EWA_SOCHA

może tak? bardzo podoba mi się Twój wiersz, szkoda, że prócz własnego sumienia, trawi nas często sumienie innych... może za innych? ale to nas gryzie, a wydawałoby się, że spać powinniśmy spokojnie, bo własne sumienie czyte... tak, jakby były w nas dwa sumienia, jedno odpowiedzialne za właściciela, drugie stadne; ciekawy wiersz; pozdrawiam serdecznie ewa

zgadza się, może teraz będzie lepiej:) ? :)

:) biorę lipę; choć spalskie lasy tyż pikne:) pozdrawiam serdecznie ewa

dziękuję za dobre słowo:) pozdrawiam serdecznie ewa

drugi wers poprawiłam, trochę inaczej niż zaproponowałaś, ale faktycznie zgrzytało; dziękuję ewa

przedmioty też zostają, tylko jakby bardziej zimne; bez właściciela tracą kontekst; dziękuję za wgląd:) ewa

-przylądków tęsknoty -najdelikatniejsza z fal -oceanów usta za te zwroty jestem na nie; pozdarwiam ewa

jednak wbrew pozorom z piersią pełną honorną ten wers mi nie pasuje, reszta ok;) pozdrawiam ewa

ja jakaś niehalogienek jestem dziś; po chwili załapałam w czym rzecz, ale nie przemawia to do mnie; może następnym razem;) pozdrawiam serdecznie ewa

strzecha na grzbiecie nosi komin krzesło do klamki - pilnuje domu na wypadek o szafę opiera się sufit ze zmarszczonym czołem Matka Boska wychyliła twarz w stronę sieni gdzie boso walają się głodne stóp pantofle na werandzie zgarbiony fotel poskrzypuje sierocą chorobą niżej plisowane deski i słonecznik oparty o poręcz czarną głową rozdziera wiatr mimo śmierci gospodarzy chałupa skonać nie chce

trochę zbyt dużo gadaniny dla mnie, ale może się mylę; ale kobito... no trzasnęłaś mnie od samego rana 3 i 4 w 1 strofie; zakończenie bardzo dobre; pozdrawiam ewa

phate; nie mogłabym inaczej niż... podoba mi się; bardzo ładnie to opisałaś, mam ten obraz przed oczami, płomień liści i ten lont z warkocza, co chcił Cię gdzieś uwiązać; pięknie to ujęłaś; pozatym, ja dzieckiem listopadowym jestem i w to mi graj kochana:))) pozdrawiam ewa

ufffffffffffff:)) zmieniłam:) cieszę się że się podoba; bardzo się cieszę; pozdrawiam; ewa

dziękuję Stasiu; naprawdę miło to od ciebie "słyszeć"; ewa

podtrzymuję zdanie z warsztatu; pozodba mi się; ewa

dziękuję za wgląd i dobre słowo; pozdrawiam serdecznie ewa

to jest moje przekleństwo, nigdy nie zwracam na rytm uwagi i albo go zbyt mało, albo za dużo; boję się, że jak zacznę zmieniać, to mi się obraz sypnie jak zarwane korale;) dzięki za wgląd ewa

chyba nie zrozumiałaś obrazu, ale dzięki za wgląd; pozdrawiam ewa

pasiak:) Eugen pasiak:) nie pasiek:))) ona rzuciła pasiak, widziałeś jesienią pola z jakiegoś wysokiego wzniesienia, tudzież z szybowca? to zielone, czarne, purpurowe i żółte pasy, te kolory używane były w strojach ludowych mojego regionu; pasiaki robione były na wzór pól; dlatego to pasiak kobieta rzuca na pole, to ma symbolizować nastanie jesieni; dziękuję za wgląd Eugen, może faktycznie jest to mało czytelne, ale jeszcze nie wiem jak i czy wogóle to zmienię; pozdrawiam serdecznie ewa

dziękuję:) może i malowniczo, ale chyba nadal mało sprawnie, sądząc po pozostałych komentarzach; pozdrawiam serdecznie ewa

Maćku, to dobry trop:) powiedziałabym, że bardzo dobry, po pędzel lepiej leży w mojej dłoni niż pióro;) dziękuję za wgląd; ewa

:) mi się podoba; ot! ewa

ok!:) podoba się; język mi się zaplątał jakbym przynajmniej piła coś.. lubię zabawę słowem:) pozdrawiam ewa

te, no... Jagny, co to na taczkach podróżują;) dzięki za wgląd Michale:) ewa

ty jeszcze nie słyszałaś mnie;)