Magda_Tara

niom :))) pozdr. B no, a tego nioma to akurat nie znam, na całe szczęście - nie gadam z dziećmi. pozdro.

nooo, to prawda, robi się tak, owszem, owszem :))))) w słuchawce. :))

z tym błyskiem oka... to prawda :)))))))) to jest to! fajne, bo nie dramatyczne :D a flesz to flesz! :)))))))

:)))))))) prawda! niekoniecznie - razem :), Dumaczu. fajne, zadymione.

się podoba :) takie niewyspanie... fantastyczne :))

a ten się podoba :))

witaj, aluno! fajnie Cię widzieć. wiersz smutny, ale puenta nastraja optymistycznie i z nadzieją. pozdrawiam serdecznie.

i znów egzaltacja i dramat. :)

piękne, trudno komentować, bo dedykowany. ale tak mi przychodzi do głowy, że czasem warto jeszcze raz spróbować, a czasem... nie. bez wad ten wiersz. ściskam Ewo serdecznie. dobrego wtorku. w "nie odpowiedziałam" - spacja

bo wtedy imperium sam oddaję ci we władanie - zrób coś ze składnią - jest misz masz pozdrawiam.

no. lepiej. znośnie.

bez trzeciej a tu: by nasycić żądze twoim przeogromnym apetytem - chyba syci się apetyt żądzą, a nie na odwrót? nie egzaltuj tak wierszy! :)

tiaaaa. phi. Dyziek Rubaszko, wolę wersję Grażki. :P

hehehe, zaskrońca??? czemu nie żmii zygzakowatej? wiersz zatryumfował, fakt. bardzo dobry, choć niełatwy, a może właśnie dlatego i nie eksploduje radością. podoba się, chociaż czekam aż eksplodujesz, Grażko. pozdrawiam serdecznie i ściskam (czekając) :))

okropnie zakręciłeś, Tomasz ;D albo poza moją percepcją, co nie znaczy, ze również poza innych pozdrawiam. :D

bez "słów" i ostatnie niezrozumiałe, dla mnie: przeznaczenie, nie przeznaczeniem. pozdro.

lubię Twoje wiersze, Spółko. ten zachwyca lekkością a gołębie w tle karmione weną przez dziewczynę z wiersza... ;)) piękny obrazek. :))

ja zamelinowałeś się malinując w malinach podglądam zza krzaka chruśniaka :))

:) Obawiam się, że PodmiotL Cię nie usłyszy, bo wymyśliłem go razem z wierszem. Nie wiem też, czy: „no, krótko, ale dotkliwie” to dobrze czy źle, ale i tak dziękuję za poświęcony czas. Pozdrawiam:))) :)))))))) to dobrze, nie źle.

:))))))))) :*

zakochaj się, PodmiocieL. najlepsza kuracja, najskuteczniejsza na antymaterialność - przywraca cielesność :D no, krótko, ale dotkliwie. ściskam, Andrzeju.

trza sie zawziąć, Podmiocie L. :)) i budować i budować. dramatycznie, plastycznie jak u Ciebie, Tomasz. pozdrawiam serdecznie. :)) a tytuł! :))

Kiedy sam do końca nie jestem przekonany, czy to nie bardziej wiersz? :) Na przykład zamiast opisywać Jacka, idę na mega skrót (więc raczej to poezja) i co mnie cieszy, okazuje się, że np. Ty również znasz takiego "swojego" Jacka. Więc po co go opisywać prozaicznie, jakie to miał oczy, spodnie, itp.? Jacek to Jacek, każdy go zna... Pozdrawiam. zostaw tak. nie rób z tego wiersza. jest nim i prozą jednocześnie. każdy Jacek tak ma. jak Jacek. zostaw mu spodnie. i oczy. :)

Ludzki, to dobrze. Wpadam czasem do dziadków, pogadać do siebie. :) Pozdrawiam Krzysiek a ja przeprosić conieco :D rozumim :*

Jakie to tam haiku, tak mi się wymsknęło (przepraszam) w czasie oglądania starego filmu. Przymarudzanie to mój żywioł. :) Krzysiek to spoko. :)