Alicja_Wysocka

Normalne małżeństwo to takie, w którym on dostaje krótkie i rzeczowe polecenia. To wystarczy do szczęścia. Czego on pragnie, wiadomo, pragnie: jasnych, prostych, klarownych sytuacji - świętego spokoju. :))))))) Wiersz, jak wszystkie wiersze autorki, dobry. Pozdrawiam. Oj, czuję bąbelki w głowie :) Też pozdrawiam

Myślę, myślę :)

szła sobie baba drogą przez wioskę skubała pióra a wiatr zabierał słowa nie cofniesz gdy sfrunie plotką pierza do czysta już nie wyzbierasz Dziękuję :)

O nie, to nie dla mnie, ja lubię gadać. Chociaż... może bym się nauczyła rysować? Dzięki Oxy :)

O jakie złoto? Milczenie jest złotem, a wiersz jest tak świetny, że zasługuje na zdobycie laurów. Tak więc złoto dla poetki i dla podmiotu lirycznego;) Gratuluję wiersza. Pozdrawiam No to wiesz co, jestem baaardzo złociutka. Sześćdziesiąt dwa kilogramy złota :P

Przepraszam, że tak każdemu z osobna, ale nie potrafię razem. Mylą mi się te klamry, z guote'ami, nie chcę nic pochrzanić. Zatem HAYQ, pogadałam z peelką, pomocna dłoń by się jej bardzo przydała, koniecznie z dobrym piórem. Nic ją tak nie kręci jak poezja :) Macham Ci łapką :)

Ojejciu, z Tobą to bym sobie dopiero gadała :) Przepiórki, to są odpowiedzi wierszem na wiersz, pisane zdolnym piórem. Pomysł wzięłam od przekomarzania, lubię neologizmy, miałam na końcu języka ,przekomarzki' ale mają więcej sylab, więc padło na przepiórki. Nie chodzi też konkretnie o czas i o to czy go dużo czy za mało. W zasadzie jest go pod dostatkiem, bo skoro nie rozmawia się się w ogóle, to czasu na milczenie (na każdy temat) nikomu nie ubywa. Tymczasem tyle, później wpadnę jeszcze odpisać innym, teraz nie mogę. Dzięki wielkie :)

Sugerowałabym wywalenie wielokropków, wyglądają jak oberwane wąsy kota. Dodaj spację za przecinkami, a w jednym miejscu usuń. No i Cię, z małej. Więcej innym razem Powodzenia :)

Miło :)

Ooo, to będziecie teraz pisać na cztery ręce, no to ja się tylko mogę schować w piórniku. Dziękuję i pozdrawiam :)

Dzięki :)

O jakie złoto?

dobrze jest milczeć na każdy temat już ci tłumaczę przykładem prostym można z wszystkiego co ludzi dzieli wznosić solidne i piękne mosty co nie zabije z pewnością wzmocni więc nie zakładam żadnych porażek znalazłam szczegół żeby się cieszyć w końcu robimy choć jedno razem Dziękuję Jacku, jesteś niezawodny :)

że motylek ma dziś tyłek no i ważka miewa ptaszka. Czasem też wytężą wdzięki, więc zanucę coś z piosenki: wlecom coś tam, że chałupy wiersz mi wyszedł ale z d... Tak bym zmieniła końcówkę O le! Uśmiech za uśmiech :)

dobrze się milczy na każdy temat i wreszcie czasu nam nie brakuje nie trzeba żadnych szukać wymówek ani pretekstów słownych przepiórek na pysk upadłam mam szczękę w gipsie mogę spokojnie strugać wariatkę a zgaduj sobie czy się przejmuję czy mi wygodnie i czy to łatwe

Dzięki, wzajemnie Marianie :)

Prawa półkula odpowiada ponoć za mowę, więc za pisanie także. Dzięki Aga :)

Dlaczego nie wstawiać tego co osobiste M? Kochanowski pisał o Urszulce. Może mi trochę nie wyszło, ale smutnym piórem sięga się głębiej do kałamarza.

Alu wiersz jest dla mnie zrozumiały, chodziło mi jedynie o to: żeby obrócić (?) w stronę okna Tu jest trochę dziwnie, nienaturalnie, bezosobowo. Poza tym wiersz mi się podoba :) Pozdrawiam. Chodzi o obrócenie, przekręcenie na bok tego człowieka, myślałam, że to jasne. Od bezruchu robią się odleżyny. Masz jakiś pomysł, chętnie skorzystam.

HAYQ - mnie wszystko pasuje, ale ja go widzę po mojemu. Szpital, ojom, sparaliżowany człowiek wpatrzony w sufit. Mamy cztery pory roku, ta jest piąta. Jaśniej? Sorry, więcej nie mogę. Dziękuję

Dzięki moi mili. Wiersz jest bardzo osobisty, traktuje o śmierci bliskiej mi osoby. Napisany jakiś czas temu, powraca w chwilach refleksji.

potrzeba z osiem silnych dłoni żeby obrócić w stronę okna nie ma natchnienia na suficie, jest piąta pora, znaczy sądna metaforyczny obrzęk mózgu sparaliżował prawą stronę niewydarzone w gestii chęci śnięte jak ryby, nieskończone i niezaczęte nibywiersze zły czas naznaczył odleżyną nie ma co płakać, wszak poety żadnego nie ma, i nie było

nie odpowiem tobie wierszem bom zmęczona motyl też się może wymknąć przyszpilony ale ramka zawieszona w sercu w oku we wspomnieniach pozostanie ozłoconych Emilu, piękny

nie chcę czytać tajnych myśli za nic w świecie jakże łatwo bezbronnemu zrobić krzywdę są milczeniu nie językom przynależne nie wyłudzam nie podglądam bo to szwindel czasem sobie tylko splotę coś z trzy po trzy jak koszałkę na opałkę w ćmy niebieskie czy to moja czy to aż tak wielka wina że ktoś inny w tym zobaczy arabeskę :)

każdy z nas ma swoje życie oraz miejsce ja do wiersza mogę wdepnąć bardzo proszę nie zostanę mówią goście są jak ryba jeśli dłużej też wychodzą i to bokiem czasem bywa że czyjś wiersz przychodzi do mnie z wzajemnością cóż wpadamy sobie w oczy jestem płocha i niestała szybko zdradzam stąd gromady moich wierszy moi złoci