co do upodobań literackich, nie mógłby pan lepiej określić moich preferencji literackich: "Harmonia, w Świecie mnie pociąga, lubię, gdy drzewo z wiatrem, rozmawia, A wiatr, drzewu opowiada, o lądach, jeszcze nie odkrytych, gdzie był, a gdzie Jego, jeszcze nie było, ot tak specjalnie, by było naturalnie, Drzewo, bardzo lubi te opowieści, lecz nawet dla nich, nie wyrzeknie się, KORZENI. Podróżuję z wiatrem, razem z nim, z ptakami wzbijam się w czyste niebo, W szumie wody rzeki, słucham opowieści, o Wiośnie, o Nadziei". Niesamowite, jakby pan czytał w moich myślach... Więc jeśli ja jestem wróżką, to pan jest czarodziejem... :)