Paulina_Murias

I już zawsze Będę Cię szukać Boże Pośród obrazów i słów Nawet tych niewypowiedzianych Bo w milczeniu serca Więcej kryje się mądrości Niż we wszystkich Pełnych wiedzy księgach Mądrość bowiem Jak piękny kwiat rozkwita Gdy ziarno wiary Padnie na grunt podatny Rozum niczym wiatr Co ziarno przegania I nie pozwala rozwinąć się Prawdzie W ciszy będę szukać Twoich znaków Opierając się sile wiatru Bo któż nie jest silny Kto jest z Tobą?

Ożyw moje sny tęczo poranna Nasyć prawdziwymi barwami Blade bukiety moich marzeń Niech rozwiną kielichy I zaczną pić rosę By nie umarły Ja będę dalej Przemierzała łąki Na skrzydłach czasu W poszukiwaniu Jasnego kwiatu Wieczności Oznaczasz Boże Prawidłową ścieżkę Mnogością ostów I dzikimi różami Nie znajdzie Bramy wiecznego ogrodu Ten kto ma dłonie gładsze Od płatka kwiatu

@bazyl_prost Dziękuję za przedwczorajszą konwersację, wreszcie mogłąm się wyżyć poetycko:)

@bazyl_prost :)

@bazyl_prost Wiem, wiem mentalne średniowiecze

@bazyl_prost Jutrzenka złota to ścieżka Po której codziennie próbuję stąpać A drogą MIŁOŚCI idziemy do Boga

Rozbiłam szkiełko mędrca I sercem poznałam Cały ogrom tego świata Jak jasny mój umysł Który czerpie Z nieskażonego źródła Poznania Jak czyste moje oczy Co przeglądają się W krysztale prawdy Ja swoją wiedzę czerpię Z diamentowego odbicia jeziora Z wieczornej melodii Tańczących drzew Ze zmiennej toni nieba Za rękę prowadzi mnie jutrzenka Odkrywając przede mną Wszystkie tajemnice świata

@Mirosław_Zapała Wow! Pięknie:) Pozdrawiam:)

@zamiatacz_ulic Moja dusza również Niczym rajski ptak uleciała Gdy pana słowa przeczytałam Dziękuję:)

@bazyl_prost Miłość kluczem Co otwiera wszystkie drzwi Do zrozumienia świata Kiedy kochasz Piękne twoje dłonie Co rozdzielają dobroć Jak chleb Pomiędzy wszystkich Swoich braci Miłości szukasz Na wszystkich Swoich drogach A miłością Bóg W najczystszej postaci

@bazyl_prost Świat za Styksem Ograniczasz Ludzkim umysłem Wznieś się wyżej Od istot Co wraz z nami Do królestwa zwierząt Należą Bo nie tylko częścią A głównym eksponatem Przyrody jesteśmy Dotknij świata Każdym zmysłem Znajdź bramę W murze co otacza Życia iluzję I poprzez piękno Odnajdziesz prawdę Ukrytą w każdym Atomie świata

@bazyl_prost Śmierć jak pomost Po którym płynie dusza Na drugi brzeg Na spotkanie tego W co wierzyła

@bazyl_prost Powłóczysta szata nadziei Oblekła moje zziębnięte serce Zbyt mroźny ten świat Może uda się go jeszcze ogrzać Napełniając je ideałami Nim do reszty skuje go lód Wszystkie Boże drogowskazy Połamała śnieżyca A ja tak chcę Odnaleźć swoje miejsce Pośród zasp Jakie powstały Przez całe moje życie Ale wierzę że dopóki Czas nie rozpłynie się w wieczności Nastanie wiosna I odrodzi się nadzieja Na patrzenie Z najwyższej perspektywy Miłości

@bazyl_prost dużo w tym goryczy, może warto popatrzeć na świat z innej perspektywy?

@bazyl_prost Szukamy tylko często gubimy właściwe ścieżki, może w tym tkwi sedno?

@bazyl_prost Nikt nie zamknie mnie W klatce z moich snów Ja będę przemierzać doliny Jak niepokorny wiatr Porywając za sobą Zwiędłe liście Nikt nie wytopi Na moich ustach Metalowej kłódki Pokory Wobec świata Co dawno zgubił Ideały Ja wykułam moją wolę Z marmuru W której rzeźbi Bóg Jedyny właściwy Artysta ludzkich Marzeń

Dokładnie, nie ma jednej regułki, bo dla każdego jest czym innym. Proszę nie tracić wiary:) Na przekór wszystkim :) Czasem trzeba iść pod prąd:)

@bazyl_prost Dokładnie:)

@bazyl_prost Miłość jest jak Drugi świat równoległy Do Ciebie należący Drugie życie Widziane szklanymi oczyma Idealne dla twojej Strudzonej duszy Co po latach poszukiwań Odnajduje swój dom Na tym drugim świecie I choć czasem Cienka życia nić przecięta Przez przeznaczenia ostrze Dziękujesz Bogu Za każdą sekundę szczęścia I drwiąc z rozumu Wierzysz że śmierć to Początek

@bazyl_prost Jakże kruche me marzenia Każdy dzień może We krwi je utopić Więc żyjmy tak Jakby jutro Nie do nas należało W tym piękno i istota Śmiertelności

@bazyl_prost To także eliksir życia, choć faktycznie przypomina o śmiertelności:)

@bazyl_prost Choć jeszcze daleka droga?

@bazyl_prost Syriusz się nie obrazi, to mój ulubieniec:)

Nawet deszcz smakuje inaczej Każda kropla topi serce W tęsknocie Drąży przepaść wspomnień Miesza się z ołowiem Migoczącym na twarzy Jeden jedyny taki Co potrafił Gwiazdy za dnia Zapalić

W usta wlewa się Niemy okrzyk zachwytu Nad atłasem nieba Skropionego srebrnym pyłem Ta noc tak dostojna Jak królowa Co swój płaszcz rozpościera Nad ziemskim podnóżkiem Sosny tańczą z gracją W rytmie melodii wiatru Której Bóg autorem Niebiańskie baletnice Otwieram okno By zaczerpnąć jeden haust Tej genialnej symfonii Odgrywanej tylko nocą