Bożena Tatara - Paszko

Nie o głupotę chodzi ale o wyraz twarzy. Jest takie powiedzenie - charakter wyszedł na twarz - przeważnie mówi się tak właśnie o ludziach złych, wiecznie niezadowolonych, gniewnych czy ponurych.

Do tego miejsca akcja się rozwijała całkiem interesująco ale spodziewałam się czegoś więcej ( co najmniej dwu , trzech strofek) gdy tymczasem zaskoczyła mnie puenta - "rezultaty tego mamy." - Tak bardzo prawdziwe ale jakże mało poetyckie. Ogólnie rzecz biorąc nie jest źle ale jakby trochę za mało rozwinięty temat - moim zdaniem oczywiście. :) Pozdrawiam :)

Ja widzisz, my też jesteśmy swego rodzaju maszynami. Joasia już wcześniej to zauważyła :) Normy moralno etyczne da się ująć w algorytm, sumienie i potrzeby duchowe też można ująć w ramy od - do i przełożyć na algorytm. Zostaje wolna wola, związana - jak by nie było - z samoświadomością, więc kto wie? A i tak do końca nie wiem, na ile ta nasza " wolna wola" jest rzeczywiście wolna :)

"W 80 dni dookoła świata" też kiedyś było fikcją, wiec kto wie ? :)

Nie do końca się z tym zgadzam. Gdyby nie sztuka, jako nośnik na przykład ruchów narodowowyzwoleńczych, kto wie kim bylibyśmy dzisiaj ;) Sztuka często służy polityce - najbliższy wszystkim (czasowo) socrealizm jest tego przykładem. Tu się z Tobą zgadzam, takie są założenia, a czy maszyny zdobędą samoświadomość i opowiedzą się za zniesieniem panowania człowieka nad nimi, to temat na kolejną książkę s-f :) Kapsel - przepraszam, że tak daleko odbiegłyśmy od wiersza ;)

Może masz rację, ale czy to nadal będzie poezja.? Poezja - to synonim czegoś wyjątkowego, wzniosłego, niewyobrażalnie pięknego. Próbuj pisać o sprawach które Ciebie nurtują ale w taki sposób by Poezja na tym nie ucierpiała. Pozdrawiam.

Joasiu - mam wrażenie, że zawsze. Tych o których mówisz nie ma zbyt wielu - niestety. Nie liczbowo ale procentowo, tych przeciętnych,miernych i całej reszty są całe rzesze. Tak było i jest i powiedziałabym, że będzie ale nie mam pewności czy nie znajdzie się ktoś, kto stworzy program komputerowy do pisania. Dostatecznie duża baza wyrazów, odpowiednie algorytmy i kto wie jak będzie dalej ? ;)

Zrozumiałam bardzo dobrze. Czasem czytam to, co publikują na różnych portalach literackich i często dochodzę do wniosku, że niektórzy (odkąd skończyli szkołę) czytają tylko to co sami napisali. :)

No tak :)

Witaj Popracowałbym nad tym tekstem jeszcze. Mógłby wyglądać na przykład tak: Piszą... piszą... sami mało czytają pojęcia o pisaniu nie mają niestety. W oficynach zalew tandety... Lecz tym się nie przejmują, wiedzą, że byle co kupują. Romansidła i kryminały ot... intelektualny dorobek cały. Tylko, że po takim dictum na dzień dobry, to możesz mieć przechlapane tak u współpiszących jak i czytelników tego forum ;) Pozdrawiam :)

I jak wyglądałby taki zapis ? :) Piszesz coraz lepiej, ale zrób jednak coś z tym pierwszym wersem albo udowodnij mi (zapisując równaniem) jak pomiędzy plusik zmieścić dwie liczby, które w dodatku dadzą wynik 4 ;) Mimo wszystko lubię :) P.S. Przyszło mi do głowy jedno rozwiązanie :) Dwie cyfry, między nimi plusik, równanie jest proste....

Dotrwałam do końca, wysłuchałam piosenki i nie zgadza się tekst pisany ze śpiewanym, ale to szczegół, bo i tak się podoba. A, że na marzenia trzeba uważać, bo się mogą spełnić, tylko niekoniecznie tak jakbyśmy tego sobie życzyli to znana prawda. Pozdrawiam :) P.S. Zabrakło mi serduszek. Polubię później :)

Powiem Ci Maćku, że stan podgorączkowy a zwłaszcza złość bardzo Ci się przydają :) - Mam wrażenie, że pisałeś ten wierszyk pod wpływem emocji. Trochę się zagmatwałeś na początku, ale później poszło jak z płatka :) to trochę kiepsko brzmi. Proponowałabym : Przy tobie się spalam w zimowe wieczory kiedy rozgrzany do ostateczności czuję w sobie ciepło, coś na kształt miłości... Poza tym zwyczajnie mi się podoba, ale wrzuciłabym go do fraszek. I - moim zdaniem - ten "kawałek drewna" jest ciut za daleko od wiersza. Pozdrawiam.

Dziękuję :)

Powiedziałabym, że lato, je rozrzuca, nie tylko lipiec. Począwszy od wykiełkowania tych pożądanych roślinek aż do jesieni co i rusz trzeba coś pielić :) W kącie... w koszyku... a może by: zjedz albo utul w cieniu kąta koszyka odchodząc zapamiętam twój dotyk Podoba mi się. Pozdrawiam. Bożena

Najwidoczniej rozstania nie zawsze są bardzo bolesne. Być może bilans zysków i strat wyszedł na plus dla Pl-ki, stąd przyjemność płynąca z samotności. Podoba mi się wiersz. Pozdrawiam.

Ja go widzę tak: Nawet nie jesteś piękną dziewczyną co czaruje cudnymi oczami, uśmiechem i zgrabnymi nogami, z którą godziny miło zawsze płyną. Nigdy nie powiem do ciebie Kochanie przez ciebie śpi ze mną ból głowy. Przez twój stan podgorączkowy przepocona pościel i poduszka. Nie ciebie zapraszałem do łóżka. Ech...usiadłbym jak poeta Jan pod lipą... w piękny, może sierpniowy poranek, a tu - za oknem szaruga, droga do lata długa... - pora na miodu z mlekiem dzbanek piję za nasze rychłe rozstanie zdradliwa i niewdzięczna para grypo Czaruje - uroczym, dwa grzybu w barszczu to za dużo :) Poza tym podoba mi się Twój wierszyk. Wziąwszy pod uwagę stan podgorączkowy niedopracowanie uzasadnione. Lubię mimo wszystko :) Pozdrawiam i zdrowia życzę. :)

Pierwszą i drugą zwrotkę czyta się bardzo płynnie. Przy trzeciej troszkę posypał się rytm, a w ostatnim wersie zabrakło przecinka. Owszem czytający go sobie dostawią przy kolejnym czytaniu, jeśli będą czytać kolejny raz. Pokażę Ci o czym mówię: on był jest i będzie zawsze przed nami będzie się śmiał kiedy myślimy, że z nim wygramy, jak mu się nie poddamy. Dla mnie jest to wiersz o kulcie młodości i zwolennikach operacji plastycznych. I bardzo mi się podoba :) Miłego dnia :)

Witaj Alicjo. Podoba mi się ten wiersz tylko że dostrzegam pewną nieścisłość: piszesz o niej, jesieni a zaraz potem : lubię rozmglone welony zawieszać. jej złota wciąż mam niedosyt lubię rozmglone welony zwieszone w sadach gałęzi... Z drugiej strony... jak rozpalam ognisko w sadku w pochmurny dzień to też zawieszam welony w gałęziach a dymne do złudzenia przypominają mgielne :) Kupuję! Miłego dnia :)

Podobasię. Mam tylko trochę wątpliwości związanych ze - świat, co tętni wkoło Ciebie. Myślę sobie tak: skoro piszesz o kimś kto zamyka się na świat, to nie budziłoby wątpliwości stwierdzenie - świat, co tętni obok Ciebie. Tutaj wygląda to mimo wszystko jakby ten świat jednak się kręcił wokół tej osoby, a tylko ona jedna tego nie dostrzegała. No i czcionka jest tak mała, że odbiera wszelką przyjemność z czytania. Pozdrawiam - malkontentka ;)

Proponuję byś jeszcze trochę pomierzył się z problemem i może spróbował z prozą...? :) Póki co... ...uważam że ten fragment jest dobry.

Nostalgia ogarnia każdego, kto świat ten ukochał szczerze, nieważne czy tego dobrego czy odstępcę w życiu i wierze. Bo jesień to piękna pora i jak sam napisałeś wierszem - jest czas i najwłaściwsza pora by zrozumieć co jest najważniejsze. Bardzo lubię czytać Twoje wiersze :) Pozdrawiam :)

Rozumiem Twoje teksty :) Nie chodzi o przypadkowe przetasowanie ale świadomość - co według Ciebie jest jak najbardziej korzystne dla wiersza i jak najbardziej Twoje. Czy rozważanie: Może wystarczy przydusić ogień, żeby kontroli nad swoim życiem nie tracić? czy nadzieja zwarta w dwuwierszu: Zatrzymaj chwilę i mnie odczaruj. Ja wybrałabym nadzieję, Ty wybierz co czujesz - obie wersje będą poprawne.

To prawda :) A może by tak pójść za ciosem i zamienić miejscami : Zatrzymaj chwilę i mnie odczaruj. Ta puenta byłaby moim zdaniem celniejsza niż zawarta w strofie ostatniej. Przepraszam Cię BBA ale słowo daję, nadzieja tego dwuwiersza jest bardzo budująca i mnie bliższa. Propozycję uznaj za niebyłą, jeśli Twoja wola jest inna :)

Wydaje mi się, że BBA uważa wiersze zawierające rymy za gorszy sort poezji oddając palmę pierwszeństwa wierszom białym stąd - rymowanka :) Nie twierdzę że mam rację, mogę się mylić ale Tobie przyznaję rację w temacie: "w tytule niepotrzebna "Rymowanka". :)