Maciej_Bacztub

Dzięki Tito za życzenia, fajnie że ktoś jeszcze pamięta. A co do muzy punkowej czy metalowej to mają inne teksty, ale i tak ciekawe skojarzenie.

Rosną krzyże w mieście śmierci Ściany domów nawiedzone Pajęczyny zdobią drzwi Krwista woda na chodnikach Umarł człowiek dla człowieka Po ulicach pełzną gady Zamarznięte małe dzieci Palą znicze dla swych matek Stary żebrak chodzi w szmatach Może jednak jest Mesjaszem? Pomnik czasu kończy rzeźbiarz W mieście śmierci nie ma życia.

A gdzie są dobrzy ludzie ? Harmagedon - walka dobra ze złem.

Ja przepraszam. Szanuję młodych ludzi i oni mnie fascynują. Mają mnóstwo pomysłów i swój piękny świat,a i jeszcze niewinność. Ta smarkatość to tylko o mnie pisałem a nie o innych. A tak tylko dla ciekawoski. Dzisiaj patrzyłem na wyniki jednego konkursu poetyckiego, na który wysłałem trzy teksy. Łączna liczba nadesłanych wierszy była ponad 900. No i wcale tak dobrze nie wypadłem. Mój nalepszy tekst klasyfikuje się na 421 miejscy, a najgorszy coś ok. 700 miejsca. Ale i tak nie jest źle, mogło być gorzej. Pozdrawiam -katcina-

To ja będę pierwszy Pani Dormo i myślę, że dajmy sobie już spokuj z tą dyskusją, ponieważ ona nie ma sensu. Cenię krytykę innych osób i niech tak zostanie. To prawda sam miałem kiedyś sokjarzenia z kolędą przez linijkę "piękna noc, długa noc', także sam się śmiałem. A jeśli coś źle powiedziałem, to przepraszam. I chciałbym dodać, że Pani krytykę bardzo cenię - mimo że tak nie wygląda. Niech Pani mi uwierzy, że z nią się bardzo liczę. Pozdrawiam -katcina-

To ja tego nie rozumiem. Skoro nie do mnie, to poco Pani pisałą pod miom wierszem. Wiem, że nie wszystkie moje teksty są fajne i dlatego się nie urażam. Jak każdy pisze raz lepiej , to raz gożej. No i każdy ma swój gust tak jak w tym przypadku. Ale nie mogę się z Panią zgodzić, że to kicz,a to tylko dlatego, ponieważ to jest tekst piosenki, którą grał mój zespół i publika bardzo lubiła tą piosenkę. Miała swój specyficzny i magiczny klimat. Skoro ludzie chętnie tej piosenki słuchali, to musi mieć jakąś wartość. Mój tekst nie będę sam oceniał, ponieważ był by subiektywnie zabarwoneyemocjonalnie.

Pani Dormo może masz doświadczenie, ale nie jestem gówniarzem żeby pewnych rzeczy nie zrozumieć. Ja piszę specyficzną pozezję, która łamie rymy i rytmike, choć nie zawsze. A noce lubią się powtarzać Pozdrawiam Was -Maciek-

Pani Mario tej nocy był ktoś jeszcze. Pozdrawiam -katcina-

Piękna noc, długa noc Zapalona świeca rozjaśnia mrok Ale i tak jest tajemnicza I cicha jak piękna muzyka Każdy szept wydaje się krzykiem Każdy dotyk pobudza dreszcze Każdy dźwięk nektarem dla uszu Każdy smak narkotykiem Piękna noc, długa noc Przywdziewam jej skromny ubiór Staję się uczniem ciemności Wtapiam się w jej czarne oczy Nikt mnie nie widzi Nikt mnie nie słyszy Bo ja ukryłem się w jej myślach Bo ja szybuję w jej duszy Piękna noc, długa noc Przekraczam jej nagie wrota Rozpoczynam powietrzny spacer boso Niebo zakłada swój gwieździsty krawat Należy dawać jej piękne kwiaty Należy o niej opowiadać Należy się jej nisko kłaniać Noc zbliża się Zakrada się do mego ciała Ogarnia mnie swoim uśmiechem Czuję jej chłód, naprawdę czuję ją Ona jest cudowna, ona jest moim cieniem Deszcz płacze, a ja tańczę razem z nią A ja krzyczę, a ja krzyczę Trwaj we mnie wciąż Trwaj we mnie, trwaj A ja krzyczę, trwaj.

Dzięki za komentarz i chciałbym powiedzieć, że każda ludzka rzecz ma coś w sobie... jak mysli

Witam. Narazie nie zdradzę o co tu chodzi, zostawiam mysli dla innych

Skruszyły się bladą tapetą Niewinne, oskarżone Zostały spalone W pożegnalnym rytuale czarownic Są skruchą pustych akordów Wydobywanych jękliwym szeptem Instrumentem antropologa Ugięły swój mocarny język Rozwinęły żagle na cemencie Płynąc starym szlakiem zamknięcia Są brakiem mojej codzienności Skamieliną zastygniętą w żywicy Pochowaną w bursztynowym ogrodzie Piszę testament Z okazji naszych urodzin Zdmuchując z tortu jej ostatnie świece. [sub]Tekst był edytowany przez Maciej_Bacztub dnia 08-04-2004 21:43.[/sub]

Ach te rymy i rytm. Wiem, że są ważne i wiem, że Dorma lubi jak są dopracowane.Ten wiersz nie był pisany rytmicznie i tyle.Ale cieszę się, że chociaż treść wam się podobała. Może innym razem wyślę coś bardziej rytmicznego. Pozdrawiam -Maciek-

Oyey tak się składa, że znam tą osobę i mogę dać sobie uciąć ręke, że Beata urzywa jenego nicka.

Nie mów, że zabiłem strach. Nie mów, że nic nie jestem wart. Coś schowałem na ten dzień. Chcesz to ujrzeć, nie rań mnie. Smutek w oczach kłębi się. Unieś mnie po za cień. Nie mów słów co burzą ziemię. Nie mów słów, które są więzieniem. Kraty w sercu - wyrwę je. Szantaż pada, tuli mnie. Ojciec śmierci gra chłopczyka. Co on ma, że go znasz? Cały dzień - jego czas, Widzę dobrze jego twarz. Już nie długo wyrwę się. Nic nie będzie takie złe. Tutaj tak, a tam nie. Nic nie będzie takie złe. [sub]Tekst był edytowany przez Maciej_Bacztub dnia 31-01-2004 21:07.[/sub]

Nie ma sprawy. Zapraszam wszystkich. Pozdrawiam -katcina-

Chyba nie pomyliłaś. Promyczek to światło, a słońce ogrzewa duszę. Pozdrawiam -Maciek-

Droga Natalio. Jeśli masz na to ochotę... to tak. Fajnie, że ktoś chce opalić swoją duszę - dla takich osób jak Ty, otwarte są niebiańskie wrota. Dobranoc -katcina-

Jestem dzieckiem białej gwiazdy Wolnym duchem w przyziemnym ciele Zostałem wodzem słońca Wyrywając dziurę z mego płótna Siedzę na dachu i obserwuję Drogę ducha na kryształowym niebie Jest to wolna, dzika przestrzeń.

Pisząc ten wiersz, w moich myślach powstał pomysł, który opierał się głównie na zabawie słowami. Lubię to robić. Może nie jest wartościowy i nie przekazuje on głębokiej terści. Ja miałem inny cel i zrealizowałem go. Pozdrawiam -katcina-

Miło mi, że ktoś docenił moją Twórczość. Pozdrawiam -katcina-

Podoba mi się olśnienie Autora, który zrozumiał kim powinien być człowiek. Podoba mi się też wyliczanka i symbol wahadła. Pozdrawiam -katcina-

Nie miałem okazji napisać coś od siebie, ponieważ była mała awaria poezji.org. Dzięki za komentarze, mam nadzieję, że inne wiersze też się spodobają. Pozdrawiam wszystkich. -katcina-

Przemija wieczność, zastyga w nocy Zatapia się w głębinach wód Kończy się wszystko co zaczęło Rozpoczyna się wyciszenie Przemija przyjaźń, powraca wróg Pan, który przywdziewa samotny strój Oczyma błądzisz po głuchym niebie Patrząc tylko na to co było Patrząc tylko, tylko za siebie Nie widzisz sensu w tym dziwnym świecie Nie widzisz siebie przez zagubienie Nie widzisz innych, bo nie ma Ciebie Przemija wszystko nagłym tchnieniem Jednym gestem, jednym spojrzeniem Stawiając pomnik pamięci na do widzenia Stawiając go w ogrodzie zapomnienia Przemija radość z zabaw słów Z toczonych bitew o dłuższy dzień Rozmazał się obraz dwóch przyjaznych dusz Rozmazał się on na skrzyżowaniu dróg Patrząc tylko, tylko za siebie Nie widzisz sensu w tym dziwnym świecie Nie widzisz siebie przez zagubienie Nie widzisz innych, bo nie ma Ciebie.

Witam. Teraz już wiem jakie są Twoje kolorowe myśli. To dla mnie zaszczyt, że zachowałaś ten wierszyk, w swoim ulubionym konciku na tym serwisie. Warsztat, to zależy, dla Ciebie jest nie dopracowany, a dla mnie jest taki jaki miał być.Jednak chciałbym wiedzieć co byś Monika zmieniła w tym wierszu? A może wtedy go poprawię i będzie świecił nowym blaskiem swieżości> Pozdrawiam -Maciek-