Vica

Cezary, Cezary, Cezary.... magiczne vica:)

skoro Blood Sweet & Tears to I love you more than you'll ever know http://www.youtube.com/watch?v=fpgPamdILrw uwielbiam

dziękuję Krysiu, bardzo dziękuję:))

cieszę się że to wszystko znalazlaś tu Oxyvio, dziękuję za plusza i pozdrawiam cieplo:)) klaudia

jak dla mnie "zemlij" jest kluczowe, jak Czarek walnie wiersz much nie siada, nawet erotyk:) jako dumna posiadaczka piersi dwóch zachwycam się:))

niemniej dziękuję za czytanie vica

popsul się adapter, cóż począć dziękuję za czytanie Cezary, wciąż:) pozdrawiam cieplo klaudia;)

bardzo się ciesze i dziękuję:)) klaudia

nie tylko male dzieci nie potrafią dorosnąc Johnny.. dziękuję Johnny i cieplo pozdrawiam

dla mnie to o czym teraz mówią, to jakiś malo śmieszny żart.... dziękuję za czytanie i komentarz pozdrawiam vica

a może jednak? ;) dziękuje Ian'ie pozdrawiam:) vica

mamo jestem zmęczona pora wracać nie potrafię latać wypchnęłaś mnie i spadłam może uciekłam nie pytaj nie udowadniaj tylko wpuść był zły a wszystko tak realne pobawmy się jeszcze w dobry świat

melomanka dziękuje melomanka pozdrawia

będę:)) dziękuję Cezary cieplo pozdrawiam

dziękuję Olgo:) i również pozdrawiam cieplo vica

i za to dziękuję pozdrawiam vica

proszę się częstować wedlug uznania:) pozdrawiam v

faktycznie trochę się pogubiłam w starym roku i ciężko było mi wrócić do pisania, ale wystarczyło odkurzyć zdarte już płyty, jeszcze raz obejrzeć ulubiony film, porozmawiać ze starymi przyjaciółmi i wszystko wraca:) być może powinnam już odciąć się od tych muzycznych naleciałości ale to tak samo jak z papierosami, cieszę się że niektórzy lubią mój nałóg:) pozdrawiam Vica:)

znaleźliśmy się Manchester '70 a może tam cię nie było biegliśmy ciemnymi ulicami wplątując we włosy kosmiczny pył zdartych winyli twój rozmazany makijaż i gołębie na chodnikowych płytach uczone latać kredą w deszczu boso by nie straciły piór w tej betonowej muszli w technicolorze tu gdzie zamknęliśmy usta zgubiliśmy oddech tracąc kontrolę znów ją straciłam znów znów znów mogliśmy to zatrzymać ale to ty byłeś mną

powiedz jak daleko do jutra oddalam się zakrętami przybliżam przecinając ulice na którejś ze stacji metra umknęłam przed bezpieczeństwem wzięłam więcej niż wypada niewdzięcznie stojąc frontem do mojej obojętności dałeś za wiele w zamian za przyzwolenie do myśli i ciała karmisz mnie próżną spojrzeniem może jutro zaufam że tak powinniśmy się zestarzeć

dawno mnie już na orgu nie było, ale Ty Rafale wciąż trzymasz poziom bardzo dobre pozdrawiam vica

nie pamiętam;)

szczęśliwie nie wszystko o czym piszę muszę znać z autopsji:) dziękuję za wilki i nie tylkoo:))) :)))))))))))))))))))))))))))))))))

bardzo bardzo dziękuję;)) pozdrawiam klaudia

dziękuje Dawidzie:) ale końcówka zostanie, prosze się częstować według uznania:)) pozdrawiam vics