Bolesław_Pączyński

Dzięki, zmieniłem może może odbiór będzie lepszy. Pozdrawiam:)

Dziękuję, pozmieniałem do siódemki może nie będzie tak kulał Z pozdrowieniem:)

Może to i nie wykorzenione do końca ale nastąpiły duże zmiany. Pozdrawiam.

Oki dokonałem poprawek dzięki Pozdrawiam:)

Dobre jest zacisze domu rodzinnego, własny kąt, ciepły i sympatyczny wiersz. Z pozdrowieniem:)

Wśród odwiecznych leśnych drzew tu budował Piast swój gród płynie w nas Piastowska krew żyje w nas Piastowski ród. Mieszko wzmacniał granice, Chrobry mądrze królował zbroił w miecze, przyłbice przede wrogiem się nie chował. Krzyżak palił, plądrował miał poganom wiarę nieść, i Piastowski ród rabował, który nie mógł tego znieść. Pod Grunwaldem Jagiełło na bój krwawy wojów wiódł Krzyżaków się wycięło teraz mówią że to cud. Gnał sowietów pradziad nasz gdy wyciągał łapę wschód i powtórkę znów tu masz, zdarzył się nad Wisłą cud. Hitler napadł ojczyznę palił, grabił, mordował zostawił w sercu bliznę okropny los zgotował. Przyjaciele ze wschodu obłuda, zakłamanie ileż krzywd dla narodu wyrządzili ci dranie. Upadł reżim, komuna obudził się Polski ród rozpiera dziś nas duma kolejny się zdarzył cud?

Cieszy mnie to że masz takie odczucie o to nam chodzi. Miłego Oxywio:)

Dziękuję Waldemarze i pozdrawiam:)

Szkoda że tak krótko trwają te słoneczne dni. Dzięki pozdrawiam:)

Dzięki Jacku:)

Trochę opóźniony zwłaszcza w taką słotną pogodę ale cieszę się że rozpogodził na tym portalu. Dziękuję i pozdrawiam:)

Dziękuje z pozdrowieniem:)

Ciepłe są i bliskie sercu te wiersze szczególnie z osobista dedykacją. Ładnie, pozdrawiam:)

Choć przez manowce prowadzi droga on wskrzesza w tobie nadzieję, płomień ten darem danym ode Boga i zimne serce rozgrzeje. Do mnie przemawia jest taki prawdziwy. Pozdrawiam:)

Tyle w nim ciepła i sentymentu, lubię takie Z pozdrowieniem Alicjo:)

Podoba się sama prawda życiowa. To nasza jest codzienność, czas życia się przelewa i kiedy jedno więdnie to drugie już dojrzewa by biegnąć krętą ścieżką gdzie nowe i nieznane być może ludzkie losy są z góry zapisane Życie jest tak stworzone i szybko nam ucieka co jest po drugiej stronie? Nie wiemy co nas czeka. Z pozdrowieniem:)

Z babim latem Jeszcze zajrzało babie lato 28.09.2017r. jest roześmiane puszcza oko szatę ma zwiewną i bogatą na słońcu mieni się pozłotą. Za babim latem gnaj po łące bo tego lata jest tak mało dopóki świeci jeszcze słońce by trochę dłużej pozostało. Babiego lata nitki zwijaj jak z cukru watę w słodkie motki zwiewne marzenia ciurkiem spijaj ich wyobrażeń nektar słodki. Usiądź pod klonem rozłożystym podziwiaj cudny świat natury gdy wiatr z pokłonem zamaszystym strząsa barwione listki z góry. Ten listek klonu zawirował w promieniach słonka aż się mieni i do stóp twoich poszybował tak barwny, pełny jest odcieni. Być może listek do zielnika dla wspomnień ciepłych powędruje będzie tym bodźcem do wierszyka bo babie lato inspiruje.

Rzeczywiście armagedon i dobrze ze to bajka:) Pozdrawiam Waldemarze.

Tak tak i jeszcze by się pojechało. Miłego :)))

zawsze jest coś w tym z prawdy :)

Dzięki Oxy byłem jak by to powiedzieć na smyczy bo z żoną :) Ale ogólnie fajnie było, miłe wspomnienia. Z pozdrowieniem :)

Masz racje samo życie i rzeczywiście podkurować się można i pobawić :) Pozdrawiam Waldemarze.

Dziękuję i miło mi że przyczynił się do dodania humoru oczywiście z tą myślą był pisany. Pozdrawiam;)

Hej - Waldemarze Ciekawe i dobre skojarzenia daje do myślenia. Z pozdrowieniem

Ciepły rozbrajający czyta się z tą nutka nostalgii, można pożeglować marzeniami jakby przy dźwiękach czarownej harfy. Pozdrawiam Oxywio ;)))