Grażyna_Kudła

Apostrofa pełna tęsknoty, bólu, żalu- wydawać by się mogło- nie do opisania, a jednak tak namacalnych w Twoim wierszu, Aniu. Pięknie, lirycznie. Pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

I cała nadzieja w tym, że to widzisz, Gamini. Ja też, czyli jeszcze nie jest tak źle, a pewnie jest nas jeszcze więcej. Dziękuję za przemyślenie pod moim. Pozdrawiam serdecznie. ps. dwa razy użyłam "jeszcze" w swojej wypowiedzi, jakoś złowróżbnie chyba ;)

o tak, Krzyś, pieniądz- jak każda materia- uleci i co nam pozostanie? dzięki za przemyślenie pod moim, pozdrawiam. :)

Ładnieś, Aniu, o tym chlebie naszym powszednim napisała :) Dziękuję i pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

w młodości Grażynia rodem z Rypina trzy razy dziennie jadała szpinak teraz z niej całą gębą Polka a trzyma linię jak Tour Eiffelka guziki na siłę dopina pozdrawiam, Grażyna :)

lecz autorce zmiennocieplnej ani śni się o kołderce cała lśniąca w łuskach gada za myszkami sobie hasa chce dogadać się z mikrusem biegającym z pełnym brzusiem by z dziurami spokój dała obraz wnet zacerowała nie chcesz słuchać łakomczuchu? to pozostań w moim brzuchu mniam! pozdrawiam :) Grażyna Ja też zmykam spod obrazu, nie jesteśmy w zażyłości przez pomyłkę też byś mogła wciągnąć mnie do swych wnętrzności a ja jeszcze chcę pohasać po jesiennej połoninie ale nim się tam wybiorę muszę zaszyć się w Szczecinie i przeczekać to najgorsze co ostatnio jest w przyrodzie bo choć woda mi nie straszna nie chcę w mętnej brodzić wodzie, ja chcę stąpać suchą stopą więc wyruszę po przygodę gdy się wszystko unormuje bym podziwiać mógł przyrodę a nie jakieś anomalia szkody niepowetowane trzeba czekać to poczekam bo to w straty mam wpisane. pozdrawiam serdecznie:) HJ na zażyłość pomysł mam niech już nikt nie hasa sam pójdźmy zatem na kompromis kołdrę można oddać w komis ogrzać się futerkiem myszki potem jadać z jednej miski po posiłku szukać przygód pełnych wrażeń no i wygód anomalia? już mnie ściska też nie lubię- dawaj pyska :))) pozdrawiam, Grażyna

nie uważasz Cezary, że trochę niedbały zapis wiersza? pomyśl nad interpunkcją; albo jest, albo nie ;) a co do treści- dużo tu tego: życie,świat,głód, wojna, trwoga- to dla mnie tematy na kilka utworów i myślę, że u Ciebie zbyt zdawkowo potraktowane, ale jeśli dedykacja- nie wnikam dalej ;) pozdrawiam :)

I słusznie, bez pracy nad związkiem, nie ma związku. Twoja mini, Aniu, to ciekawa metafora, bądźmy więc elastyczni. Pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

męska rzecz, być kobietą... tak śpiewała Alicja Majewska, a ja tak jej wtóruję pod Twoim :) peelka cierpliwie pielęgnuje swoją tęsknotę, a gra... warta świeczki... pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

pięknie Krysiu napisałaś pod moim; Ty potrafisz wnikać w serce całego świata, nie tylko drugiego człowieka; dziękuję za wzruszający wpis pozdrawiam ciepło, Grażyna :)

Słuszna uwaga, Aniu: bajkowy, marzeniowo- życzeniowy... a najgorsze, że zazwyczaj w tej sferze pozostaje; ps. nie wiem, Aniu, czy Krzyś dobrze radzi, tam jest "całodziennym", ups... ;) Pozdrawiam serdecznie,Grażyna. :)

racja, Krzyś taki certyfikat znajomości samej siebie, to kamień węgielny postrzegania; ps. nie mam w wierszu słowa "codzienny" :) pozdrawiam serdecznie Grażyna :)

Kiedy chciałem wniknąć w głąb to poczułem wiew i ziąb bo w obrazie tym u góry mysz wygryzła cztery dziury. Powstał przeciąg, przeciąg zgubny a ja jestem ciepłolubny więc zarzucam na grzbiet derkę i umykam pod kołderkę. pozdrawiam serdecznie HJ lecz autorce zmiennocieplnej ani śni się o kołderce cała lśniąca w łuskach gada za myszkami sobie hasa chce dogadać się z mikrusem biegającym z pełnym brzusiem by z dziurami spokój dała obraz wnet zacerowała nie chcesz słuchać łakomczuchu? to pozostań w moim brzuchu mniam! pozdrawiam :) Grażyna

chcę nauczyć się od nowa patrzeć na drzewa i kwiaty posmakować wiary w zapach i przyjazny dźwięk słowa dogadać się z własnym odbiciem zobaczyć swój pejzaż o gładkiej fakturze z uśmiechem na pierwszym planie wieczorem wyprostować plecy zmęczone całodziennym uczeniem się świata

aaa psik! aaa sio, katarze... :) to takie odczynianie, skutkuje w połączeniu z cytrynką i witaminką,na pohybel katarzysku ;) zdrówka, Jolu życzę :)))

Jaki piękny bukiet uwiłaś, Leo, chyba dla tutejszych poetów, bo tak mi "cuś" podpowiada... :) Pozdrawiam, Grażyna. :)

na peryferiach obecności taplam się w sztucznym towarzystwie przytulam do robo sapiens przesiąknięta chemicznie w nieistniejącym chaosie miasta wchłaniam normalność w tle rozproszona materią tłumu powoli zastygam plastikiem

dopisuję się do Magdy. hm. napisałaś wiersz tak, że nie sposób z nim dyskutować. i co więcej, rozwinięcia są zbędne po prostu. pozdrawiam Grażynko. po prostu dziękuję, Krzyś pozdrawiam serdecznie Grazyna :)

to zawsze cieszy autora, gdy czytelnik coś dla siebie odnajdzie dziekuję, Elizo pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

tylko nie znikaj, Madziu, obiecuję, że napiszę coś na pokrzepienie ducha, ciała, czy czego tam jeszcze... :) dziękuję, buziak

a ja tu widzę całą ludzką naturę ( tę gorszą i mającą się za lepszą, a z diabłem za skórą:)) wrzuconą do jednego kotła, może już piekielnego... :) tylko nie wiem, dlaczego na zwierzęcym bulionie ta zupa... chyba, że dla poprawy "smaku" :)) podoba się, pozdrawiam

Roztańczyłaś Wan, w subtelnym rytmie... :) Zawtóruję temu, co napisał WiJa. "gdy kolejny łyk by szumiało jak miłe fale"- tu coś bym zrobiła z: gdy, by, jak- na początku wersów a może: gdy kolejny łyk zaszumi ? Pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

"łzy strofy składają" - to chyba właśnie tak jest, Joanno, że emocje piszą, a my tylko użyczamy im palców do stukania po klawiaturze... Joanno, mała uwaga: jakby, jakoby, coś bym z tymi "jakami" zrobiła, co myślisz? Pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

Jaki wdzięczny komentarz, Leo, aż nie wiem, co odpowiedzieć... Dziękuję. Pozdrawiam ciepło, Grażyna.

Za podobasie, podziękowania- gamini :) Pozdrawiam, Grażyna. :)