Wtulone tulipany,
rozszepatane fiołki.?
Ociepl troszeckę ten ciepły wiersz. Jak zwykle.
Bukiet wziąłem. Przetykany słońcem.
Dziękuje Pomyłku za czytanie!
tulipany tulą-użyłam tu pewnego rodzaju anafory , aby wers wpadał w"ucho",a tuż za biurkiem mam okrągłą gromadkę fiołków o prześlicznym biskupim kolorze.
A co do bukietu bardzo proszę!
I bardzo pozdrawiam!
Mithrilu ,przeczytałam twoje wiersze-piętnaście , pomyślałam o ktoś dobrze pisze ,a jak dobrze pisze do będzie w stanie dodawać konstruktywne komentarze , ale się pomyliłam!
Twoje komentarze zawsze w pierwszym zdaniu(i następnych)kończą się epiforą -gniot! Oceny mają charakter hiperboli.A paradoks ci nie obcy!
Jak możesz dedykację traktować jako asekurację!??
No i te pytania retoryczne!Poczytaj swoje komentarze pod wierszami innych piszących i to piszących dobrze, są groteskowe!
I nie obrażaj moich uczuć!
Masz rację ...ponieważ pisany wieczorem po pogrzebie,napisałam to co zapamiętałam ...ostatnie godziny życia no i wyrywki z pożegnania.
ok, rozumiem, mam podobne doświadczenia,
ale to jest tekst do szuflady,
ku upubliczeniu wymaga jeszcze dłuuugiej obróbki,
no i dystansu
:)
Miął rok i trzy miesiące a na dystans mnie nie stać!
Sama się dziwię ,że mogłam pisać ,ale tak bardzo chciałam być z nią ,,,,,
Pozdrawiam!
Droga Alino bardzo,bardzo dziękuję za współczucie.Wiele to dla mnie znaczy nawet nie wiesz jak wiele.
Szczere wyrazy współczucia okazane przez Ciebie są dowodem na to ,że choć przez chwilę nie jestem sama w smutku ,a pogrążona w żałobie będę do końca swoich dni!
Siostra była młodsza o 10 lat ......
Pozdrawiam!
okryta płatkami róż
szalem aksamitu
odeszła cicha cichuteńka
a tyle w niej pogody
-nie płacz ,nie płacz
zostań proszę
nie mogę dzwonię
ratunku pomocy
pozostał tylko żal
łzy rozsiewam
od progu dzieciństwa
a takie byłyśmy podobne
odeszłaś kochana siostro
dlaczego tak
dlaczego nie odwrotnie
siostrze Gabrieli
24.01.2011rok
A jakże Droga Krysiu nie dziękować za tak miłe odwiedziny!
Czytając Twój post zaszkliły mi się ....!
Weszłaś do mojego domu zapachem wiosny i radością życia!
To ja cieszę się że mogę być z Wami!
Uściskuję!
Ania
tulipany tulą się do siebie
hiacynty skromne czarują
fiołki w gromadce szepczą
żonkile z wysoka patrzą
na rabatkę złotym okiem
wiosenna kompania
kolorów i zapachów
cieszy stęsknione oczy
pozimowej pustce
rozbawione myśli
uroczym widokiem
posyłam je Wam
bukietem związanym
promieniami słońca
bazylu zaraz po przeczytaniu zobaczyłam obraz z filmu "Stalowe magnolie"!
Podobalski!
obelisk w bluszczu
gdzie nie gdzie kwiaty porosty
stalowe magnolie