moni mada

Czasem tak... zależy od pory dnia :) po zmroku z pewnością... nadają bukietowi nieco cierpki smak niespełnienia za dnia - doprawiam wino słodyczą nadziei ;) pozdrawiam

Witaj, ustalmy, że już się znamy :) cięzko ostatnio z tymi kwiatami...jakiś marazm mnie dopadł, ale myślę, że już sobie niebawem odejdzie :) do ponownego...;)

Witaj po raz pierwszy u mnie :) Dziękuję za miłe słowa... i przychylność. Cieszy mnie, że odebrałeś to tak, jakie było moje zamierzenie...ciepło i przytulnie. pozdrawiam

sięgam po tęsknoty układałam je wczoraj w zakurzonym starym albumie niezwykle ciepły wieczór wiem nie mogą ich spełnić potrafię je tylko przeglądać zanurzając usta w lampce czerwonego wina i smakować palące namiętnością piekące wstydem kolejny raz sięgam po tęsknoty

pąkiem wiosennej nadziei rozkwitam przy tobie z czułej dłoni spijam słońce chwytam ciepło i otulam nim pragnienia pieszczotą pozwalasz mi dojrzeć wystrzelić pięknością namiętnie tuląc całując zmrużone wstydem powieki ośmiel mnie i uwolnij ...

Przy Twoich to zaczynam się zastanawiać ... i co ja robię tu... niezwykle "bawisz" się słowem, z taką lekkością, a jednocześnie podejmujesz trudne tematy, można czytać zapominając o oddechu... pozdrawiam :)

Zaczyna brakować mi słów... a nie chcę się powtarzać... Twój tekst przemawia do mnie... pozdrawiam

Pięknie piszesz o rzeczach, o których teoretycznie pięknie mówić się nie da... nadal podziwiam ślę ciepły uśmiech

Niesamowite! Z ciekawością sięgnę dalej :) pozdrawiam

Czasem dzień budząc się ze słodkiego snu całuje rozespane nadzieje one jednak nie mają ochoty żyć a tym bardziej wyjść z pościeli... pozdrawiam

;)

Kochać...jak to łatwo powiedzieć :)))) Nie zakochuj się we mnie miłość to niebezpieczne zjawisko :) lepiej w słowach, które pieczołowicie wkładam w ramy wiersza i przemawiam nim do Ciebie... z bijącym... pozdrawiam ;)

Witaj, z serducha dziękuję Ci za miłe słowa... pozdrawiam cieplutko

Wow !!! Prześliczne, czytam uśmiechając się do Twego tekstu... gdyby teraz tak można było .... / Cóż za radość położyć się na trawie, stać się cząstką przyrody prawie. Zapomnieć o wszystkim i patrzeć do góry, patrzeć na słońce, patrzeć na chmury./ pozdrawiam

Kilka słów a jaka głęboka prawda... trafiłeś w sedno :) pozdrawiam

Nieźle, nieźle... zwłaszcza spodobało mi się... /matka przy oknie co rano daje kompas na wędrówki pod prąd/ /krzesło ojca jak budka suflera nieocenionych rad szorstka dłoń/... może tylko usunęłabym trzyliterowe "jak" ale to nie mój wiersz to się nie żądzę :))) generalnie na plus pozdrawiam

myślę, że każdy ma taki ukryty mały świat, gdzie zaszywa się od czasu do czasu zamykając za sobą szczelnie drzwi...nawet takie stare i skrzypiące :)) pozdrawiam cieplutko

A czy pisanie nie jest częściowo ucieczką od tego co właśnie jest za oknem, przechadzką po swojej własnej "cukierkowej" ścieżce w parku? Wejściem w świat wolny od dzisiejszego zgiełku i haosu...Przecież wiersz to nie wierne odzwierciedlenie rzeczywistości, do tego wymyślono aparaty fotograficzne, choć korzystając z programów do obróbki graficznej niektórzy celowo dążą do zniekształcania uchwyconego w kadrze motywu...myślę, że tak też jest z tekstem. Dlaczego patrząc przez okno mam pisać, że dziś spadł śnieg skoro wolę... puchową pierzyną znów okrył się świat (pierzyna = przeżytek minionego wieku). Co do piramid i zamków warownych...podejrzewam, że niejeden pokusiłby się na własną piramidę, grunty dość drogie :) a zamki...owszem znajdziesz, warowne, bardziej niż kiedyś inaczej jednak nazwane...posiadłości z ochroną, służbą, świtą, monitoringiem itp... cyt... /Jesteś sama w swojej ozdobności/ być może, ale to mnie jakoś nie zniechęca, mój tekst wypływa ze mnie, nie zmuszam do jego czytania ;) Dziękuję za miłą pogawędkę :) pozdrawiam

Witam w mych skromnych progach :) pozdrawiam

tylko to. ładne i liryczne. konkretne. ale reszta banalna i górnolotna. nie nie nie pozdraiwam pozdrawiam także :)

Dziękuję za słowo /przemyślany/ ;)) pozdrawiam

Witaj, czy tak lepiej: odbite w księżycu światło słoneczne przednia części głowy człowieka ramiona po kilkunastominutowym seansie w solarium... Zauważyłam, że mamy XXI wiek, czy to jednak przesądza o tym, że pewne sformułowania objęte są zakazem stosowania w mowie, a tym bardziej w piśmie tego wieku? Dlaczego nie można korzystać z ich niepodważalnego uroku? Czyż nie pięknie smakować takie słowa? A przecież to wiek XIX... Kocham cię, światło! Na moje źrenice zlewasz się falą; nurzam się w niej, tonę, oczy ku tobie wznoszę roztęsknione, na twej jasności promienną mgławicę. Kocham cię, jasna! Patrzę na twe lice, oczu szafiry rzęsą ozłocone, na krasę twoich ust - patrzę i płonę, tym więcej pragnąć, im więcej się sycę... Kiedy mię światło fala opromienia, zda mi się, czuję twoje uściśnienia, a gdy w ramiona ciebie, jasna, chwytam: Cała mi światła płonie świat ozdoba i sam już nie wiem i sam siebie pytam: czyś ty jest światłem? czy światło jest tobą? nawet można się wsłuchiwać: www.debica.wrzuta.pl/audio/uOIBnFZczm/ ******* /pamiętaj o tym i pracuj pracuj pracuj/ ależ 100% racja... staram się jak mogę ;) pozdrawiam

Onieśmielasz mnie :) ... serdecznie dziękuję za słowa uznania Cieszę się, że tekst wywołał w Tobie pozytywne emocje... takie moje założenie Nie chciałabym dołować nikogo mymi przemyśleniami, raczej uskrzydlać, bo sama otaczająca nas rzeczywistość nastraja często pesymistycznie... ja czasem na przekór bujam w obłokach :) pozdrawiam

dziękuję :)

Mam tylko nadzieję, że nie wgramoli się horrorem pod puchową ;) serdecznie pozdrawiam