Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Witold_Adam_Rosołowski

Użytkownicy
  • Postów

    1 451
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy
  • Wygrane w rankingu

    1

Treść opublikowana przez Witold_Adam_Rosołowski

  1. Magdo - chyba za bardzo zakręciłaś ten wiersz - w niektórych miejscach muszę wracać, żeby móc nadążyć za karuzelą smaków i smaczków - ogólnie ok serdeczne pozdrówko W_A_R
  2. Marku - teoria względności odnosi się do świata - w końcu (może po cichu powiem) że już w niektórych zakątkach tego (wymyslonego przez człowieka słowa) świata - ma się jak piernik do wiatraka - człowieka to sprawka i ułuda ludzka - poczytaj o współczesnej fizyce ale biorąc to za wiersz satyryczny - to troszkę jakby zabrakło końca - no jest ale chyba coś jeszcze winno się znaleźć serdeczne pozdrówko W_A_R
  3. Rafale - wiersz to "abo" i nie - jakaś tam relacja z zamierzchłych czasów - mnie nie wzrusza - wybacz, że tak atakuję - ale czy miejsce tego wiersza dobrze wybrałeś? serdeczne pozdrówko W_A_R
  4. wiersz przemyślany - lecz w wykonaniu (w formie) coś tam jeszcze gryzie serdeczne pozdrówko W_A_R
  5. troszkę na paciorkowiec wygląda - jakoś do końca nie mogę dotrwać serdeczne pozdrówko W_A_R
  6. lektura miła oku i wyobraźni - trąca teraźniejszścią jak gałąź na wietrze - syci krople rosy o poranku - jest początek i koniec - tylko uosobić postaci i Jerozolimę przenieść pod szyldem odległych twierdz - pierwszy to wiersz - a niesie ... czekam na więcej serdeczne pozdrówko W_A_R
  7. Natalio - wiersz bardzo od siebie do kogoś bardzo bliskiego stworzyłaś - jeśli burzą nazwać dzień a wzejściem słońca pod chmurą prześcieradła umileniem nocy - to tęczą jest chyba blask ciepłych myśli skierowanych do tej bliskiej Ci osoby serdeczne pozdrówko W_A_R
  8. nawet, nawet - jednak mógłbyś gdzieś sprawdzić - bo z tego co wiem - to bananów rosnących w dzikości już nie ma - wszystko na plantacjach serdeczne pozdrówko W_A_R
  9. z deszczu pod rynnę a myśli inne w mej głowie - wypowiem to jedno gdzie w Twym wierszu sedno? serdeczne pozdrowko W_A_R
  10. troszkę zmian - proszę o wybaczenie ----------------- lubisz słuchać jak poranek świeży mglisty i głodny skrzydłem strąca rosę wiatr wygrywa powolny rytm gałązką a świergot ptaków skrzy się przed werandą obiecując kolory wszystko zda się muzyką śpiewem - aura powietrza utwory nieskończoności niespełnionych marzeń niewinnej zazdrości lubię wtedy być sam na widowni ---------------------------------- serdeczne pozdrówko W_A_R
  11. wiersz wygląda na przestrogę - więc bój się dziewcze - bo każdy taki testament zdolny zostawić - wtedy pomiesza się nam wszystkim - z duchem ciało i będzie każdego bolało serdeczne pozdrówko W_A_R
  12. tyleż z sencacji co i z atrakcji wróbli podglądania do załopotania swych własnych skrzydeł nad wróbli zwidę serdeczne pozdrówko W_A_R ps. "superoasto" i z "humorkiem"
  13. o słonku powiem że odległe lecz z życiem naszym tak związane jak myśli, wedle których na miarę człowieka szyty obraz wywarem jest powietrza przestrzał i oby promień je przewietrzał bo wraz z odejściem (czyli zgaśnięciem) odejdą chmury i filmu ... cięcie serdeczne pozdrówko W_A_R
  14. są literówki - "za krat" i "żydów" i "karza" - a cóż o wierszu - wygląda jak "oda do boga" bez bałochwalstwa - dla mnie nic nie wnosi prócz tęsknoty za świadomym rozpatrywaniem spraw przyziemskich serdeczne pozdrówko W_A_R
  15. skojarzył mi się ten wiersz ze starszą panią i "dewocją" - może się mylę ale tyle w nim kościelnych zakamarków zalanych kurzem plotek i intryg chrześcijańskich serdeczne pozdrówko W_A_R
  16. no cóż - kiedyś to była pieśń - a dziś ... serdeczne pozdrówko W_A_R
  17. a może - "solony egocentryku" - bo okruszkami sypiesz człowieczeństwa i współczesnymi narzędziami się zabawiasz (olulary, telefon, lustro) proponowałbym zmienić serdeczne pozdrówko W_A_R
  18. Marku z ilością i jakością jak z tym popytem i podażą wiersz Twój owocu złożonością i oby słowa me nie rażą tej cichej toni w noc wiązanej gdy z niepewności - ciepło bije pisać Ci wiersze - nocą - ranem, i oby niwa - wiecznie żyje. serdeczne pozdrówko W_A_R
  19. na Helikonie dziewięć muz pod Helikonem wioska Askra spogląda dziewięć kobiet w dół czy kto nie idzie z gospodarstwa a w wiosce jeden taki był co lubił często do muz chodzić może i zechce mu się dziś przyjść do nich – każda tak zawodzi Hezjodzie, Hezjodzie, Ty poetyczny powodzie choć że do nas chodź że … Erata lirą wzbiła ton Kaliope z Klio piszą wiersze Urania z Melpomeną śnią Eutrepe wróży z kwiatów szczęście na Terpsychory tańca wdzięk na Polichymni męki-jęki na maskę Tali – żaden człek nie chce skorzystać z tej piosenki … Hezjodzie, Hezjodzie, Ty poetyczny powodzie choć że do nas chodź że … na Helikonie dziewięć muz Hezjod pod strzechą gdzieś w padole W myśl niepodzielną z życiem wrósł I już z nią prawie na cokole gdzież na Helikon teraz iść gdy tu poezja – na Apolla myśl goni – drugą – myśli kiść żeby tak muza była płodna … Hezjodzie, Hezjodzie, Ty poetyczny powodzie choć że do nas chodź że …
  20. och karol karol podwójne dno lub szczyt - w tym walor w czym dobro i zło a u Ciebie ? zajrzyj w siebie ... serdeczne pozdrówko W_A_R
  21. czymże jest wiersz ten jak nie próbą zapomnienia wszak wytkane me imię i serce na łańcuszku życia - murze istnienia serdeczne pozdrówko W_A_R
  22. w niepewności nasze kości a my o tej świadomości że za dużo, mało, szaro człowiek takim jest niezdarą że o zyciu wie, że łapie je a potem długo człapie nagle spada - myśł spękana jawa, mara, fatamorgana ... serdeczne pozdrówko W_A_R ps. od zycia do smierci człeka aż kręci i tylko jedno - los przyziemny prócz śmierci - tego jeszcze możemy być pewni
  23. noeron anamma - słońce to rozumna pochodnia (tłum. z jakiegoś tam starożytnego wyschniętego języka) - to że brytfanna - to tylko rym - ma symbolizować nie kuchnię lecz (płaskie naczynie metalowe do pieczenia) wizerunek słonecznej kuli serdeczne pozdrówko W_A_R
  24. dzięki Panie Andrzeju - za uratowanie literek - nie mam pojęcia co się stało z wierszem serdeczne pozdrówko W_A_R
  25. noeron anamma ruszyła brytfanna znad mórz ku niebiesia jakby wiatr ją czesał strzelają w krąg iskry na jej rozum i myśli jak żywa pochodnia tak co dnia neron anamma jak gwiazda zaranna w wypukłości czółna płynie rzecz rozumna płynie po niebiesiu aż do morza kresu ze strony na stronę składając koronę neoron anamma światłości pradawna boski rozmiar stopy nad niebiańskie stropy wróć się znad o świcie złóż na ziemskiej płycie ciepło w pochodnię zaszytą myśli heraklita neoron anamma ognista hosanna [sub]Tekst był edytowany przez Andrzej_Kasprzak dnia 12-06-2004 11:32.[/sub]
×
×
  • Dodaj nową pozycję...