Vica

Iwet z pierwszego planu wyglądasz za płótno a prawdziwy świat już namalowano dwa tygodnie, wyjechał zwiędła z chabrów sukienka wilgotne loki i piegi gdy mróz drażnił struny pochowali sztalugi i płótna ktoś okrył białą płachtą lecz czas słońca odcieniem rozgonił chmury chłopak spod okna znów puścił ci oko w błękicie nurzają się polne kwiaty

już późno, ale chciałam tylko powiedzieć że jest piękny

dziękuję R:)

cieszę się że smakowało:) dziękuję i pozdrawiam V.

może gdyby zacząć pisać o czymś innym to by sobie poszła? powodzenia:)

nie domykam, bo nie daję rady mimo to dziękuję za komentarz, pozdrawiam V

nie domykam drzwi kredensu zbyt wiele w nim dźwięków i wspomnień śniadanie wśród wioślarzy i dziewczyna ze szklanką co patrzy inaczej choć my też uciekaliśmy do wspomnień tonąc w barwach renoira na balu w moulin poprosiłam cię do walca tak wyraźnie pachniesz że znów trudniej będzie mi zapomnieć

na chwilę przed rozstaniem brakuje czasu na spokojny oddech... :)

móc tę tajemnicę wyśpiewać... na razie pozostaje pisać, próbować może kiedyś:) dziękuję i pozdrawiam:)

cieszę się że zainteresował i dziękuję za komentarze:)) pozdrawiam V. a i polecam www.youtube.com/watch?v=c2jtau5vD28

nie chcę dziś wracać do Denver nie jesteś święty Jimmy w perłowych dźwiękach Eddie'go mogę być twoją gabrielle nie wracajmy do denver tam w natłoku spraw nie całują się martwi na miłość już za późno w Georgii mamy jeszcze jedną noc wycofamy się jutro

jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o sex a w przypadku trutni to chyba coś więcej niż trójkąt, choćby i przedśmiertny fajneee:)

Kubo, Kasiu dziękuję za przeczytanie i komentarze:) uwaga o "rozkoszy" kusi, ale jeszcze się nad tym zastanowię. Kasiu Twoja wersja smaczniejsza... ale nie moja, jeszcze pokombinuję. pozdrawiam V

wiatr ciepły splącze włosy śmiech echem zbiegnie po kamienicach schodami w dół do granic rozkoszy sny pędzące po szynach *** o rozwiązane potykając się marzenia wpadliśmy w siebie zapachem koszuli czas rozwiał słowa i obietnice uśmiechy z krą spłynęły w dół Wisły

urwał się sygnał wepchnęłam sny pod łóżko naciągnęłam koc na głowę odkrywając stopy jestem silna cholera jestem silna samotność była dziś tak życzliwa ciągniesz mnie za rękę nicią kłamstw nie z twoich ust z mojej głowy

cały świat dookoła sny rozrzucone po podłodze kilkanaście tysięcy kawałków dni pomóż mi ułożyć miesiąc bądź w moim styczniu nigdy więcej nie zadzwonię dobrze wiesz niezasłane łóżka rozwiane włosy i zgubione rękawiczki których nigdy nie noszę papierowe poranki popołudnia z okładek płyt wieczory zapisane na taśmie tylko trochę ciepła zimą kilka zaledwie bezsennych nocy

pozornie proste i oczywiste, a jednak zrobiło na mnie wrażenie i dało do myślenia. dzięki. pozdrawiam.

Magdo, dziękuję. organicznie wyszło przypadkiem:) Panie Biały, jest wiele zapachów które o nim przypominają, szczególnie zapach wina, wino które z blues'em szumi w mojej głowie, znaczy peelki:) jeszcze pokombinuję Sylwestrze, kusząca propozycja:) ale zastanowię się jeszcze dziękuję za komentarze i pozdrawiam, magicznych, rodzinnych świąt:):)

myślę że wśród wszystkich tych spojrzeń drżących rąk, kilku dotknięć skryłeś się tuż za mną i gdyby nie ten zapach zapomniałabym że byłeś blues szumiący w mojej głowie objąłeś mnie muzyką i nie słyszałam gdy urywał się twój śmiech

ona traci kontrolę radio ze stu kłamstw w jej głowie północny wschód twoich podróży odlicza na stokrotkach czas gdy ty nie wrócisz obrastając mchem codzienności nabawiła się reumatyzmu bajki kończąc życiem "Janek wróć" dziadku wróć

na kartkach parę słów każde z twych ust pisanych pocałunkiem listów w słońcu Barcelony i nasze oczy jakby bardziej zielone na jednej z szyb Tibidabo hiszpańskie krople na twych skroniach ten tydzień gdzie byłeś ten rok gdy cię nie ma fado z Porto sprzed dwóch lat tu na Marymoncie pociągiem na wschód oby dalej od wspomnień

ten rak wszedł wspak w moje ręce dowiedziałam się tego od ciebie i zaufałam ci jak zawsze że będziesz moimi dłońmi odgarniesz włosy z czoła odepniesz guziki przy mankietach podwiniesz rękawy a może i nie podasz mi do ust cytrynę sok malinowy też rozwiążesz mi buty, ściągniesz spodnie nakryjesz kołdrą a teraz powiedz mi że kłamałeś jak zwykle i bez tego do ciebie należę proszę, okłam mnie raz jeszcze

Pani Stanisławo dziękuję serdecznie:)) weteran,ka hmm... chyba jeszcze nie:) pozdrawiam

a jednak można być jeszcze szczęśliwszym:) dziękuję Piotrze Marcinie i Panie Biały. pozdrawiam

Magdo, Toby dziękuję za komentarze, nie jestem w stanie opisać mojej radości:))) a co do wojny, to zobaczymy jak potoczą się sprawy... co jeszcze mi przyjdzie do głowy;) pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję.