Bolesław_Pączyński

Chyba wszyscy piszący mają w sobie ten romantyzm:) Wiem za dużo tych wspomagaczy zaimków, pomyślę poprawię. Dziękuję Miłego:))

No na pewno i nie dziwię się że fascynujesz się tak romantyczną miłością swojej prababci, warto to zapisywać żeby pokolenia pamiętały. Dziękuję z pozdrowieniem Oxyvio:))

Dziękuję Waldemarze, och nie wiem czy tego da się nauczyć, trzeba mieć serducho:) Pozdrawiam.

Oczywiści zgadzam się z tobą miłość zależy od nas samych i wbrew temu co śpiewał Bohdan łazuka "Miłość złe humory ma pije pali w karty gra" Z pozdrowieniem:)

Dziękuję, spróbuje coś poprawić Z pozdrowieniem:)

Dzięki za podpowiedź masz racje już zmieniłem myślę że lepiej będzie Fajna twoja strof akurat na te czasy. Miłego:))

Dziękuje Oxsy:)Tak, tak mamy to, wszyscy lirycy mają to snując melodyjnie swoje kolorowe myśli. Milego:))

Naucz mnie kochać tak romantycznie uczuciem tym jak przed laty, pisałbym wiersze tylko liryczne i śpiewał ci serenady. Ja bym się cały w tobie zatracił gdyż świat byś mi przysłoniła, wszystkie twe grzeszki bym ci wybaczył ty wszystkim byś dla mnie była. Czy ktoś potrafi kochać tak jeszcze jak kiedyś, tak romantycznie, dzisiejsza miłość jak dym na wietrze, umyka nam tak drastycznie. Gdzież miłość retro, zniewalająca o której pieśni śpiewali, taka namiętna i tak gorąca, czyż serca dziś są ze stali? 27.11.2017r.

Rozumie, ale można spróbować, wiersze dla dzieci piszą i wielcy poeci. Miłego:)

Dzięki masz rację już dopisuję. Z pozdrowieniem:))

Dziękuję i z tą myślą był pisany. Miłego:)

Ok nie musi Z pozdrowieniem:)

Dzięki i te drzewa tak jak ludzie. Miłego:))

Ciekawy, tajemniczy ale prawda zawsze stare choć z czasem ale musi ustąpić nowemu. Z pozdrowieniem:)

Ładny liryczny, chociaż ja lubuje się w tych twoich rymowanych. A ja lubię gdy nocą rozgwieżdżone jest niebo i marzenia się tłoczą latem - coś wspaniałego. Miłego:))

Ciekawy temat wiele skojarzeń.Ludzi nie powinno się dzielić na lepszych czy gorszych, człowiek jest człowiekiem, chociaż nieraz wyzwalają się w nim dzikie instynkty i jest zdolny do wszystkiego. Z pozdrowieniem:)

Stare drzewa żyją w kupie grab sędziwy pojękuje bo w korzeniach znów go łupie, pewnie na deszcz się szykuje. Sosna szumi i narzeka - Korniki mi dokuczają gdzie ten dzięcioł? Czas ucieka a one mi spać nie dają. Lipa rzewnie zaszumiała - Kora z pnia mi odpryskuje, taka robię się zmurszała i nic mnie już nie raduje. Klon o pomstę ciągle woła rozszumiał się w niebo głosy - Znów obsiadła mnie jemioła niech pochłoną ją niebiosy. - Przyssała się do mnie huba ale ja ją ignoruję. Wysapała brzoza gruba - Bardzo, bardzo wam współczuję. Dąb odwieczny się nie żali nie ma na to już ochoty nerwy chyba ma ze stali choć też cierpi na suchoty. Ucisza ich wierzba siwa -Dość już tego biadolenia! Ciesz się życiem bo upływa, czy nikt tego nie docenia.

Mężczyzna tworzy kobietę i odwrotnie. Podobaśki:) Przetykany tą ciepłą poezją. Z pozdrowieniem:)

Wiersz z polotem fantazji, nigdy nie zajrzymy do jutra, ale ciekawy i na plus. Pozdrawiam:)

Chodzimy jak ten zegar codziennym rytmicznym cyklem, do czasu aż pęknie sprężyna. Dobry wiersz, akurat na te czasy. Z pozdrowieniem:))

Dobrej satyry nigdy za wiele, dobrze gdy przy niej kufelek chmielu niektórzy tęsknią za peerelem a mi tam dobrze bez peerelu:) Z pozdrowieniem.

Mamy ambicje i mamy plany i myśl niejedna głowę ozłoci ciągle gonimy, nie nadążamy już nie te lata, powietrze schodzi. Z pozdrowieniem:)

Dziękuję Waldemarze:)

Znów serce zabiło tak mocno, radośnie wspomnienie wróciło jak fala przybojem, świat inny i my tak już bardziej doroślej po latach jak kiedyś los styka nas dwoje. Płynie tak swobodnie z tą nutką nostalgii. Podobaśki, z pozdrowieniem:))

Poszedł, minęła zaledwie chwila kiedy powrócił z bukietem róż, znów ją przepraszał i się przymilał lecz żadne zmiłuj się, nie było już. Pozdrawiam:)