Alicja_Wysocka

Jest pomysł, tylko moim skromnym zdaniem trzeba by go trochę uczesać. Bo teraz leży rozkudłany, Widziałabym jakieś przedziałki enterkiem podzielone, ot tak żeby był podobny do wiersza, a nie do prozy, pozdrawiam :)

Nie, no za dużo by było, już strofkę dostał :) Dziękuję Sylwestrze :)

Jacku, teraz z powodzeniem można papeterie zrobić samemu, Jak masz drukarkę i tusz, sam nanosisz sobie wzór jaki chcesz, jaki znajdziesz (kwiatki, serduszka, listki, nutki... ) Mogą być na całej powierzchni, lub w dowolnym miejscu. No właśnie, ale kto w dzisiejszych czasach przysyła jeszcze listy? Wiem, Urząd Skarbowy :P

Równo, rytmicznie i z sensem. Dobre wejście, witamy na Forum :)

A może to ten sam? Serdeczności :)

Przemyślałam Jacku propozycja na nic potem będąc ze mną myślałby o Ani. dziękuję za wiersz, Słonka :)

Miło mi, Waldemarze :)

A widzisz, skrót myślowy. On mówi do mnie pani, a ja do niego na ty. No cóż, na tak śmiałe zwierzenie, musiałam przejść na ty, bardzo bliski mi się wydał :) Dziękuję :)

Dygam lewą nóżką i pięknie dziękuję :)

Kiedyś pisywał tutaj Messalin Nagietka, Twój wiersz przypomniał mi jego twórczość. Forma zbliżona do prozy, ale słyszę rymy. Nie będę ingerowała w Twój koncept, widać musiałeś mieć w tym jakiś powód, pozdrawiam :)

To u Ciebie też jeżdżą? Sami znajomi :) Pozdrawiam i dziękuję :)

Odpozdrawiam i dziękuję serdecznie :)

Czasem chciałabym mieć dwa domy, tu i tam, pozdrawiam Waldemarze

No cóż, tak bywa. Gorzej, jak nie ma już ani marzeń, ani skarpet, pozdrawiam :)

Witaj Marlett, dziękuję za odwiedziny i komentarz, serdeczności :)

Właśnie forma mnie rozprasza. Widzę coś jakby drzewo z bardzo długimi gałęziami, które gną się pod ciężarem od nadmiaru liter. Co niektóre gałęzie przycięte za krótko. Aż chce mi się użyć sekatora, znaczy entera, pozdrawiam :)

Też mam sentyment do kopert, to taki materialny dowód czyjejś pamięci, względów, uczuć, to nie to samo co e-maile. Zawsze szukałam oryginalnych papeterii, czasem dostawałam w prezencie od znajomych, to było Coś :) Serdeczności, Jacku :)

O tej samej porze pociągiem do pracy, co dzień półznajomych mogę w nim zobaczyć. Właśnie jeden taki dzisiaj obok przysiadł cichutko mi mówi tak, że nikt nie słyszał: - Wczoraj się kochałem z taką jedną Anią ale chcę powiedzieć, że to było... z panią. * Och, ja takiej zdrady przecież nie zabronię, gorzej gdyby ze mną, a myślałbyś o niej.

Pochlebne komentarze nie zmienią wiersza w CUDO, wątpię także w ich wartość terapeutyczną. Reakcja Ogółu najczęściej jest taka, że pozostają niekomentowane i ja się temu nie dziwię.

Najpiękniejsza ze wszystkich tajemnic: Być geniuszem i tylko samemu o tym wiedzieć (Mark Twain)

O Beciu, czego Ty od siebie jeszcze chcesz. Mnie Twój wiersz pasuje, jesteś w nim w czasie między dzieckiem, a panienką, przecież trafia się podobny stan częściej i dużo później. Bardzo ciekawie ujęłaś to wierszem. Miłego dnia :)

Ale słodko :)

Możliwe, że wpadła Ci już kiedyś w oko i ucho :)

Od czasu do czasu takie wiersze się trafiają, warto wiedzieć (myślę) jak i czym się to je, i jak zwie się to danie :)

Ale nie ma czasu w międzyczasie. jednak wiem o co chodzi, kradniesz sobie czas, w czasie przeznaczonym na coś konkretnego. Fajny tytuł :)